Pinkpop 1986: De wedergeboorte van het festival, The Cure en dat ‘kut podium’

Begin jaren ’80 verkeert Pinkpop in zwaar weer. De artiesten komen niet meer, de bezoekersaantallen lopen terug. Maar in 1986 keert het tij: Pinkpop is er in één klap weer helemaal bovenop. De 17e editie van het Limburgse festival betekent een ware Renaissance voor organisator en bezoeker. Het is voor het eerst in jaren weer uitverkocht, de sfeer opperbest. Wat zorgde voor deze ommezwaai?

De jaren voorafgaand aan de editie van ’86 ging het niet lekker met Pinkpop. Oudere publiekstrekkers zoals The Police werden te duur, en dankzij namen als Depeche Mode, U2 en Simple Minds gaven de festivalgangers liever hun geld uit aan Torhout/Werchter (de voorloper van het huidige ‘Rock Werchter’) dan aan de minder sterke line-ups van Pinkpop.

Ook de economische situatie was niet ideaal. Met net een oliecrisis achter de rug waren er begin jaren ’80 enorme staatsschulden, een grote groep werklozen, met name onder jongeren, en meer van zulk soort narigheid. Mensen hadden simpelweg minder geld te besteden, en een bezoek naar Pinkpop én Werchter zat er simpelweg niet in. Als ze überhaupt al een festivalbezoek konden bekostigen.

Pinkpop leek, kortom, het hoogtepunt voorbij. Er werd volgens Jan Smeets bij de tiende editie al geopperd om het spreekwoordelijke roze hoedje aan de wilgen te hangen. Mister Pinkpop liet dat natuurlijk niet gebeuren, maar moest vervolgens toekijken hoe het festival aftakelde. Bezoekers bleven weg, artiesten speelden liever een voorprogramma in de Kuip dan in het afgelegen Limburg en geld was er niet meer. In 1985 was er een absoluut dieptepunt: het werd misschien toch een keer tijd om een punt achter het festival te zetten.

Leon Ramakers en Mojo

In de vroege jaren was Leon Ramakers van Mojo al betrokken bij Pinkpop. Via deze connecties wist Jan Smeets al wat grotere namen binnen te slepen. “Mojo was onze hofleverancier” zo stelt Smeets in de podcast van Mojo. Toen in 1985 Smeets de wanhoop nabij was, beloofde Leon een keer een bakje koffie te komen doen om te praten over wat er nog wél kon.

“Ik maak een programma, maar verder bemoei me nergens mee,” zo herinnert Jan zich de strenge woorden van Leon. Dit betekende dat Mr. Pinkpop zich met de vergunningen en productie bezig moest houden. Daarbij moest hij nog maar afwachten hoeveel het festival onder aan de streep daarvan terug zou zien. Maar het resultaat was er een voor de geschiedenisboeken.

Line-up met visie

De manier waarop Leon vervolgens de line-up wist aan te scherpen kwam, naast een grotere zak geld, ook door een duidelijkere visie uit te dragen. Leon zei vorig jaar in een interview met 3voor12: “Jan had een principe van één popgroep, één hardrockgroep, één reggaegroep, enzovoort. Voor elk wat wils dus. Er zat teveel flauwekul tussen. En een reggaeband, daarvoor komen de mensen niet naar een festival.”

Mojo zet een festival met duidelijk profiel neer. Geboekt voor Pinkpop 1986 worden onder andere: Claw Boys Claw, The Waterboys, The Cult en natuurlijk de grote klapper: The Cure.

The Cure

De renaissance die Pinkpop 1986 doormaakte, beleefde The Cure enkele jaren daarvoor. De leden stonden elkaar naar het leven en waren helemaal klaar met toeren. Dit zorgde nog voor een komische, maar bovenal pijnlijke laatste show in Ancienne Belgique in 1982. Zo kon het niet langer. Robert Smith moest alles anders gaan doen. Vrolijker, melodischer, poppy-er, maar bovenal: nuchter.

En zo het geschiedde. Compilatieplaat Japanese Whispers liet met ‘The Lovecats’ en ‘Let’s Go To Bed’ een volledig nieuwe Cure horen. Een Cure dat zich voorbereidt op het grote publiek. Met het album The Head on the Door leggen Robert Smith en z’n collega’s hun ruzies bij, terwijl singles ‘Close to Me’ en ‘Inbetween Days’ op MTV in de A-rotatie staan. The Cure is klaar voor het hoofdpodium en het publiek staat te popelen om te zien hoe de band het er als headliner vanaf brengt. 

Het kut podium van Pinkpop 

The Cure als reddende factor was niet alleen rozengeur en maneschijn. Jan vertelt: “God, ik had net met de gemeente afgesproken dat ik niet meer dan 40.000 mensen toe zou laten.” Hij zag het logistieke drama met zo een mensenmassa al aankomen. Robert Smith was ook niet enthousiast. Hij weigerde, in de woorden van Jan, “op het kut podium van Pinkpop” te staan.

Leon Ramakers was het met Smith eens. Bij het begin van de samenwerking waarschuwde hij: “‘Het festival ging niet met z’n tijd mee. Het podium was vijf meter hoog, een bij elkaar getimmerd zooitje. Terwijl de producties van bands veel groter werden. (…) Ik zei: ik doe mee, maar ik wil niet meer dat stomme podium, het moet professioneler en het moet later eindigen. Het festival moest bestand zijn tegen de grote producties van die tijd.”

Het resultaat mocht er zijn. Een mooi nieuw tweede podium, een verse collectie Mojo-barriers voor tienduizend extra bezoekers, kosten noch moeite werden gespaard. Pinkpop 1986 had een line-up om van te dromen, een recordaantal bezoekers en schitterend weer. Het werd de editie die het festival redde en nog altijd hoog staat in beste Pinkpop edities ooit.

“De dag dat ik verliefd werd op festivals”

1986 is een flinke poos geleden. We kunnen ons zomaar voorstellen dat je er niet bij was, daar in Geleen. Bezoeker Jacqueline was er wel. Ze beleefde op deze legendarische 19e mei de festivalontgroening en kijkt nog altijd liefdevol terug op deze dag.

Foto: Esther Arendshorst,
Bron: Limburgs Dagblad 20 mei 1986

Jacqueline: “Ik was gespannen maar ik had gelijk een gevoel van thuiskomen. Ik vond het prachtig om te zien hoe al die mensen er uit zagen. Uit uitgelaten iedereen was. Het was gelukkig mooi weer dus we konden lekker op het veld hangen, lekker kletsen met mensen in de omgeving. Het was echt alsof je daar met allemaal vrienden was. Het klinkt bijna als een hippie verhaal.”

Aan de sfeer niks op te merken dus, al lieten de facilitaire voorzieningen wel nog wat te wensen over, zo gaat Jacqueline verder: “Ik moest plassen, echt al meteen. Dat was niet echt makkelijk want er was één wc-wagen met tien wc’s waar alle 50.000 mensen gebruik van moesten maken. Ik weet nog wel dat ik dacht ‘ik ga toch in die rij staan.’ Dat schoot natuurlijk niet op, maar dat was wel een gedeelde ellende. Het werd een feestje an sich, waarbij we telkens door onze vrienden van buiten de rij bevoorraad werden met bier.”

De herinneringen zijn gedurende de jaren wellicht alleen maar beter geworden. Jacqueline: “Die dag was de dag waarop ik echt verliefd werd op festivals. Als het even kan ga ik nog steeds.”

Wil je Jacqueline zelf haar verhaal horen vertellen? Check de meest recente Festivalpodcast!

Pinkpop Logo

Pinkpop 2024

Locatie
Nederland
Landgraaf, Nederland
Datum 21-23 juni 2024
Line-up
Ed Sheeran
Calvin Harris
Måneskin
Tickets Kopen