Het heeft acht jaar geduurd, maar de Heideroosjes zijn terug! Na een bloedheet afscheid in de Alpha op Lowlands 2012 en een laatste tour hielden Marco Roelofs en de zijnen het voor gezien. Tot nu. Hoogtijd om even terug te blikken op een paar van onze favoriete nummers van deze legendarische Nederpunkers.
Ik Zie Je Later
De Heideroosjes staan nou niet bepaald bekend om hun tranenrepertoire, maar deze track is het bewijs dat ze het wel kunnen. Sta je net lekker af te reageren, komen ze opeens met teksten die pijnlijk confronteren met het eeuwige afscheid. Voor menig liefhebber van Nederpunk is dit een ultiem begrafenisnummer. Terecht.
Regular Day in Bosnia
Misschien een beetje een vreemde eend in de bijt, maar voor een track uit 1999 is het belang niet te ontkennen. Roelofs geeft een cynische geschiedenisles over de oorlog in Yugoslavië. Nu de Val van Srebrenica vijfentwintig jaar geleden is, is het gepast om hier weer even goed naar te luisteren.
Würst und Käse
“Wie op het juiste ogenblik handelt, slaat den Nazi op den kop.” Zo. De toon is gezet. Soms is de tekst een beetje flauw misschien, met grapjes over Duitsers die je fiets jatten. Toch verdient dit nummer een plekje in deze lijst. Zoals het linkse punk betaamt roept deze track op tot verbroedering en tegen nationalisme.
Radicaal Kapitaal
Indrukwekkend hoe tracks na tientallen jaren nog steeds relevant blijven. Van Black Lives Matter tot Extinction Rebellion, het belang van demonstreren is misschien wel groter dan ooit. Dan is dit nummer een keiharde confrontatie met de toekomst. Wat gebeurt er met je idealen wanneer je een goede baan krijgt en mee gaat in de gentrificatie van de samenleving?
Ik Wil Niks
Je moet studeren, je moet sporten, je moet een leuke baan, je moet je politieke verantwoordelijkheid nemen. Je moet van alles en nog wat. De spanning loopt op. Je voelt je gestresst, opgebrand, gefrustreerd. Ergens houdt het op. Ik moet veel maar IK WIL NIKS!
Tot Hier!
Het begin van het einde van Heideroosjes. Toen de band er mee op hield klonken ze al enigszins nostalgisch. De rek was er uit. Tocht grijpen ze je met de opener van hun (voorlopig?) laatste volledige album nog één keer bij de lurven. ‘Tot Hier!’ is hoopvol, vastberaden en opgewekt. Juist daarom kwam het uit elkaar gaan van deze band zo hard aan.
2020, De Tering
Limburg’s meest geliefde punkers moesten blijkbaar even stoom afblazen. Deze grootse comeback heeft alles wat we van een Heideroosjes track kunnen wensen. Teksten met een sneer, een beukende drums, snelle gitaren, en alles een beetje tongue-in cheek. De eer van meest belangrijke punk release van dit jaar gaat naar Hang Youth maar ‘2020, De Tering’ komt in de buurt. Welkom terug!
