Amsterdam bruist dit weekend met tal van events die het festivalseizoen van 2024 openen. De meest mierzoette daarvan: het concert van MIKA in AFAS Live. Een kleurrijk spektakel waarbij alle middelen werden geheiligd voor dat ultieme doel: met een glimlach naar buiten.
Wie de kritische bril op zet, kan best wat afdingen aan de twee uur die MIKA hier (voorprogrammaloos) vult. Van de 19 tracks die worden gespeeld, zijn er 10 van de eerste 2 albums: de nieuwste daarvan kwam 15 jaar geleden uit. De overige 9 tracks zijn ook zonder uitzondering platen om afwisselend naar de bar en de wc te gaan. Echt relevant kun je MIKA daarmee moeilijk noemen, ondanks de revival die de Libanees-Britse popzanger kreeg na zijn presentatie van Eurovision afgelopen jaar.
Ook technisch valt het op dat de microfoon bij de refreinen van tracks als ‘Relax (Take It Easy)’, ‘Rain’ of ‘Happy Ending’ vaker langs het lichaam hangt dan aan de mond staat. Logisch dat je 17 jaar na dato niet alle hoge tonen meer haalt, dus dan maar springen en het enthousiaste publiek en backing vocals dat deel laten oppakken. De praatjes tussendoor voelen wat cringy aan: als we voor elke keer dat het woord ‘Amsterdam’ of ‘Love’ zou vallen pils moesten halen bij de bar (à 7,50!) waren we nu brak en blut geweest. Hypothetisch.
Niet te moeilijk
Maar goed, MIKA is hier niet om een paar snobs te overtuigen met het wereldrecord strakste show ooit spelen. Het doel van de avond is duidelijk: niet te moeilijk, wel volop dansen en meezingen. De kleuren spatten vanaf moment 1 het podium af, recht de lichamen van de stijf uitverkochte AFAS in. Over een gebrek aan inzet kun je niet klagen: tijdens track 2 staat de rasentertainer al midden in het publiek te zingen en het aantal outfit changes vindt zelfs Madonna indrukwekkend: we noteren achtereenvolgens een felrood pak met duivelsvleugels, dan een felroze pak, een goudenglitterpak, zilverglitterpak, een emoji-pak, lila bloemenpak, een delftsblauwpak , een pino-blauw verenpak en een wit-roze bladerenpak.
Naast MIKA staat er een live band op het podium. Dat geeft weliswaar wat vulling aan de stage, maar ze zijn duidelijk ondergeschikt aan de rest van de show. Heel letterlijk ook, want ze staan op een podium dat als een robotstofzuiger rond kan bewegen en op die manier passen ze elk nummer weer aan aan de wisselende decorstukken.
Regenbloogclub
Ook de rest van de show pakt uit met een dusdanig kermislevel dat we ons af en toe op Paaspop wanen. Niks wordt geschuwd: vuur- en vuurwerk, MIKA vliegend op decorstukken die uit het dak komen, grote karaoke-lyrics op het immense scherm achterin de zaal (alsof we de tekst van ‘Big Girl (You Are Beautiful)’ niet kennen). Twee uur lang wordt hier een sprookjeswereld opgetuigd en wie zin heeft om in de regenboogclub (er komen zelfs regenbogen uit piano’s) alles van zichzelf te geven, heeft de avond van z’n leven.
En waarom zou je dat ook niet doen? MIKA vat het zelf prima samen: ‘Het is vrijdagavond. Het is lente. We hebben een lang weekend. Het kan allemaal erger.’ Zo is het. Lach op de smoel, nostalgie modus aan en voetjes van de vloer.
