Skunk Anansie bewijst zaterdagavond in de AFAS Live na 30 jaar nog steeds een overtuigende live-act te zijn. Het charisma, de stem van zangeres Skin en het goed verspreiden van de grote hits zorgt voor een uitstekende show. Met een band die in vorm is kunnen we nu al niet wachten op hun shows op de festivalweides deze zomer.
Ter promotie van hun album The Painful Truth dat 23 mei uitkomt staat de groep voor het eerst sinds de zomer van 2022 weer in Nederland. Een act met een repertoire dat gegrift staat in het geheugen van de festivalganger die al een tijdje meegaat, is een garantie op een feestje. Of het nou als headliner is op de Zwarte Cross 2025 of overdag als opwarmer op TW Classic 2025, het zegt iets over het feit dat Skunk Anansie nog altijd een graag geziene gast is. In Amsterdam laten Skin en haar muzikale vrienden zien nog altijd een geweldige show neer te kunnen zetten.
Een goed begin is het halve werk
In een uitverkochte AFAS Live betreedt Skunk Anansie geheel gehuld in het zwart iets na negen uur het podium. De Engelse rockgroep is gekomen om oorlog te maken in de zaal wat blijkt uit het eerste nummer ‘This Means War’. Geen tijd om gas terug te nemen zullen de iconen van de 90’s hebben gedacht. Publieksfavoriet ‘Charlie Big Potato’ van het xx album Post Orgasmic Chill uit 1999, zorgt voor de eerste meedeinende hoofden: het publiek heeft er zin in.
De toon is gezet met een energiek begin, maar het is pas tijdens ‘Love Someone Else’ dat het publiek echt op en neer springt als jonge veulens. Skin blijkt nog altijd een meesteres in het opzwepen van het publiek en de stem van de frontvrouw heeft nog niks aan kracht ingeboet. We hebben in Amsterdam te maken met vitale vijftigers, en het mag gezegd worden, het publiek heeft daar ook een aandeel in.
Podiumbeest pur sang
Het eerste rustmomentje volgt na een halfuur tijdens de uitleg over de aard van het nummer ‘God Loves Only You’. In een monoloog richt Skin zich achtereenvolgens tegen christenen die bepalen wie in god mag geloven, geweld tegen vrouwen en tegen de lhbtqia+-community en ook Trump krijgt het zwaar te voorduren. De boodschap is duidelijk: “Together we will smash fascism“. Hoewel het de vaart wat uit het optreden haalt past het aankaarten van deze problemen goed bij het dna van de band. De rake woorden en het charisma kunnen op veel applaus vanuit de zaal rekenen.
Het publiek veert pas weer echt overeind na het horen van de eerste gitaartonen van ‘Weak’. Dertig jaar later weet de track van het debuutalbum nog altijd een hele zaal op zijn kop te zetten. De uithalen van de artieste worden bijgestaan door de 6.000 aanwezigen in de zaal. Voorzichtig vormen zich de eerste moshpits van de avond.
Tijdens het daarop volgende ‘I Can Dream’ laat podiumbeest Skin zien dat een podium nog altijd slechts een concept is. De zangeres voelt zich als een vis in het water tussen het joelende publiek in de zaal. Doordat er geen schermen met camerabeelden zijn is het als je iets verder weg staat in de zaal vooral de lichtspot volgen om een idee te hebben waar de frontvrouw zich bevindt. Het publiek helpt haar, letterlijk, een handje wanneer ze op haar rug crowdsurfend terug naar het podium wordt gebracht.
Ervarenheid komt met de jaren
De band put tijdens het optreden uit nummers die hun hele oeuvre beslaan. Naast het bekende werk zet de rockformatie ook de singles en het nog niet uitgebrachte nummer ‘Animal’ in de schijnwerpers. Door deze liedjes te verspreiden over de set passen ze naadloos tussen de rest.
De encore wordt ingeleid door een kort dankwoord met de waardering voor het Nederlandse publiek dat Skunk Anansie al dertig jaar met open armen ontvangt. Het bekendste nummer van de Londense groep, ‘Hedonism (Just Because You Feel Good)’, zorgt voor het grootste meezingmoment van de avond.
Ook op enthousiasme kan de gitaarriff van ‘Whole Lotta Love’ van Led Zeppelin rekenen. Deze slim uitgekozen muzikale begeleiding zorgt ervoor dat vanavond niemand tijdens het, doorgaans saaie, voorstellen van de bandleden bier gaat halen. Om het af te maken duikt Skin nog maar eens het publiek in tijdens oudje ‘Little Baby Swastikkka’.
Zwarte Cross 2025 en TW Classic 2025
Of nou ja, afmaken… Een deel van het publiek is al bezig met het verlaten van de zaal als de band nóg een keer terugkomt. De afsluiting van de show is het enige unplugged moment van de avond. ‘You’ll Follow Me Down’ zorgt ervoor dat we allemaal nog een keer mee kunnen zingen met de band voordat ze gedag zegt tijdens het toepasselijke ‘Wish I Didn’t Miss You Anymore’ van Angie Stone.
Skunk Anansie is in vorm en dat belooft veel goeds voor de festivals die nog op de planning staan deze zomer. Na 30 jaar eet het publiek nog altijd uit de hand van de Britse rockgroep. Als je er niet bij was in Amsterdam, ga dat zien op de Zwarte Cross of op TW Classic.
Ken je de Festival Cadeaukaart al?Hét cadeau voor feestend Nederland, in te wisselen bij meer dan 1.000 festivals. »
TW Classic 2025
