Nothing But Thieves geeft op de vrijdagavond van Lowlands 2023 een headline-waardige show waarin dankbaarheid, dansbaarheid en duizelingwekkende uithalen een sleutelrol spelen.
Nog maar acht jaar geleden speelde Nothing But Thieves in de Charlie, het allerkleinste podium van Lowlands. ‘Veelbelovend’, noemde festivaldirecteur Eric van Eerdenburg het Engelse bandje toen nog in een voorbeschouwend interview met het AD. Zou hij toen al hebben geweten dat diezelfde band in 2023 de vrijdag van ‘zijn’ Lowlands zou headlinen?
De show op Lowlands 2017 (toen als allereerste act in de vernieuwde Alpha) was wellicht al een teken aan de wand. Ook op andere festivals en in ’s lands grootste concertzalen groeiden de bezoekersaantallen met rasse schreden. Toch is de headliner-status – Lowlands pronkte dit jaar met vijf headliners op drie dagen – niet geheel onbetwist. De één bestempelt Nothing But Thieves bij voorbaat al als dé act van het weekend, de ander drinkt toch liever een shot Salmari op de camping.
Ready to rumble
Controversieel of niet: het is volle bak bij de Alpha als het startschot van de show klinkt. Als een kickboxer die klaar staat om zijn tegenstander knock-out te slaan, springt zanger Conor Mason vol energie het podium op. Hij is weliswaar klein van stuk, zijn showmanship is groots. Het heeft ook iets knuffelbaars, terwijl het openingsblokje van de set juist alles behalve zachtaardig is. ‘Welcome To The DCC’ en ‘Futureproof’ zijn van die nummers die je op zet als je ’s nachts in je joggingpak door een donkere straat loopt. Capuchon op, schouders ietsje naar achter en lopen als een badass.
“We’ve been looking forward to this show for a long, long time and oh my god, it’s insane.” Het is duidelijk dat de band hun afspraak op Lowlands 2023 met een grote rode viltstift in de agenda’s had omcirkeld. ‘Is Everybody Going Crazy?’ is vervolgens het perfecte anthem om de keeltjes vast even te smeren voor het vocale geweld dat nog komen gaat. En voor lasers natuurlijk, die mogen altijd.
De stem als uithangbord
Inmiddels weet je: in dat bescheiden lijf van Mason schuilt een dijk van een stem. Toegegeven, niet elk optreden dat we eerder van de Thieves zagen was even zuiver. Op de hoogte waarop Mason zingt is de lijn tussen zingen en krijsen natuurlijk dun, maar vanavond blijft het achtbaankarretje stabiel op de rails.
Die ziekelijk hoge modulatie aan het eind van ‘Particles’, die duizelingwekkende falsetto in ‘City Haunts’ en die krachtige uithalen in klassieker ‘Trip Switch’: als je ook maar één overtuigende poging waagt om het bereik van Mason te evenaren eindigt je rechter teelbal zonder pardon in je linker oogkas. Die krachtige stem is en blijft het uithangbord van Nothing But Thieves.
Dansbaarheid
Met het vierde album Dead Club City op zak bouwt Nothing But Thieves verder aan een volwassen discografie. Het conceptalbum verwelkomt ons in een utopische stad die naar mate het album vordert toch niet zo paradijselijk blijkt te zijn. Actuele thema’s als cancelcultuur, de gevolgen van Brexit en scheve machtsverhoudingen geven het album meer inhoud dan alleen maar een leuke storyline.
Naast de titeltrack zijn ‘Overcome’ en ‘Tomorrow Is Closed’ frisse, nieuwe songs die beklijven en opvullers in de setlist overbodig maken. Rockbands die experimenteren met elektronica geven absoluut geen garantie op succes – Simulation Theory van Muse en EBM van Editors behoren bijvoorbeeld niet bepaald tot de publieksfavorieten – maar Nothing But Thieves laat hun werk dankzij de synthesizer voller en vooral dansbaarder klinken.
Dankbaarheid
Net als Editors is Nothing But Thieves overigens ook zo’n band die om onverklaarbare redenen specifiek in Nederland een stuk populairder is dan elders in Europa. Ook de band zelf lijkt de verklaring niet te hebben gevonden, maar is zich maar al te zeer bewust van die realiteit. “I’m an emotional guy, you know,” snottert Mason zich haast door de introductie van ‘Sorry’. Na vele oprechte dankjewelletjes zorgt het feelgood powerpopliedje dat is grijsgedraaid op de Nederlandse radio voor de eerste échte sing-a-long die tot ver buiten de tentpalen van de Alpha reikt.
Nothing But Thieves is ‘Futureproof’
‘Impossible’ is vervolgens nog zo’n enorm commercieel radiosucces dat zorgt voor een collectief knuffelmomentje onder de warme liefdesdeken van het hoofdpodium. De handjes wapperen fier in de lucht óf zijn inmiddels letterlijk verwikkeld in een innige omhelzing. Tegelijkertijd zien de meeste halsslagaders er op dat moment uit als de staalkabels van de Euromast van al dat enthousiaste meezingen. Het onvermijdelijke slotakkoord ‘Amsterdam’ bezegelt vervolgens de liefde tussen Nothing But Thieves en haar Nederlandse fans en perst het laatste restje jus uit dit fruitige optreden op Lowlands 2023.
“I wanna be futureproof / come and lift me up until I’m higher, higher”, zong Mason vanavond in een volgepakte Alpha. Nog veel hoger klimmen op de line-up van Lowlands zal er niet meer in zitten, maar futureproof is de band uit Southend-on-Sea zeker: er is immers nog genoeg goed materiaal in de kast blijven liggen voor een half uurtje extra bij de volgende passage.
Lowlands 2023
