Skálmöld heeft deze zomer op vele festivals opgetreden. Op Summer Breeze 2019 spraken we met gitarist Björgvin Sigurðsson en bassist Snæbjörn Ragnarsson over hun beste festival-ervaringen. In het Festival CV bespreken we de eerste festivals van de band, must-haves om mee te nemen, de beste festivalacts van 2019 en nog veel meer.
Wie is Skálmöld?
- Skálmöld is een viking metal band uit Reykjavik, IJsland
- Björgvin Sigurðsson speelt de gitaar en Snæbjörn Ragnarsson speelt de basgitaar. Iedereen in de band draagt mee aan de zangpartij.
- Hun grootste hits zijn ‘Kvaðning’ en ‘Gleipnir’
- Deze zomer waren ze te zien op Summer Breeze, Heavy Montreal, Graspop and Nummirock
Björgvin: “Ons eerste festivals was Wacken in 2011. We zijn met de band begonnen in 2009. In 2010 hebben we ons eerste album opgenomen. Net voor het album uitkwam – en we nog de laatste aanpassingen deden – werden we geboekt voor Wacken het jaar daarop.”
Snæbjörn: “Mijn eerste festival als bezoeker was Roskilde, in Denemarken. In de ’90s was het in IJsland echt een must om daar naartoe te gaan. Ik ben eerder naar een paar kleinere festivals in IJsland geweest, maar het eerste échte festival was Roskilde. Volgens mij was ik daar het jaar voor de eeuwwisseling.”
Björgvin: “Mijn eerste festival kwam iets later, in 2008. Dat was ook Roskilde. Toen was ik een jaar of 30.”
Snæbjörn: “Hmm, favoriete backstage verhaal? Schiet er bij jou iets naar binnen? Björgvin?”
Björgvin: “Niet echt…”
Snæbjörn: “We zijn eigenlijk wel een beetje oud en saai. Zoveel domme dingen doen we niet. Maar weet nog wel een goed verhaal uit 2012, toen we op een Duits festival speelde: Party San Metal Open Air.
Dat is de eerste en enige keer dat we het zover schopten dat we nooit meer op dat festival uitgenodigd worden. Het is best wel een extreem metal festival, en tijdens de eerste dag kreeg elk bandlid het voor elkaar om te kotsen en black-out te gaan. Dat was gelukkig pas na het optreden, dat eigenlijk heel goed ging. Maar daarna hebben we onszelf kapot gezopen. We werkten in shifts; twee van ons zorgden dat ze wakker bleven, terwijl de andere vier als zombies rondliepen. Als twee van de vier weer semi-helder waren, was het de beurt aan de volgende twee. Dus ja, dat was wel lachen!”
Bier of wijn?
Snæbjörn: “Dat is een lastige. We zijn op dit moment bier aan het drinken, maar eerder zaten we nog aan de wijn. Dan ga ik toch voor wijn denk ik. De beste reden daarvoor is dat het je veel geloop naar het toilet bespaart. Als je bier aan het drinken bent, loop je constant naar de wc. Met wijn hou je het de hele avond vol!”
Björgvin: “Voor mij is het precies het omgekeerde. Als ik wijn drink moet ik juist veel naar de wc. Dus ik ga voor bier. Maar als ik zie dat er genoeg wc’s in de buurt zijn, kies ik voor wijn.”
Headlinen op een klein podium of vroeg spelen op de main stage?
Snæbjörn: “Natuurlijk wil je op de Main Stage spelen op een bepaald punt in je carrieré. Maar wanneer je allebei gehad hebt, zou ik voor het kleine podium gaan. Als het een podium is voor 10.000 man en er komen er 500 kijken, dat is een teleurstelling. Maar als het een podium is voor 500 man en het staat helemaal vol, dat is geweldig! Kleinere podia zijn over het algemeen een stuk leuker omdat je in contact staat met het publiek. Maar het is overal leuk om te spelen. Als het maar vol staat.”
Vroeg naar bed of doorfeesten tot de zon opkomt?
Snæbjörn: “We zijn met z’n zessen echt goede vrienden, het is niet te tellen hoe vaak we al doorgegaan zijn tot zonsopkomst. Maar als we zin hebben, gaan we gewoon vroeg slapen. Geen zin om een feestje te maken dat er niet is. Het mooie aan deze band is dat als we allemaal in de stemming voor een feestje zijn, er nooit een einde aan komt. De beste herinneringen met de band zijn degenen waarbij we met z’n zessen opblijven op een plek waar we niet horen te zijn, te veel aan het drinken zijn en heel de avond aan het lachen zijn. Dus ik ga voor doorfeesten tot de zon opkomt!”
Snæbjörn: “We hebben heel veel geluk gehad. We hebben op zo’n beetje alle metal festivals al gespeeld. Al zou ik graag nog wat plekken in Noord- en Zuid-Amerika afgaan. Ik denk dat we de beroemdste niet-beroemde band ter wereld zijn. We hebben alle festivals mogen spelen waar we ooit van droomden, net als de echte bands. Niet dat we geen echte band zijn, maar je snapt wat ik bedoel. We hebben echt geluk dat we op zoveel plekken hebben mogen spelen. Meer dan we ooit gedacht hadden.”
Björgvin: “Bloodstock zou ik graag nog willen spelen. Dat is een mooie. Maar van de grote Europese festivals hebben we ondertussen alles wel gehad.”
Björgvin: “Mijn paspoort, dat is alles.”
Snæbjörn: “Daar sluit ik me helemaal bij aan! We hebben niet veel nodig. We hebben altijd mooie mensen om ons heen, dus er is altijd iemand om mee te chillen. En niemand van ons is dom, dus we komen ook nooit in de problemen. Zolang er alcohol en paspoorten in de buurt zijn redden we ons wel!”
Björgvin: “Ik zal niet voor iedereen spreken, maar mijn hoogtepunt was Slayer. Dit is de laatste keer dat ze te zien zijn op het podium. Toen we op Heavy Metal in Montreal speelde had ik de kans om ze mee te pakken.”
Snæbjörn: “Ik ben het daar helemaal mee eens: Slayer! Maar het is wel een lastige vraag, want je hebt ook vaak dat een band die je graag wilt zien teleurstelt. Er zijn maar heel weinig bands op de wereld die altijd een topniveau halen als ze spelen. Slayer hoort wel bij die selecte groep als je het mij vraagt. Die zijn altijd geweldig!”
Het is helaas niet zo dat als je het een goede band vindt, je ook een goed live-concert vind. Daar hou ik wel van. Het blijft altijd een gok. Het gebeurt dus ook wel eens dat je naar een ‘okay’ band gaat kijken, en die blijkt helemaal top te zijn live. Een band die dat voor mij heeft is Hamferð uit IJsland. Ze speelden gisteren hier op Summer Breeze. Als je de kans krijgt om ze te bekijken, ga het doen! Ze zijn echt geweldig.”
