Sam Fender speelt samen met zijn band op verschillende festivals in de zomer van 2019. We spreken hem over de hoogtepunten uit zijn festivalleven in zijn Festival CV. Op wat voor muziek danst hij nou door tot het midden van de nacht? En welke festivalshow wil hij absoluut niet missen?
Wie is Sam Fender?
- Geboren in North Shield, Groot-Brittanië op 25 april 1994
- Werkte drie jaar in een pub voordat zijn muzikale carrière echt van de grond kwam
- Zijn grootste hits zijn ‘Play God’ en ‘Dead Boys’
- Heeft optredens gepland staan op onder andere Pinkpop, Glastonbury, Down The Rabbit Hole, All Points East en Bergen Fest
“Waar je van uit kan gaan, is dat ik 30 tot 45 minuten ga spelen met de beste liedjes die ik tot nu toe heb uitgebracht. Ik ga waarschijnlijk alle singles spelen, maar verder heb ik nog niet heel veel nagedacht over wat ik precies wil gaan doen voor de festivals. M’n nieuwe album is tijdens Down The Rabbit Hole en Pinkpop nog niet uit, maar ik kan al wel verklappen dat ik wat liedjes van het nieuwe album ga spelen op die festivals. “
“Mijn favoriete nummer om live te spelen is ‘The Borders’, of ‘Hypersonic Missiles’. Die laatste in het bijzonder, omdat toen ik dat nummer schreef, ik echt het gevoel had dat ik mezelf had gevonden als artiest. Ik voelde iets van binnenuit dat riep: “Dit is wat ik wil zijn, dit is zoals ik wil klinken als ik live speel.”
“Je zou zelfs kunnen zeggen dat ik mijn muzikale identiteit heb gevonden tijdens het schrijven van ‘Hypersonic Missiles’. Het gekke is wel dat het publiek altijd heel uitzinnig reageert op dat nummer. Vooral omdat het toch de laatste single is die ik tot nu toe uit heb gebracht. Ik vind het daarom altijd zo verrassend als ik mensen zie meezingen.”
“Ik zou mijn muzikale identiteit beschrijven als groots, bombastisch, dramatisch, theatraal en rock ’n roll haha. Ik kan ook wel heel sereen zijn als ik dat wil hoor. Dan ik pak ik gewoon mijn gitaar erbij en sta ik ‘naakt’ voor het publiek. Ik vind dat altijd vrij gemakkelijk om te doen, aangezien ik nog steeds een singer-songwriter ben. Singer-songwriters komen in mijn optiek echt tot leven als ze zichzelf ontdoen van alle opsmuk en alleen met een gitaar op het podium staan. Maar nogmaals: de sound die je hoort op ‘Hypersonic Missiles’, is de sound die ik na wil jagen.”
“Het Nederlandse publiek is altijd heel aardig voor mij geweest. Ik vind het ook altijd heel grappig om te zien hoe lang de Nederlanders zijn. In Groot-Brittanië vinden ze mijn lichaamslengte lang, maar als ik hier ben voel ik me klein.”
“We hadden ook een geweldige tijd op Lowlands 2018. We hebben daar een van de beste optredens gegeven tot nu toe, en ik ben daar over mijn angst voor achtbanen heen gekomen. Om de een of andere reden besloot ik na onze set in de engste achtbaan te stappen die ze daar hadden (in Walibi, red.). Ik vond het heel erg eng, maar voelde me erg opgelucht na de rit. Die dag op Lowlands 2018 was oprecht een van de beste dagen uit mijn leven.”
“Ik zie het ook als een groot privilege om op de 50e editie van Pinkpop te mogen spelen. Ik vind het een grote eer en sta te trappelen om er voor de eerste keer te gaan spelen. Het is een van de oudste festivals ter wereld, wat het allemaal nog net wat bijzonderder maakt.”
“Een zaalshow is altijd anders dan een festivalshow. Festivalshows zijn korter en je krijgt de kans om voor nieuwe fans op te treden. Als ik in een zaal ga optreden weet ik dat de zaal vol staat met mensen die mijn muziek kennen. Maar als we op een festival spelen moet je eerst het publiek voor je zien te winnen. Dit werkt voor ons als band juist heel goed. Wij stijgen echt boven onszelf uit als we in die underdog positie zitten.”
“Die underdogpositie houdt ons ook scherp op festivals. Het zorgt ervoor dat we niet op onze lauweren kunnen rusten, maar echt ons best moeten doen om het publiek te overtuigen. Wanneer het publiek ons als ‘kampioenen’ van het festival kroont, zijn wij echt op ons allerbest.”
“Vorig jaar was in dat opzicht nog best zwaar voor ons. Nu zijn we inmiddels in de hitlijsten in Groot-Brittanië wat meer aan het stijgen en realiseren we dat we het publiek aan het overtuigen zijn. Ik vind het dan ook heel grappig als iemand tegen me zegt dat ‘gitaarmuziek’ dood is. Dan krijgen we tenminste weer eens de kans om het tegendeel te bewijzen.”
“Als ik op een festival ben, dans ik het liefst op housemuziek. Ik hou gewoon van die minimale verandering in de beats, maar ook van het vaste ritme van die muziek.”
“Je weet wel, dat ‘boom boom clap’ met een beetje hi-hat er tussenin. Ik hou gewoon van dat soort muziek als ik al zo zat als een toeter ben haha.”
“Het lijkt me geweldig om The Cure te zien deze zomer. Ik heb ze nog nooit eerder gezien, en laten we eerlijk zijn; Robert Smith is echt een held.”
“Ik ga deze zomer ook Neil Young en Bob Dylan bekijken, omdat ik als voorprogramma met ze mee reis. Verder zou ik ook Phoebe Bridges, Big Thief en Billie Eilish graag willen zien. Ik kijk vooral erg uit naar de show van Billie Eilish, omdat ik wil zien of zij de hype waar kan maken.”
“Als ik echter één artiest zou moeten kiezen die nu niet per se tourt, zou ik Bruce Springsteen kiezen. Die man is mijn absolute held. Ik zou Joni Mitchell ook graag een keer willen zien, maar zij voelt zich de laatste tijd niet zo lekker. Ik vind dat erg jammer, want zij heeft ook een speciale plek in mijn hart veroverd.”
Indoor of outdoor podium?
“Absoluut een outdoor podium! Ik heb er nog niet veel opgetreden, maar het is de enige manier om zoveel mogelijk mensen te bereiken. En ja, dat is toch uiteindelijk mijn doel.”
“Ik heb wel op een aantal indoor podia gespeeld nu en die bevielen ook prima hoor, maar ik wil gewoon de grootste shows spelen die ik kan. Dus ik zal daarom altijd voor een outdoor podium kiezen in plaats van een indoor podium.”
Down The Rabbit Hole 2025
