Het was zweten vrijdag op Pukkelpop, maar enkele heerlijke concerten gleden als ijsblokjes langs onze ruggengraat heen.
Years & Years
De eerste die de massa voor de Main Stage echt in beweging kreeg was gisteren Olly Alexander van Years & Years. Sinds de twee andere bandleden het voor bekeken hielden, trekt die meer dan ooit de popkaart. De podiumact is best edgy: hij bleek vastbesloten de underground gay club culture uit het verleden spartelend het zonlicht in te trekken, tot en met groezelige toiletstalletjes toe. Waar dat precies voor nodig was, legde hij uit na de toepasselijke cover van ‘It’s a Sin’ van de Pet Shop Boys: ‘We’re all gay now. It’s not a sin anymore.’, om er grijnzend aan toe te voegen ‘Except if you want it to be. We all crave some sinfulness.’
Dat het op het zonovergoten hoofdpodium heel erg warm was, vertrouwde hij ons een paar keer toe. De strak uitgedoste zanger en zijn onvermoeid voguende dansers lieten zich daardoor echter niet tegenhouden en werkten hun uitdagende choreografieën tot in de details uit. Veel instrumenten vielen er op het podium niet te bespeuren, maar Olly’s vocalen waren in tegenstelling tot eerdere passages foutloos, en dit was een hele geslaagde show.
M83
Nadien was het in een bloedhete Marquee de beurt aan de Franse band M83, die voor het eerst in bijna 7 jaar weer in België neerstreken. Hits van het formaat van ‘Midnight City’ hebben ze sindsdien niet meer gescoord, en hun show onthulde ook waarom. Ze hebben duidelijk nooit zelfs maar een poging gewaagd om een gelijkaardig deuntje te schrijven, maar doken gewoon terug in de bedwelmende mix van shoegaze en synthpop waaruit ze ooit ontstaan waren.
Omdat de band dus grote meezinganthems achterwege liet en grotendeels in het donker en omringd door veel rook stond te spelen, werd het geduld van wie enkel die hit kende danig op de proef gesteld. Maar het oververhitte publiek had er duidelijk zin in, en de handen gingen meermaals op elkaar voor een bonkende backbeat of een inspirerende saxofoonsolo. Wie van de band M83 houdt en niet enkel van hun hits heeft hier vast van genoten.
Ezra Collective
Een totaal andere sfeer troffen we aan in de Club, waar de Londense jazzband Ezra Collective ten dans speelde. Op het toonaangevende We Out Here in Engeland mocht die band eerdere deze zomer zondag het hoofdpodium afsluiten, dus we werden hier behoorlijk verwend. Wie de Londense scene een beetje volgt, wist wat we mochten verwachten: een aanstekelijke mix van jazz en Caraïbische invloeden, waaronder flink wat ska.
Vanwege de Nigeriaanse roots van de bandleden kwam daar nog afrobeat bovenop: ze coverden zelfs een song van Fela Kuti (we denken dat het ‘Water No Get Enemy’ was). Hier en daar meenden we ook hitparademelodieën te herkennen waarvan de vocalen door blazers vervangen waren, wat gezien de kwaliteit van hun eigen tunes en het enthousiasme in de tent nogal overbodig was. Maar één ding is duidelijk: Ezra Collective zal niet rusten tot iedereen het naar zijn zin heeft.
Billie Eilish
Als er één act is waar zowat iedereen op Pukkelpop vandaag naar uitkeek was het vermoedelijk Billie Eilish, die hier vier jaar geleden ijlings van de Dance Hall naar de Main moest verhuizen vanwege haar geëxplodeerde populariteit. Dit keer mocht ze dat laatste podium afsluiten — over geëxplodeerde populariteit gesproken.
Tijdens de eerste nummers vreesden we even dat haar vaak uit vele laagjes in de smartphone gefluisterde zanglijnen opgebouwde songs zich nog steeds niet al te best leenden voor een verpletterende liveuitvoering. Maar gelukkig staan er op haar nieuwe plaat ook krolse R&B, oprecht ontroerende ballads en zelfs ‘Billie Bossa Nova’. Daarin kon ze zich vocaal volledig laten gaan, en bewijzen dat ze wel degelijk een uitstekende zangeres is, zeker tijdens het akoestische intermezzo.
We kregen dit keer een beter doordachte show te zien, maar Billie zelf banjerde daar als vanouds behoorlijk ongedwongen doorheen. Dit is het gevoel dat alleen op de allerbeste Pukkelpop-dagen over de weide heen zindert: tienduizenden jonge harten die sneller slaan omdat die ene artiest die ze allemaal echt het einde vinden daar nu gewoon echt op het podium staat, allemaal happier than ever.
Pukkelpop 2023
