Na een geslaagd concert met veel nieuwe songs en evenveel meezingers kreeg Muse helemaal aan het einde af te rekenen met technische problemen.
Eigenlijk stuurde de platenfirma tijdens de pandemie aan op een best-of. Maar Muse had daar geen zin in en leverde gewoon een nieuwe plaat in, The Will of the People, die vorige zomer verscheen. Ook hun headlineshow op Rock Werchter werd geen ‘greatest hits’: we kregen maar liefst zes nieuwe nummers in de maag gesplitst. Te beginnen met het openlijk populistische titelnummer, met een gescandeerd refrein dat onvermijdelijk aan ‘The Beautiful People’ van Marilyn Manson deed denken.
Het was niet de enige keer dat Muse, een band die in het begin als een Radiohead-kloon werd omschreven, ons vanavond aan andere bands deed denken. Het misplaatst vrolijke nummer ‘You Make Me Feel Like It’s Halloween’ (over huiselijk geweld tijdens de pandemie) had van Ghost kunnen zijn, en de metalcore van ‘Kill or Be Killed’ deed regelmatig aan Parkway Drive denken. Storend was dat echter niet: wat meer variatie is welkom en het eindresultaat was altijd onmiskenbaar Muse.
How are you doing?
Veel mensen kenden deze nieuwe nummers duidelijk al, maar vooral oudere songs als ‘Time Is Running Out’, ‘Plug in Baby’ en ‘Starlight’ zorgden voor enkele van de tot dusver meest verreikende meezingmomenten op deze editie van Rock Werchter. Ook de onverwoestbare danskraker ‘Supermassive Black Hole’ landde op precies het juiste moment om de weide in lichterlaaie te zetten. En het was van de muziek dat we het moesten hebben vanavond, want het duurde tot halverwege de show tot Bellamy zelfs maar een halfslachtige ‘How are you doing?’ over de lippen kreeg.
De verhaallijn bij de nieuwe plaat werd geïllustreerd met nogal overbodige filmpjes tussendoor, die enigszins de vaart uit het concert haalden. Maar mogelijk was dat omdat er ondertussen op het podium één en ander moest gebeuren, want de band had heel wat decor meegebracht, onder meer een groot hoofd met een scherm waarop verschillende gezichten verschenen en grote bewegende lichtelementen. Het meest indrukwekkend was echter de grote minotaurus die het einde van de show overzag. (De band verwijst naar deze figuur als ‘Baph’, naar ‘Baphomet‘, een godheid van de illustere Tempeliersorde die er enkel echter in Dungeons & Dragons zo uitziet.)
We are fucking fucked
Interessant is dat Muse op de nieuwe plaat lijkt te willen waarschuwen voor de gevaarlijke populisten die de frustratie en het wantrouwen in de hedendaagse samenleving zouden kunnen misbruiken om de macht te grijpen. Op vorige albums waren ze namelijk eerder de aanvuurders van vergezochte samenzweringstheorieën, en ook gisteren lieten ze zich uiteindelijk toch weer verleiden om vooraf opgenomen stemmen allerlei onheilspellende boodschappen in die sfeer te laten verspreiden.
Muse is natuurlijk niet de enige band die een waarschuwing tegen volksmenners verpakt in precies dezelfde trucs (hallo Rammstein!). Zo zong Bellamy ‘Compliance, we just need your compliance, no more defiance, just give us your compliance‘ terwijl hij de hele weide volgens zijn voorbeeld in de handen deed klappen. De ‘They will not force us, and they will stop degrading us. They will not control us, and we will be victorious,’ van ‘Uprising’ uit het meest samenzweerderige album The Resistance werd ook uit volle borst meegezongen. Maar nadat ze er in ‘Kill or Be Killed’ nog een oproep tot geweld bovenop deden, trokken duistere krachten er de stekker uit.
De intro van ‘Knights of Cydonia’ kregen we nog te horen, maar toen liep Bellamy – na wat eerst een beetje dollen leek – met een loeiende gitaar het podium af. De muziek viel stil, en het was aan drummer Dominic Howard om ons verontschuldigend uit te leggen dat de band door een ‘stage meltdown’ even moesten pauzeren. Bellamy kwam vervolgens terug aanlopen, ondervond opnieuw problemen, zei kortaf ‘We’ve run out of time, sorry‘, en verdween zonder meer opnieuw in de coulissen.
Even zag het er naar uit dat de show zo zou eindigen, maar uiteindelijk liet de zanger zich toch ompraten om nog één nummer te spelen. ‘Knights’ was blijkbaar nog steeds niet haalbaar, en ‘We’re Fucking Fucked’ hadden we al gehad, dus werd het, tot grote blijdschap van de fans, het vrij zelden gespeelde ‘Showbiz’ in een volstrekt spontane, heerlijk nijdige versie. Dat was, na de eerdere anticlimax, een mooi cadeau.
Rock Werchter 2023
