Kae Tempest op Gent Jazz: een portret in drie platen

Nadat die moest afzeggen voor Down the Rabbit Hole is Gent Jazz nu vrijdag de uitgelezen plek om de Londense rapper-poëet Kae Tempest deze zomer nog aan het werk te zien. Deze drie platen illustreren waarom je die kans niet mag missen.

Let Them Eat Chaos (2016)

Tempest begint diens tweede plaat met een beeld van onze aardbol, en beschrijft dan overtuigend de sensatie die je voelt wanneer plots pijlsnel wordt ingezoomd op een huis in een Londense straat. In 13 samenhangende nummers, voortgestuwd door muziek die na zes jaar nog steeds hypermodern klinkt, leren we verschillende personages kennen. Hun zorgen en frustraties zijn vaak ook die van Tempest zelf: ‘Europese Is Lost’ en ‘Tunnel Vision’ zijn verpletterende politieke pamfletten waaraan weinig andere artiesten zich vandaag zouden durven wagen.

The Book of Traps and Lessons (2019)

Deze plaat klinkt kaler – producer Rick Rubin vond Tempest beter zonder beats – maar ook warmer en minder zwartgallig (met ‘All Humans Too Late’ als stevige uitzondering). Dat heeft er vast mee te maken dat Kae in deze periode de liefde vond, al is die relatie inmiddels weer afgesprongen. Sommige tracks hier zijn ronduit romantisch. Dezelfde mindset inspireerde Tempest ook tot de livefavoriet ‘People’s Faces’, over de schoonheid die je kan vinden in gezichten van toevallige voorbijgangers, en het bemoedigende zelfhulpanthem ‘Hold Your Own’.

The Line is a Curve (2022)

Voor de meest recente plaat keerde Tempest terug naar producer Dan Carey, waardoor ook de beats opnieuw hun intrede maken. Nieuw is dat er heel wat gasten meedoen op deze plaat, en niet de minsten: Grian Chatten van Fontaines D.C. laat van zich horen tijdens ‘I See the Light’, Lianne La Havas zingt mee op ‘No Prizes’, en rapper Kevin Abstract van Brockhampton zet druk op ‘More Pressure’, Die zullen er geen van allen bij zijn op Gent Jazz vrijdag, maar wie Tempest al eerder aan het werk zag weet dat die op het podium eigenlijk niemand anders nodig heeft.