Stem op het Ultieme Festivalverhaal

“Sziget 2019, avond nummer één. De avond werd afgetrapt met de bonkende beats van het Colosseum. Allemaal wel heel fijn, maar mijn darmen bleken hier toch niet zo klaar voor te zijn. Na een paar minuten gesetteld te zijn, kwam tijdens een praatje met mijn kameraad Youri, de druk opzetten. Snel op zoek naar de dichtstbijzijnde toiletwagen. Althans, dat dacht ik. Heel Sziget bleek zich te hebben verzameld bij de dixies dat het Colosseum rijk was. Natuurlijk kon ik hier echt niet op wachten. Die toiletwagen, moest toch even plaats maken voor een paar dixies in een grimmig en donker hoekje.”

“Tijdens het afsluitende optreden van de Stones, op Pinkpop 2014, ga je niet uitgebreid de wc opzoeken voor een grote boodschap. Na afloop terug naar de camping en daar rechtstreeks naar de wc’s. Gelukkig was er op de hoek eentje vrij. Ondertussen was ik -natuurlijk- naar iedereen aan het appen hoe vet de Stones waren. Opeens hoorde ik het meisje naast mij roepen “Nee ik heb ook geen papier meer!”. Ik check mijn houdertje en… “OH SHIIIIIT!”. Het meisje naast me schiet in de lach en roept “Naast me komt er iemand te laat achter dat hij ook niets heeft.”

“In 2013 stond Green Day op Werchter en ben ik samen met de band op het podium beland. Ik moest en zou die dag met Billie Joe op de MainStage staan zingen. Zo kiest hij altijd iemand uit het publiek om ‘Longview’ mee te zingen. Ik heb zo’n 10uur staan wachten op de frontrow. Zo geschiedde…hij koos me uit. Ik had zelfs een CD in mijn zak om te laten signeren, die ik door de shock ben vergeten te laten signeren. Ik mocht voor zestigduizend mensen zingen en kon zelfs de magische “WERCHTEEEEEUR” schreeuwen door de micro, zoals elke grote artiest doet. De selfie met Billie en co heb ik er meteen bijgenomen.”

“Dour Festival editie 2012. Het is regenachtig en modderig, maar dat belet me niet om zoveel mogelijk te zien op mijn eerste buitenlandse festival. Thuis heb ik het blokkenschema uitvoerig geanalyseerd en ik wil niks missen ‘moe zijn kan thuis weer’. De adrenaline bij Flux Pavillion en Franz Ferdinand en nieuwe ontdekkingen als The War on Drugs maken het tot de laatste dag tot een feest. De afsluitende zondag ga ik met een vriend naar een Nederlandse act ‘Dope D.O.D.’. We staan behoorlijk vooraan en de zaal gaat meteen los. Tussen al het zweet en gehos door vergeet ik weer de vermoeidheid. Plots krijg ik een duw en beland in de moshpit. Daar komt vrijwel direct iemand aanestormd van rechts met een uitgestoken elleboog recht op mijn slaap terecht. Dan wordt het zwart voor mijn ogen.”

“Toen we naar Sziget gingen, namen we ook de tijd om alles eens goed te bekijken. Daar ontmoetten we een Hongaar, die ons rondleidden op het festival. Tijdens de rondleiding werden we aangesproken door een koppel. Ze vroegen of er iemand van ons hen kon filmen. Tuurlijk willen we dat. Ik neem de telefoon en begin te filmen maar niet gezien dat het toestel op selfie stand stond. Gelukkig zag mijn maatje dit nog net op tijd.”

“Nirwana tuinfeest 2016. We begonnen die dag vol in de pit bij Rowwen Hèze en eindigde ergens bij Flogging Molly, waar mijn vriendin haar kleine teen brak. Na een nacht in een kinderbadje, en daarna in de bierbus. Ze merkte de pijn in de volgende ochtend pas. Ergens die middag toch maar even naar de EHBO voor een verband. Bij de EHBO wilde ze hier niets aan doen, we moesten naar de eerste hulp. No way, zonde van de tijd! Gelukkig wist ik wel hoe je een verband aanlegt dus bood ik aan dit zelf te doen hiervoor mochten wij backstage, waar de EHBO bus stond. Die tent ernaast schonk gratis bier…de backstage tent, hier hebben we de gaafste artiesten ontmoet.”

“2019 op Metaldays (Slovenië). Je kan daar zwemmen naast het festivalterrein is een rivier die direct uit de bergen komt. Iedereen heeft daar een luchtbed mee, dus ik ook. Terwijl ik lekker aan het drijven ben, bots ik ineens tegen iemand aan, dus ik zeg sorry. Hij is zo van “No problem mate”. Toen ik nog een keer keek, zag ik dat het de zanger van Architects was, die die avond als headliner zouden spelen. Dus long story short. Ik bots tegen de zanger van de headliner van het festival aan met m’n luchtbed en we brengen een toast uit op de heerlijke locatie en het heerlijke weer!”

“Op veertienjarige leeftijd gebeurde het; 2015 leek uit te lopen op een rampjaar. Elke festivalliefhebber zal zijn hele leven lang een speciale band behouden met zijn eerste festival. Voor mij is dit Pinkpop, sinds ik er in 2010 op negenjarige leeftijd voor het eerst bij was en waar ik de daaropvolgende jaren telkens weer bij MOEST zijn. Na voor de winkel te hebben gelegen in Utrecht voor kaartjes, grepen mijn vader en ik in de flitsvoorverkoop van 2015 mis…”

“Op de donderdag van Pukkelpop ’17 een weerzien met Editors. Joep en ik waren met tweeën. Na het optreden van Editors en de daaropvolgende afsluiter ‘The xx’ bekroop ons het ultieme gevoel om backstage te gaan en zo Editors te kunnen ontmoeten. Een onbegonnen missie zou je denken..”

“De gozer waar we verzamelen om het festival voor te bereiden zegt tegen ons: als jullie een ‘tour’ willen over het festival terrein moeten we op het festival aan Andrea vragen. Aangekomen op het Festival terrein komen we de derde dag Andrea tegen. Hij vraagt of ‘de tour’ de volgende dag om 11u uitkomt. Wij zeggen daar geen nee tegen en zijn erg benieuwd wat hij in petto heeft. De volgende dag om 11u fietsen we over het festivalterrein heen, maar hij vertelde niets over het festival. We bleven trappen tot we aan de rand van het terrein aan komen.