Een speciale festival etiquette, want we mogen weer! Naast veel knaldrang zijn er vast mensen die badend in het zweet wakker worden bij de gedachte aan een weekend vol feest. Beste festivalmaagden en mensen die het feesten verleerd zijn, wij laten jullie niet in de steek! Inspecteer snel deze spoedcursus ‘eerste hulp bij festivals’ zodat je weer op alles voorbereid bent. Zeg je nachtmerries maar gedag. Van de toegangspoort tot het einde loodsen wij jou veilig door de festivaljungle.
De aankomst
Daar sta je dan: keurig afgezet door je curlingouders. Alles is nieuw. Ze wilden daarom eigenlijk met je mee naar binnen gaan, maar dat leek jou toch geen goed idee. Terwijl op de achtergrond de paupers bezweet uit de pendelbussen stappen, laat jij je gelukkig weer leiden door een oprisping van je puberbrein. Geheel zelfstandig vis je een “door je moeder gesmeerd” broodje met inmiddels kleffe kaas uit je broekzak. Om je heen hoor je mensen klagen dat hun vrienden weer eens te laat zijn. En tot je grote schrik zie je dat de rijen voor de ingang al in beweging komen.
Met je toegangsbewijs en een identiteitskaart in je handen sluit je snel aan in de kortste rij. Dat gave plekje aan het idyllische meer mag niet aan je voorbij gaan. “Waarom kunnen je lamlendige ouders nou nooit eens op tijd komen?” Al snel krijg je een veel te strak festivalbandje om je pols en wordt je bagage onderworpen aan een controle. De beveiliger kijkt je wat meewarig aan als hij een duizend pagina’s tellend boekwerk genaamd ‘Festival Etiquette’ door zijn handen laat gaan. En dan ben je binnen! Waarna je gelijk getuige bent van een heuse moordaanslag, als een jongen de losse draadjes van het festivalbandje van zijn vriendin in de hens lijkt te zetten.
De camping
Compleet bezakt en bepakt plof je neer op een klein stukje grond waar je nog maar net je tent kwijt kan, ver weg van het meer. Je troost jezelf met de gedachte dat het toch rukweer is. In een oogwenk van dertig minuten staat je pop-up tent klaar en weersta je de verleiding om alvast verlekkerd te bladeren in het naslagwerk Festival Etiquette. *Ping Ping* Een appje van mams: “lieverd, ik heb al ruim een uur niets meer van je gehoord, alles goed?”. Je aandacht wordt echter getrokken door de buren die even gedag komen zeggen. Volledig verrast door deze amicale omgangsvormen vergeet je ma’s appje te beantwoorden. Je bent gelukkig ook niet de enige die niet met rust gelaten wordt: een andere buurman krijgt al telefoon van zijn echtgenote.
Zittend in je campingstoel is het genieten van alle sloebers die hun partytenten aan het optuigen zijn. Je had aan het thuisfront beloofd om de eerste dag geen alcohol te drinken. Die situatie blijkt echter volstrekt onhoudbaar, want je hebt immers je pop-up tent al opgezet en je telefoon aan een powerbank aangesloten. “Die verfoeide huishoudster was immers helemaal vergeten om je telefoon thuis op te laden!”. Gniffelend zie je dat een vriendengroep wordt weggestuurd omdat ze hun tentenkamp op een doorgangsroute wilden neerzetten. Stelletje amateurs!
Het festivalterrein
Na jezelf wat moed te hebben ingedronken besluit je dat het tijd is om op verkenning te gaan. Verontwaardigd sta je de dop van je waterflesje af bij de controle voor het terrein. Iemand trekt je festivalbandje nog wat strakker, maar daarna gaat er een hele nieuwe wereld voor je open. Als een kind in een speeltuin bekijk je snel het blokkenschema op de festivalapp.
Daarna sta je ruim een uur te wachten in de rij voor festivaltokens en aan de bar voor een overprijsde baco. Al ben je blij dat je niet achter de bar staat, met al die opdringerige wespen. Na drie gave concerten eet je even wat tussendoor en krijg je een biertje aangeboden van iemand die per ongeluk jouw drankje om heeft gestoten. Hoog tijd om de dag af te sluiten met de headliner van vandaag: Disclosure. Je wringt je naar voren, maar niet zonder vriendschappelijk een hand te leggen op de schouders van mensen die je moeilijk kan passeren.
Eenmaal terug op de camping krijg je een telefoontje van je liefkozende mama. Ze maakt zich erg ongerust omdat ze niets meer van je heeft gehoord. Door het ruime aanbod van muziek, die in je omgeving gepompt wordt kun je niets verstaan en druk je het gesprek maar weg. Stiekem is tien keer ‘What is Love’ van Haddaway aanhoren ook leuker dan luisteren naar haar. Na het collectieve tandenpoetsen bij een grote wasbak kruip je in je slaapzak en is het fijn in slaap vallen op ‘Into my Arms’ van Nick Cave & The Bad Seeds waar je buren rustig overheen aan het mijmeren zijn.
Het sanitair
De volgende dag ligt iedereen nog brak in zijn tent als jij als eerste op het net weer geopende festivalterrein glipt. Van het Festival etiquette boek heb je namelijk geleerd dat dit het ideale moment is om te poepen. Geen betere tijd om te werken aan de liefde, in je haat-liefdeverhouding met dixi’s. Schoner ga je ze namelijk niet tegenkomen. Over hygiëne zijn de meningen nogal verdeeld. Sommige hardcore festivalgangers gaan er prat op zich een aantal dagen niet te wassen.
Daarnaast hebben we natuurlijk de modepopjes die hardnekkig weigeren om laarzen te dragen in de modder. Mocht je wel graag even willen douchen en geen trek hebben in lange rijen dan is de nacht het ultieme tijdstip voor je. “Zorg je er in ieder geval wel voor dat je iedere dag een schone boxershort aan doet en je tanden poetst lieverd?” vraagt ma aan haar zoon, die inmiddels met volle teugen geniet van zijn vrijheid.
Het afscheid
Hier kunnen we kort over zijn. Dit is gewoon een heel naar gevoel. Nadat je alles netjes in de vuilniszakken hebt gedaan en al je nieuwe muziekvrienden gedag hebt gezegd, heerst een gevoel van verslagenheid. Het onstuimige avontuur werd al snel een fijne bubbel om in te verblijven. De enige juiste festival etiquette is om zo snel mogelijk de volgende editie te boeken. Na twee jaar pandemie gaan we dit jaar vooral blij zijn dat het onmogelijke echt is gebeurt.
