Twintig jaar nadat de Britpop-legendes ermee ophielden en tien jaar na een eerste reünie is Pulp weer terug van weggeweest. Alleen in het Groot-Brittannië en Ierland voor nu – in Nederland trad de band voor het laatst op op Lowlands 2001 – dus reisden we af naar het Isle of Wight Festival om deze tweede terugkeer te ervaren in het hol van de leeuw.
Het eerste hoogtepunt ‘Disco 2000’ komt al vroeg in de set. “Let’s all meet up in the year 2000,” zingt frontman Jarvis Cocker, “won’t it be strange when we’re all fully grown?” Maar zo gek voelt het eigenlijk niet, ook in 2023. De bandleden zijn perfect op elkaar ingewerkt en de hits van dertig jaar geleden klinken nog altijd niet gedateerd. Pulp is goed oud geworden, en komt op Isle of Wight Festival 2023 bijzonder sterk uit de verf.
Sing along with the common people
Hoe kun je aan Nederlanders uitleggen hoe legendarisch deze band hier is? Zeker als je de echte Britpop-hype nooit mee hebt gemaakt. De line-up van Isle of Wight is doordrenkt van de nostalgie en Pulp voelt als het ultieme hoogtepunt hiervan. Op geen ander festival passen de klassieke hits van de band zo goed als hier, in geen enkel land zal de ontvangst zo uitbundig zijn.
Voor ons halverwege het veld van de Main Stage staat een groep van vier jongens, allen onder de 30 jaar, euforisch met de armen om de schouders op en neer te springen. ‘Sorted for E’s & Wizz’ is zeker niet de grootste hit van de Britse band, maar de lyrics over drugs en livemuziek zijn nu nog net zo relevant voor Engelse festivalgangers als in de jaren ’90.
‘Common People’ is daarvan natuurlijk de overtreffende trap. De single uit 1995 drijft op typisch Engelse wijze de spot met de upper classes en de obsessie van de Britse muziekindustrie met working class-cultuur. Een stukje maatschappijkritiek verpakt in een groots meezing-anthem. Met een boodschap die in de tijd van Boris Johnson en de Conservatives nog altijd ongekend passend is. Voor veel Britten is ‘Common People’ dan ook een lijflied dat zelfs de grootste hits van Blur en Oasis overstijgt. Met zo’n afsluiter van je set kan je als band natuurlijk weinig fout doen.
De Pulp headline-show
Sowieso straalt Pulp veel zelfvertrouwen uit met deze show. Het podium is stijlvol en subtiel. De grote trappen waarover de band en begeleidende strijkers verspreid staan vormen onderdeel van de subtiele achtergrondprojecties. Er is af en toe confetti en een paar lasers, maar de hele show draait om de muziek en om Jarvis Cocker. De frontman met de karakteristieke diepe stem is in de afgelopen dertig jaar alleen nog maar charismatischer geworden.
Als headliner op Isle of Wight 2023 werkt Pulp fantastisch goed. Het wat oudere Engelse publiek kent alle hits en zingt alles van voor tot achter mee. Nadeel is wel dat als je niet alle tracks van voor tot achter kent, het middenstuk van de anderhalf uur durende set best pittig is om te verteren. Hier is bijvoorbeeld ruimte voor het Bond-achtige ‘This Is Hardcore’ – een geweldige track maar geen makkelijke meezinger. Alle nummers worden fantastisch uitgevoerd, maar de show helpt je niet door de tragere momenten heen.
Voor fans is de conclusie: ga deze band zien op een Engels festival, waar ze het beste tot hun recht komen. Maar met een iets kortere show zouden we Pulp ook goed het sunsetslot op Best Kept Secret zien vullen. Laten we hopen dat Jarvis & co. voor het eerst in twintig jaar de oversteek weer eens willen maken.
Isle of Wight 2023
