Na drie overvolle festivaldagen clashen de herinneringen in ons hoofd als artiesten op de line-up. Maar dit gaan we zeker onthouden van Primavera Sound!
Door Nora de Haas, Lieve Smeets en Tim Vernimmen
1. De herrijzenis van Vampire Weekend
Alweer zestien jaar geleden stond Vampire Weekend voor de eerste en meteen ook laatste keer in het Parc del Fòrum. Op de eerste dag van het festival is het een blij wederzien tussen het Spaanse publiek en de Amerikaanse band. Met een breed scala aan instrumenten zwepen Ezra Koenig en co. de festivalgangers op met oude hits, maar ook de nieuwste plaat komt goed uit de verf. We dansten zo’n anderhalf uur lang terwijl we met bewondering keken naar het muzikale schouwspel van drums, mondharmonica’s en violen. Het is en blijft een heerlijke band voor de weides (al dan niet met kunstgras), met tijdloze meezingers en een indrukwekkende liveshow.
2. Justice gaat maar door met ‘Neverender’
Het Franse duo Justice sloot op vrijdagavond de Estrella Damm stage af. Ze gaan deze zomer de festivals af met hun nieuwe album Hyperdrama. Beide heren stonden strak in pak tegenover elkaar op het podium, professioneel met een gelikte set. Op Primavera Sound bleek dat zowel het duo als het publiek enorm fan zijn van het nummer ‘Neverender’. De samenwerking met Tame Impala werd een terugkerend fenomeen tijdens de gehele set, niemand was ooit klaar om het nummer los te laten. Ook de afsluitende noten klonken bekend voor het publiek, een remix van ‘D.A.N.C.E.’ en, je raadt het al: ‘Neverender’.
3. Primavera indoor
Primavera staat bekend als een festival zonder tenten waar het altijd mooi weer is. Dat laatste was dit jaar niet voltijds het geval (zie ook 5 en 6), dus gelukkig waren er ook enkele indoorlocaties. Enkele van de mooiste concerten van het weekend waren traditiegetrouw te beleven in het aardedonkere Auditori. Voor de danslustigen opende het festival ook een nieuwe stage in een kale parkeergarage op het terrein, eigenaardig genoeg niet ‘The Garage’ maar wel ‘The Warehouse’ genaamd, waar je lekker ouderwets kon raven. Het was daar donderdagnacht weliswaar erg warm, maar dat kan ook aan de gloeiend hete sets van Kode9 en zijn Hyperdub-labelmates gelegen hebben. Fijn om een alternatief te hebben voor de weinig inclusieve Boiler Room, want daar was het weer op elk moment van de dag eindeloos aanschuiven. We waagden het er zelf één keer op – rond een uur of vier vrijdagnacht – en toen kregen we na bijna een halfuur wachten te horen dat de tent een uur vroeger zou sluiten.
4. Laat-maar Del Rey
Op vrijdag programmeerde Primavera Sound een superster van wereldformaat; Lana Del Rey. Het was ongetwijfeld de allergrootste naam op het affiche, en dat merkten we. De dag voelde een stuk drukker aan dan de overige festivaldagen, en om acht uur ’s ochtends stonden de eerste fans al in de rij om een goede plek te bemachtigen.
Dit tot ongenoegen van andere artiesten, zoals Omar Apollo die zonder succes de eerste rijen met fans probeerde te overtuigen van zijn muzikale capaciteiten. Tot overmaat van ramp slaagde Del Rey er zelf ook niet in om de fans voor zich te winnen. Ze was veel te laat, klaagde vervolgens dat er te weinig tijd is en moest het vooral hebben van haar achtergrondzangeressen. Dat viel lelijk tegen.
Alsjeblief, Primavera: laat dit soort supersterren voortaan hun eigen zaal of arena vullen, zodat de rest van het affiche geen voorprogramma voor hen hoeft te zijn.
5. Dooie momenten
Begrijp ons niet verkeerd: ook dit jaar waren er weer tal van onoverkomelijke clashes in de timetable, en wist Primavera Sound het gros van de interessantste artiesten die in deze periode beschikbaar waren te strikken. De mooiste namen stonden echter nogal op een hoopje geprogrammeerd, zo tussen 19:00 en middernacht, en nadien vielen er zeker vrijdag vaker dan de afgelopen jaren gaten waarin er plots niets echt iets was wat je per se nog wou zien. Voor headliners was dit blijkbaar voor alle festivals een moeilijk jaar, en Primavera had in die zin een paar best mooie rijtjes neergezet, met Vampire Weekend / Pulp / Justice, Lana Del Rey / Pulp / Disclosure en Mitski / SZA / Róisín Murphy (die laatste was overigens grandioos, mis haar niet op Rock Werchter of Lowlands). Maar na middernacht zakte het een beetje in – en voor een festival dat laat begint en tot de ochtend duurt zou dat toch eigenlijk niet mogen.
6. La maleïda pluja
Regenen doet het zelden in Barcelona – zeker de afgelopen jaren zelfs veel te weinig om de waterstand op peil te houden. Primaveragangers komen dan ook niet naar het festivalterrein met regenjasjes en capes en eventuele dikke truien voor het geval dat. Fikse regenbuien tijdens de concerten van Mitski en PJ Harvey deden daarom heel wat licht uitgedoste mensen koukleumen. Mitski probeerde nog in haar beste Spaans met ‘La lluvia es muy sexy, no?‘, maar op veel instemming kon dat niet rekenen.
PJ Harvey werd tijdens haar concert ook zélf nat, net als haar indrukwekkende gewaad, en verplaatste meermaals haar microfoonstandaard achterwaarts. Ze werd daardoor wel aanzienlijker spraakzamer dan tijdens haar passage in Paradiso vorig jaar, waar ze pas op het einde goedenavond zei. ‘Bedankt dat jullie hier allemaal zijn, in de regen,’ zei ze, uiteraard in verschillende toonaarden. En ze droeg de song ‘The Desperate Kingdom of Love’ op aan de pas overleden producer Steve Albini, waardoor de hemel nog harder ging huilen. (Albini had hier zelf – net als elkaar jaar – moeten staan met zijn band Shellac. Het kleinste podium werd daarom naar hem vernoemd.)
Gelukkig bleef het tijdens de uitstekende sets van SZA en Róisín Murphy wél droog.
7. Lekker warme merch
Midden op het terrein kon je merchandise halen bij de gigantische opblaaswinkel van Pull and Bear. Het merk had samen met Primavera Sound Barcelona 2024 een aantal items ontworpen en die gingen vlot over de toonbank. Doordat het ’s avonds flink afkoelde in Barcelona kozen vele festivalgangers ervoor om een extra trui aan te schaffen. Je moest er een tijdje in de rij staan, maar dat bleek geen probleem: een DJ zorgde voor beats en entertainment tijdens het wachten.
8. De laatste dans
Tsja, wie stond er niet met zijn mond vol tanden om half vier ’s nachts, toen Charli XCX er een flink stuk eerder mee ophield dan verwacht? Kan gebeuren, zullen we maar zeggen, maar het festivalpubliek liet zich daardoor niet uit het veld slaan. Met frisse moed beklommen de laatste enthousiastelingen de trappen van het Cupra-podium om nog even los te gaan bij Teki Latex. De bubbels spuiten uit het podium terwijl we nog één keer meezingen met ‘Don’t Stop Believin” en ‘We Are The World’. En als het dan om zes uur ’s ochtends toch echt een keer uit is met de pret, zet het feestje zich nog sober voort op het strand van Barcelona, waar de laatste blikjes bier worden opengetrokken en de festivaloutfits doorweekt worden met zeewater.
Primavera Sound 2024
