Volwassen Best Kept Secret overtuigt voorzichtig publiek

Juri Hiensch
Juri Hiensch

Met Melt!, Way Out West en Primavera Sound als inspiratiebron kondigde organisator Friendly Fire begin dit jaar de eerste editie van het Best Kept Secret Festival aan. Met 100% focus op muziek, qua genre uiteenlopende bands uit zowel de eerste als de buitencategorie moet het festival blijvend de boeken ingaan als paradijs voor de muzikale ontdekkingsreiziger. Na afloop van de eerste editie kunnen we concluderen dat de organisatie in haar missie is geslaagd. Dit terwijl het publiek nog zoekt naar authenticiteit.

Als pas geboren lammetjes tast het toegestroomde publiek vrijdagochtend met voorzichtige pasjes het kampeerterrein van Best Kept Secret af. Traditioneel zwaar bepakt en gezakt zoekt men al puffend een grasrijke plek voor het installeren van zijn driedaagse uitvalsbasis. Het terrein wordt in tegenstelling tot bijvoorbeeld Pinkpop, Lowlands en Pukkelpop gekenmerkt door een bosrijke, intieme setting met geasfalteerde kronkelpaadjes, heuveltjes, speeltoestellen en gras, heel veel gras. Het vakantiepark heeft haar kampeervelden ingedeeld in dierennamen. Zo sta je dit weekend ‘op de baviaan, pinguïn of olifant’.

Terwijl de aan dit weekend helaas onlosmakelijk verbonden (miezer)regen uit de hemel neerdaalt trekt buurman Hugo zijn eerste blik open. “Daar gaan we dan”, zegt hij vol ambitie. Hugo is er vooral voor de gezelligheid, zo vertelt hij na de eerste slok. Toch kijkt hij ook erg uit naar de optredens van Macklemore & Ryan Lewis en Bloc Party. Een typische opmerking die onderstreept dat de 15.000 dagelijkse bezoekers niet alleen maar bestaan uit hipsters die vooral komen voor ‘die ene band die niemand kent’. Ook zonder muts en baard hoor je er dit weekend gelukkig gewoon bij.

In aanloop naar het festival liet de organisatie ons nog in het ongewisse over hetgeen we op het festivalterrein zoal kunnen verwachten. Ja, een keur aan kwaliteitsmuziek en –eten werd steevast beloofd, maar een sneak preview met foto’s van de opbouw bleef achterwege.

Al tijdens de 20 minuten durende voetreis van camping naar festivalterrein wordt duidelijk dat comfort en intimiteit belangrijke pijlers zijn voor een optimale festivalbeleving op Best Kept Secret. Onder het motto ‘je krijgt wat je geeft’ is haast niemand te betrappen op wildplassen of het weggooien van blikwerk op plekken die daarvoor niet bestemd zijn. Gedrag dat ook op het festivalterrein zelf wordt gehandhaafd. Niet erg rock-’n-roll, wel zo prettig.

Bij binnenkomst valt op dat het terrein een overzichtelijk, praktische, maar toch spannende indeling heeft. Via het geasfalteerde voetpad loopt je binnen vijf minuten van het ene naar het andere uiterste van het terrein. Mocht je in de rondstruin-modus zijn, dan leg je dezelfde route met gemak in een uur af. De vele eettenten en prullaria-stands zorgen er namelijk tamelijk eenvoudig voor dat je muzikale focus even wordt verlegd. Hongerige festivalmagen worden op BBQ-beach verwend met varken van het spit en mosselen met friet terwijl koop beluste bezoekers hun lol op kunnen in festivalvillage. Schommels welke door de organisatie vakkundig in bomen zijn geplaatst zorgen daarnaast voor het kinderlijk vertier.

BKS 2013 - Juri Hiensch
Juri Hiensch

Het hoofdpodium is prachtig neergezet op de zandvlakte langs het water. In combinatie met de intieme uitstraling van de rest van het terrein is het des te meer treurig dat de zon zich maar heel beperkt laat zien. Toch mag het de pret bij het inmiddels toegestroomde publiek niet drukken. Terwijl de festivaldekentjes worden uitgestrekt en de eerste drankjes een feit zijn trapt The Maccabees het festival definitief af. Hoewel de show wat kabbelend begint gaan uiteindelijk toch de handjes in de lucht. Dit zou niet veel anders zijn tijdens het wat inspiratieloze optreden van Bloc Party – met een ongezond kauwgom bijtende Kele – en de ‘game, set and match gig’ van Arctic Monkeys. De sfeer zit er méér dan goed in, maar de handrem gaat er nog niet helemaal af.

Juri Hiensch
Juri Hiensch

Opeens staat Hugo weer naast me. Hij heeft het duidelijk niet bij één biertje gelaten en vertelt met enig spraakgebrek over zijn dag. De doldwaze gesprekken met zijn vrienden zijn hem tot nu toe het meest bijgebleven. Arctic Monkeys heeft hij niet gezien, wel één of andere verwaande vetkuif in een pak. Of er nog ergens een afterparty op de camping is?

Dag twee, 05.35 uur. Ik word gewekt door twee jonge Limburgse honden, die klagend bij hun tent aankomen. “Waarom sturen die Belgen ons nu al weg?” Teleurgesteld uiten ze hun frustratie over het feit dat iedereen al slaapt, terwijl ze die nacht nog wilde plannen hebben. “Dit maak je op Pinkpop of Lowlands dus niet mee he.” Morrend zoekend ze niet veel later toch hun kussen op. De rust keert weder.

Een paar uur later rollen de mannen met relatief grote ogen na een korte nacht met weinig slaap weer uit de tent. Opstartproblemen, een paar uur lang maar liefst. Ik kijk over mijn schouder en zie een andere buurman met een kleurrijk geschminkt gezicht tamelijk bedwelmd in zijn slaapzak als een rups zijn tent uitrollen. Hij heeft het bont gemaakt, zo biecht hij op. De nepsnor van één van zijn vrienden laat zien dat hij er niet alleen voor stond. Naast mij bakt de 45-jarige Frank uit Luxemburg eitjes voor zijn zoons, met wie hij een muzikaal familieweekend heeft. Ze komen speciaal voor Damien Rice en Black Lips en vragen zich af voor wie die twee Limbo’s eigenlijk zijn gekomen. Hugo laat in zijn tent ondertussen een scheet die zijn zeiltje hevig laat wapperen. “Mogguh”, klinkt het brak.

Langzaamaan wordt mij één en ander duidelijk. De muzikale ontdekkingsreiziger is hier niet alleen. Deze wordt vergezeld door festivalliefhebbers in de breedste zin van het woord, net als op elk ander festival. Het is een utopie te denken dat een evenement van dergelijke grootte volledig wordt gevuld met liefhebbers van pak ‘m beet Fuck Buttons en Swans. Dat hoeft ook helemaal niet. Vooraf op hippe blogs bekritiseerde bands als Bloc Party, Two Door Cinema Club en in mindere mate Arctic Monkeys en Alt-J staan er ook om de rest van het programma in deze vorm mogelijk te maken. En laten we wel zijn, ook de meest vooruitstrevende muziekliefhebber kan best genieten van de ‘commerciële acts’ op Best Kept Secret. Zo niet, dan biedt één van de andere podia ongetwijfeld iets wat wel kan boeien. Wat dat betreft is de balans in programmering begrijpelijk en gezond.

Ik begin dag twee bij Kashmir. Wat een geweldige band is dat. Vol energie ga ik vervolgens naar Indians en Efterklang. Ik geniet ook van deze fijne optredens. Hugo, de twee Limbo´s en geschminkte buren zijn nergens te bekennen. Later op de dag zie en hoor ik Hugo om ´bieeeeeeeeeeeeer´ schreeuwen bij de Spritz bar. De geschminkte buren hangen op hun kop in een schommel en ik zie de twee Limbo´s verwoede pogingen doen een vrouw te versieren. Ieder zijn feestje, dat blijkt wel weer. Ik geniet, zij ook.

Juri Hiensch
Juri Hiensch

Volgens mijn app staat Jacco Gardner opeens op het derde podium als vervanger van Iceage. Heerlijk als opwarmer voor Allah-Las. De wereldse pulled-pork burger stoomt mij daarna klaar voor Alt-J. Met Pinkpop nog vers in gedachten wrijf ik mezelf in de handen, al beseffend dat het programma wel erg prettig in elkaar zit.

Juri Hiensch
Juri Hiensch

No en Temples zorgen ervoor dat dag drie al vroeg niet meer stuk kan. Even later sta ik naast Frank en zijn zoons die samen hun momentje hebben bij Black Lips. Geluk in een notendop. Op dat moment weet ik het zeker. Best Kept Secret is mijn feest. Ik kan geen festival benoemen dat qua programmering, organisatie, locatie en voorzieningen op eenzelfde hoogte staat.

De organisatie heeft daarom met de eerste editie van Best Kept Secret een oersterke basis gelegd voor een jaarlijks terugkerend superfestival. Het publiek heeft nog niet het achterste van zijn tong laten zien, maar heeft wel kunnen wennen aan alle nieuwigheid. Te veel Hugo’s en andere dronken provincialen die het dak erop hielden? Dat denk ik niet.

Ook al wordt een optimale festivalbeleving getriggerd door samenkomst van gelijkgestemde zielen, diversiteit is wel zo gezond en prettig. Ik reken volgend jaar op de komst van festivalland’s grootste vriend: de zon. Dan verwacht ik dat de voorzichtige pasjes van het publiek definitief worden omgezet in stoute reuzenstappen welke het mulle zand doen stuiven als nooit tevoren.

Best Kept Secret Logo

Best Kept Secret 2019

Locatie
Nederland
Hilvarenbeek, Nederland
Datum 31 mei - 2 juni 2019
Line-up
St. Paul
Bon Iver
Whispering Sons
Tickets Niet meer beschikbaar.