Verhaal samenvatting: Gerben ging op Dour out tijdens een moshpit, waarna hij backstage wordt geadopteerd door de band die hem mee terug naar Nederland neemt
Van: Gerben
Festival: Dour
Volledige verhaal:
“Dour Festival editie 2012. Het is regenachtig en modderig, maar dat belet me niet om zoveel mogelijk te zien op mijn eerste buitenlandse festival. Thuis heb ik het blokkenschema uitvoerig geanalyseerd en ik wil niks missen ‘moe zijn kan thuis weer’. De adrenaline bij Flux Pavillion en Franz Ferdinand en nieuwe ontdekkingen als The War on Drugs maken het tot de laatste dag tot een feest. De afsluitende zondag ga ik met een vriend naar een Nederlandse act ‘Dope D.O.D.’. We staan behoorlijk vooraan en de zaal gaat meteen los. Tussen al het zweet en gehos door vergeet ik weer de vermoeidheid. Plots krijg ik een duw en beland in de moshpit. Daar komt vrijwel direct iemand aanestormd van rechts met een uitgestoken elleboog recht op mijn slaap terecht. Dan wordt het zwart voor mijn ogen. Voor mijn gevoel niet veel later wordt ik wakker achter de schermen. Ik voel me slecht en mijn hoofd doet mega veel pijn. Medewerkers helpen me drinken en praten in het Frans tegen me over ‘l’hospital’ . Ik ben bovendien moe, zit onder de modder en wil naar huis. Dan hoor ik aan het gejuich van het publiek dat de show van Dope D.O.D. Is afgelopen en vervolgens komt de posse toevallig langs. Een van de rappers kijkt naar me en zegt tegen een ander, ‘Joh, dit is de dude die zo hard out ging’. Ik kijk hem aan en probeer te lachen: ‘het was ook wel een harde show’. Hij is verbaasd dat ik Nederlands ben en we praten wat. Ik zeg dat ik weg wil en ze bieden aan om met hun mee te gaan terug naar Nederland. Ze vertrekken binnen een paar minuten. Zonder na te denken zeg ik volmondig ‘ja’, ik wil niets liever dan weg hier. De beveiliging laat me opvallend gemakkelijk meegaan en weldra rijden we het terrein af. In de bus van de band wordt er veelvuldig geblowd maar houden ze rekening met de muziek voor mijn bestwil. Deze stoere gasten vallen best mee. Na een paar kilometer worden we staande gehouden door de Franse politie. Omdat er veel meer dan de toegestane hoeveelheid wiet op tafel ligt grijpt de tourmanager de zak, propt het in zijn mond en slikt het door. Een paar seconden later wordt de bus inderdaad met honden onderzocht op onder andere drugs maar er wordt niets gevonden en gelukkig kunnem we door. De manager voelt zich nu minstens zo beroerd als ik maae de bandleden zijn uitzinnig over deze heldendaad van hun tourmanager. Ze besluiten daarom maar op alcohol over te gaan en na uren rijden komt er een einde aan deze lange nacht als ze me voor mijn huis af zetten. Een festival om niet te vergeten en geen mosh-pitts meer voor mij.”
Breng je stem uit
[ratings]