Uitslag: Dit zijn de 10 Ultieme Festivalverhalen!

Rock Werchter

Een maand lang zijn wij samen met jullie op zoek gegaan naar de beste festivalverhalen. Via verschillende kanalen zijn fantastische verhalen ingestuurd. De één nog gekker dan de andere. Er zijn nog 10 kandidaten over. Wie heeft het Ultieme Festivalverhaal meegemaakt?

Afgelopen week kon er nog op 10 festivalverhalen gestemd worden. En deze overgebleven kandidaten hebben als een malle campagne gevoerd met foto’s en video’s. Natuurlijk hebben ze ook vrienden, familie en mede festivalfanaten opgeroepen om op hun verhaal te stemmen. Want er stond wat op het spel. Vanuit Festival Travel en Interrail zijn er namelijk twee festivaltickets en een reis beschikbaar gesteld voor de winnaar. Meer dan logisch dat er bijna 1500 stemmen zijn binnengekomen op alle verhalen.

De Uitslag

En dan nu waarvoor jullie allemaal gekomen zijn, de uitslag. De uitgebreide verhalen zijn via deze link te lezen. Voor de spanning, eerst van nummer 10 naar nummer 4:

10. Wilco (Burning Man) – Wilco was op Burning Man en kreeg daar een tour aangeboden, maar niet zo maar een: hij vloog over het festival heen.

9. Lisette (Nirwana Tuinfeest 2016) – Door de gebroken teen van Lisette’s vriendin eindigden de twee samen in de backstage, waar de EHBO bus stond.

8. Frederique (Rock Werchter 2013) – Frederique zong mee met Green Day op het podium van Rock Werchter en schreeuwde het iconische “WERCHTEUR!”. Nadien kreeg hij ook nog eens de drumstick van Tré Cool.

7. Edgar (Pinkpop 2014) – Edgar komt op Pinkpop zonder toiletpapier te zitten, schreeuwt het uit en aan de andere kant van de Dixi’s wordt het toiletpapier doorgespeeld.

6. Jehan (Pukkelpop 2017) – Jehan en Joep geraakten na het optreden van Editors backstage. Nadat ze elkaar uit het oog verliezen gaat Jehan terug naar de camping en komt daar een bekende tegen. 

5. Jeroen (Sziget) – Jeroen wordt gevraagd een huwelijksaanzoek te filmen op Sziget, maar heeft de camera per ongeluk in selfiestand staan. Gelukkig was hij nog net op tijd met de telefoon om te draaien.

4. Dé (Sziget 2019) – Dé zit op een dixie tijdens Sziget en ineens wordt het pikkedonker. Hij gebruikt zijn telefoon voor licht maar laat hem in het toilet vallen.

Nummer 3 – Pim

  • De verhalen op het podium zijn volgens jullie zulke goede verhalen, dat ze hier helemaal gepost gaan worden. Op nummer drie, helaas net buiten de prijzen, is Pim geëindigd met zijn verhaal dat plaatsvond op Metaldays 2019. Hij heeft ook een video ingezonden die hieronder te vinden is.
  • “2019 op Metaldays (Slovenië) Je kunt daar zwemmen naast het festivalterrein in een rivier die direct uit de bergen komt, iedereen heeft daar een luchtbed mee, dus ik ook. Terwijl ik lekker aan ‘t drijven ben, bots ik ineens tegen iemand aan, dus ik zeg sorry. Hij is zo van “No problem mate” Toen ik nog een keer keek, zag ik dat het de zanger van Architects was, die die avond als headliner zouden spelen. Dus long story short. Ik bots tegen de zanger van de headliner van het festival aan met m’n luchtbed en we brengen een toast uit op de heerlijke locatie en het heerlijke weer!”

Nummer 2 – Sjoerd

Sjoerd mag zijn vader en Jan Smeets nogmaals bedanken, want zijn verhaal is geëindigd op plek twee. Daarmee levert dit verhaal wederom gratis tickets op. Één ding moet Sjoerd opnieuw beloven, neem goed weer mee!

“Op veertienjarige leeftijd gebeurde het; 2015 leek uit te lopen op een rampjaar. Elke festivalliefhebber zal zijn hele leven lang een speciale band behouden met zijn eerste festival. Voor mij is dit Pinkpop, sinds ik er in 2010 op negenjarige leeftijd voor het eerst bij was en waar ik de daaropvolgende jaren telkens weer bij MOEST zijn. Na in 2014 voor de winkel te hebben gelegen in Utrecht voor kaartjes, grepen mijn vader en ik in de flitsvoorverkoop van 2015 mis…

Terwijl ik mij erop voorbereidde dat ik nóg meer zakgeld moest gaan sparen om de woekerprijzen op marktplaats tegemoet te kunnen komen, trok mijn vader de stoute schoenen aan. Hij schreef in het geheim een handgeschreven brief naar Jan Smeets en beschreef daarin mijn passie voor het festival en de dramatische situatie waarin wij ons bevonden.

Er gingen maanden voorbij, de prijzen voor weekendkaarten voor Pinkpop bleven stijgen, maar toen werd het paasochtend. Ik zat met mijn familie aan tafel, toen mijn telefoon overging. Ik neem op en hoor: “Hallo Sjoerd, met Jan Smeets, ik heb de brief van je vader ontvangen en ik wil jullie twee kaarten aanbieden. Dan zie ik jullie in juni; breng goed weer mee.”

Nummer 1 – Gerben

Gefeliciteerd aan Gerben! Hij wint twee festivaltickets van Festival Travel en een Interrail reis naar keuze. Daarnaast mag Gerben officieel zeggen dat hij het Ultieme Festivalverhaal heeft meegemaakt. Een magnifiek verhaal vol pieken, dalen en onverwachte wendingen. Een verhaal dat wellicht alleen op Dour plaats kan vinden.

“Dour Festival editie 2012. Het is regenachtig en modderig, maar dat belet me niet om zoveel mogelijk te zien op mijn eerste buitenlandse festival. Thuis heb ik het blokkenschema uitvoerig geanalyseerd en ik wil niks missen ‘moe zijn kan thuis weer’. De adrenaline bij Flux Pavillion en Franz Ferdinand en nieuwe ontdekkingen als The War on Drugs maken het tot de laatste dag tot een feest. De afsluitende zondag ga ik met een vriend naar een Nederlandse act ‘Dope D.O.D.’. We staan behoorlijk vooraan en de zaal gaat meteen los. Tussen al het zweet en gehos door vergeet ik weer de vermoeidheid. Plots krijg ik een duw en beland in de moshpit. Daar komt vrijwel direct iemand aanestormd van rechts met een uitgestoken elleboog recht op mijn slaap terecht. Dan wordt het zwart voor mijn ogen.

Voor mijn gevoel niet veel later wordt ik wakker achter de schermen. Ik voel me slecht en mijn hoofd doet mega veel pijn. Medewerkers helpen me drinken en praten in het Frans tegen me over ‘l’hospital’ . Ik ben bovendien moe, zit onder de modder en wil naar huis. Dan hoor ik aan het gejuich van het publiek dat de show van Dope D.O.D. Is afgelopen en vervolgens komt de posse toevallig langs. Een van de rappers kijkt naar me en zegt tegen een ander, ‘Joh, dit is de dude die zo hard out ging’. Ik kijk hem aan en probeer te lachen: ‘het was ook wel een harde show’. Hij is verbaasd dat ik Nederlands ben en we praten wat. Ik zeg dat ik weg wil en ze bieden aan om met hun mee te gaan terug naar Nederland. Ze vertrekken binnen een paar minuten.

Zonder na te denken zeg ik volmondig ‘ja’, ik wil niets liever dan weg hier. De beveiliging laat me opvallend gemakkelijk meegaan en weldra rijden we het terrein af. In de bus van de band wordt er veelvuldig geblowd maar houden ze rekening met de muziek voor mijn bestwil. Deze stoere gasten vallen best mee. Na een paar kilometer worden we staande gehouden door de Franse politie. Omdat er veel meer dan de toegestane hoeveelheid wiet op tafel ligt grijpt de tourmanager de zak, propt het in zijn mond en slikt het door. Een paar seconden later wordt de bus inderdaad met honden onderzocht op onder andere drugs maar er wordt niets gevonden en gelukkig kunnem we door. De manager voelt zich nu minstens zo beroerd als ik, maar de bandleden zijn uitzinnig over deze heldendaad van hun tourmanager. Ze besluiten daarom maar op alcohol over te gaan en na uren rijden komt er een einde aan deze lange nacht als ze me voor mijn huis af zetten. Een festival om niet te vergeten en geen moshpits meer voor mij.”