Na een lange rij voor het ophalen van de festivalbandjes is het dan eindelijk zover om over de welbekende brug te lopen. De brug die ik altijd al op foto’s had gezien, maar nu eindelijk werkelijkheid wordt. Met enorm bezweet lichaam, door de rij en door het wachten, loop ik dan eindelijk ook de ingang van het terrein binnen. Bij binnenkomst loopt er een dame met een zakje met onbekende inhoud op me af. Ze vertelt me dat het lekker zoet is, dat het echt aan te raden is. Ik twijfel, dus ik zeg toch maar nee. Mijn buurman heeft er wel interesse in en eet in één keer het groene “fruit” op. Het begon met een heerlijke zoete smaak, maar na een paar seconden drong het tot hem door.. Hij heeft net een van de heetste pepers ter wereld gegeten. Na veel geschreeuw, tranen en bier om de pijn te verzachten begint hij te lachen. Hij is meteen wakker, klaar voor dag -1 van Sziget!
Na het verkennen van het terrein is het tijd voor de eerste act: Leningrad. Deze band, bestaande uit maar liefst 14 leden, heeft ervoor gezorgd dat het nog even een stuk warmer wordt op de al bloedhete eerste dag. Crowdsurfen, stagediven, het kan allemaal tijdens dit optreden. Ondanks dat veel van de teksten niet verstaanbaar zijn, inclusief het praten tussen de nummers door, wordt alles toch luidkeels meegezongen. Je vraagt je alleen af of de mensen in het publiek doorhebben waar het over gaat? De show is gaaf en muzikaal klopt het helemaal; Leningrad is een geweldige band om Sziget mee te starten.
Voordat de laatste act op de mainstage begint, is het eerst nog tijd voor de Hongaarse rockband Tankcsapda. In het publiek zijn veel Hongaren aanwezig om de band uit eigen land te steunen, wat duidelijk te merken is aan het contact met het publiek tussen de nummers door. Dat de band al wat langer meegaat is te horen en te zien aan de kwaliteit van de show. Mocht je de band nog niet kennen en van stevige rock houden, dan kan ik zeker aanraden om hen eens te beluisteren.
De volgende band is de afsluiter van de dag: Blink 182. Ik had ze in 2010 op Lowlands al eens gezien met een vrij slechte show. Toch wilde ik de band dolgraag een tweede kans geven. Vanaf het moment dat Blink 182 begint is het duidelijk dat de bandleden zich nog steeds puberaal gedragen. Bepaalde grappen zijn totaal nietszeggend. Zo komt Justin Bieber aan bod en plaatst de band de loze opmerking “dat je je piemel in hun neus mag steken”. Muzikaal zit het wel prima in elkaar. Hier en daar wat vals en uit de maat, maar de band geniet zichtbaar. En het publiek ook. Een prima afsluiter van mijn eerste dag op Sziget!
