De Lokerse Feesten in het Oost-Vlaamse Lokeren in België bieden tien dagen lang voor elk wat wils. Dinsdag waren de fans van het hardere rockgenre aan de beurt.
(Tekst en beeld: Bart Vernimmen)
Wargasm
Wargasm een Londens duo bestaande uit zanger-gitaristen Milkie Way en Sam Matlock (de zoon van Sex Pistol Glen Matlock), mocht de zogenaamde metaldag van de Lokerse Feesten op gang trappen. Ze deden hun uiterste best om het plein op temperatuur te krijgen, met tomeloze energie en indrukwekkende moves en poses, maar werden daarbij iets te ijverig geholpen door een blakende zon. Het stilaan toestromende publiek leek vooral op zoek naar een drankje en wat schaduw, en de vraag om de eerste moshpit van de dag werd in deze hitte eerder lauw onthaald.
Nova Twins
Vervolgens kregen we nóg een Londens duo voor de kiezen, Nova Twins, die dit jaar hun tiende verjaardag vieren. Met de guts van Cardi B – “I’m a boss bitch, I’m Cleopatra.” – en het talent van Queen B leverden ze het levende bewijs dat vrouwen geen ballen nodig hebben om hun plek in de alternatieve muziek af te dwingen. Gewapend met genoeg effectpedalen om een gitaarwinkel te beginnen, produceerden ze een energieke, dansbare crossover die af en toe ook aan The Prodigy, de headliner van donderdag, deed denken. Met één “Lokers, sing with us” hadden ze hun vooral jonge en vrouwelijke fans meteen mee. Het meer traditionele metalpubliek op de achtergrond, voor wie dit waarschijnlijk te “poppy” was, bleef echter weerstand bieden. Wat ons betreft verdienen dit soort acts, die zowel diversiteit in hun muziek als op het podium brengen, echter zeker een plaats op ‘de donkere dag van de Lokerse Feesten’. Want al zingt Amy Love het zelf, Nova Twins zijn inderdaad “Blacker than the leather that’s holding our boots together.”
Frank Carter & the Rattlesnakes
Wie Frank Carter & The Rattlesnakes deze zomer al ergens aan het werk zag, wist al wat te verwachten op de Lokerse Feesten. Beginnen doet de Engelse zanger namelijk steeds met het innemende ‘Can I Take You Home’, waarbij gitarist Dean Richardson voor één keer zijn vertrouwde gitaar inruilt voor een synthesizer, om vervolgens uit te barsten en de show en het plein in gang te trappen. Het merendeel van ‘Self Love’, het tweede nummer van de set, spendeerde Frank in het publiek, onder meer met een jarige fan in de nek, die vervolgens ook nog de microfoon toegestoken kreeg. En bij ‘Wild Flowers’ werd naar ondertussen goede gewoonte een ‘women only’-pit opengetrokken. Hoewel zijn The Rattlesnakes het podium best wisten te vullen wanneer de frontman weer eens in het publiek verdween, bleef een deel van het plein nog steeds onbewogen. En hoewel Frank dat vast nietaan zijn hart liet komen, was zijn vaste afsluiter ‘I Hate You’, vandaag misschien een klein beetje aan hen gericht.
The Dillinger Escape Plan
The Dillinger Escape Plan was voor liefhebbers van gesofistikeerde teringherrie ongetwijfeld de grootste verrassing op de affiche van de Lokerse Feesten. Ter ere van de 25ste verjaardag van hun debuutalbum Calculating Infinity kondigde de band een comeback aan, zij het met de oorspronkelijke zanger Dimitri Minakakis als frontman en James Love als ritmegitarist. Dat tot ongenoegen van voormalig zanger Greg Puciato, die sinds 2001 actief was in de band en recent op heel wat festivals te zien was met zijn nieuwe band Better Lovers. Dat eerste album is ook een stuk minder toegankelijk dan hun latere platen en dat was helaas ook aan een deel van het publiek te merken, aan wie dit duidelijk hun petje en biertje te boven ging.
De vraag of iemand Richard James (aka Aphex Twin) kent en de daaropvolgende cover van diens ‘Come To Daddy (I want your soul)’ werd achter ons zelf beantwoord met een ‘Rot op, h*m*!’. Wie echter bewust voor The Dillinger Escape Plan gekomen was (en zo waren er nogal wat), kreeg exact als verwacht een energieke overdosis aan technisch gitaarwerk van een band die duidelijk zin had om die geweldige plaat nog eens live te brengen. En dat alles afgesloten met Ben Weinman’s kenmerkende sprong van de zijspeakers, alsof het weer 1999 was. En dan moest Korn nog komen.
Korn
De stijgende spanning in afwachting van de set van Korn was al te voelen toen ‘Bodies’ van Drowning Pool, dat uit de speakers van ‘Goe Vur In Den Otto Soundsystem’ knalde, luider werd meegezongen dan eender welke band eerder op de dag. Dit was de band waarvoor mensen de hitte getrotseerd hadden en naar Lokeren waren afgezakt. En Korn bleek de ideale afsluiter voor deze misschien wat atypische, maar daarom niet minder interessante “metaldag” van de Lokerse Feesten. De fans kregen exact waarvoor ze gekomen waren: een groen, glinsterend Adidas-trainingspak, een doedelzak als intro voor ‘Shoots And Ladders’, een Fieldy-lookalike, een band die er duidelijk zin en plezier in heeft én een set gevuld met klassiekers. “This year this band is turning 30 years old,” vertelde zanger Jonathan Davis en hij had vervolgens maar één “Are You Ready?” nodig om het plein te doen koken.
Mocht er aan de grens met Mexico sinds kort een stuk hek ontbreken, dan stond dat waarschijnlijk bij Korn op het podium. Dit hekwerk werd van tijd tot tijd voor de band op het podium gezet werd en was net als de achterwand voorzien was van intrigerende animaties die een inkijk gaven in het Korn-universum. Ondanks al die snufjes was het drummer Ray Luzier die jonglerend met zijn drumstokken de show stal terwijl hij deze razende bullet train perfect op de rails hield. Ook Jonathan Davis, die een aantal jaar geleden nog om het nummer aan het beademingsmasker moest, bewees in diss track ‘Twist’ nog maar eens dat hij de koning van de mumble rap is en deed met een enkele “Get those fuckin’ fists pumping” heel Lokeren gehoorzamen. En ook de rest van de band moest noch muzikaal, noch qua performance onderdoen. Queen’s ‘We will rock you’ en Metallica’s ‘One’ werden probleemloos in ‘Coming Undone’ en ‘Shoots And Ladders’ ingewerkt alsof het nooit anders was geweest en gitaristen James (Munky) en Brian (Head) blijken (terug) een onverslaanbaar team.
Davis’ “Korn is here to stay”, tijdens publiekslieveling ‘Here To Stay’, bleek niet overdreven en met die andere topfavoriet ‘Freak On A Leash’ sloten ze toepasselijk een topdag met een redelijk freaky maar ronduit fantastische affiche af.
Lokerse Feesten 2024
