80 platen die je nog moet horen voor Graspop 2022 eindelijk begint, deel 1 (1969-1985)

Als alles goed gaat is het op 16 juni éindelijk tijd voor de vijfentwintigste editie van de Graspop Metal Meeting. Om tot dan de tijd te doden met een overdosis heavy metal music zijn hier 80 platen van artiesten op de line-up voor 2022 die je zeker nog moet horen voor de poorten naar de onheilige weide in Dessel weer opengaan.
(Klik hier voor deel 2 en deel 3.)

Meteen meeluisteren tijdens het lezen?
Check de ‘Graspop 80’ lijst op Spotify!

1. Deep Purple (1969)

Het eerste en oudste album op deze chronologische lijst (meer dan 50 jaar oud!) is niet bij alle fans even populair, want de band – in zijn eerste incarnatie, met zanger Rod Evans en Nick Simper op bas – lijkt hier nog op zoek naar de onweerstaanbare mix van metal en progrock die op het volgende album pas echt in de plooi viel. De plaat met de in de VS toen erg omstreden Jeroen Bosch-cover had in 1969 ook weinig succes. Maar voor wie niet bang is van een beetje jazz of een streepje klavecimbel is dit album een behoorlijk intrigerende trip.

Live-klassiekers: De kans dat de band één van deze songs live speelt is quasi nihil. Daarvoor moet je naar een show van Nick Simper, maar warm aanbevolen is dat niet.
Line-up: Rod Evans, Ritchie Blackmore, Nick Simper, Jon Lord, Ian Paice.
(Van deze line-up zal enkel drummer Ian Paice er op Graspop hopelijk weer bij zijn. Daarom staat zijn naam hier in het vet.)

2. Deep Purple – In Rock (1970)

De in de rotsen uitgehouwen tronies op de cover zijn symbolisch: op deze plaat kreeg de band een gezicht. Dat was niet alleen te danken aan de intrede van zijn klassieke line-up, maar ook en vooral aan de muziek, die hier helemaal in de purperen plooi valt. Halverwege zijn er tien minuten voorbehouden voor het epische ‘Child in Time’, dat iedereen kent uit de tijdloze eindejaarslijstjes, een song die de 75-jarige Ian Gillan vandaag helaas niet meer kan zingen (hoe zou u zelf zijn?). Maar het is de uitgelaten ‘Speed King’ die de toon zet.

Live-klassiekers: ‘Speed King’, ‘Into the Fire’, ‘Bloodsucker’
Line-up: Ian Gillan, Ritchie Blackmore, Roger Glover, Jon Lord, Ian Paice

3. Deep Purple – Fireball (1971)

De door rozig sterrenstof omgeven vuurbal op de cover van de derde studioplaat van de band in drie jaar tijd illustreert niet alleen de stijle opgang in populariteit die Deep Purple in deze periode doormaakte, maar ook dat er af en toe gelachen mag worden. ‘Strange Kind of Woman’ en ‘Anyone’s Daughter’ zijn weinig heldhaftige verhalen over mannen op zoek naar een lief, en in het geestige ‘No One Came’ bezingt Gillan de deels autobiografische lotgevallen van een popster zonder succes. Dat tijdsgewricht sloot de nu wereldberoemde band hier definitief af.

Live-klassiekers: ‘Strange Kind of Woman’, ‘Fireball’, ‘No One Came’
Line-up: Ian Gillan, Ritchie Blackmore, Roger Glover, Jon Lord, Ian Paice

4. Alice Cooper – Love It to Death (1971)

Vandaag is Alice Cooper synoniem voor Vincent Damon Furnier, ‘peetvader van de shockrock.’ Maar aanvankelijk was het een band, met een redelijk psychedelische, zelfs arty sound – zie ook de outfits op deze albumcover. Love It to Death was de eerste plaat waarop de toen 22-jarige Cooper zich op tieners richtte, met kortere songs als het onsterfelijke anthem ‘I’m Eighteen’. Halverwege de plaat kregen de kids echter het negen minuten lange zombie-epos ‘Black Juju’ in de maag gesplitst. Maar Cooper wist het zeker: ‘Dead feelings are cool’.

Live-klassiekers: ‘I’m Eighteen’, ‘Ballad of Dwight Fry’, ‘Is It My Body’
Line-up: Alice Cooper, Glen Buxton, Michael Bruce, Dennis Dunaway, Neal Smith

5. Alice Cooper – Killer (1971)

De controversiële wereldtour na Love it to Death betekende de grote doorbraak voor Cooper, en introduceerde veel van de foltertuigen en de elektrische stoel waarmee hij het publiek vermoedelijk ook op Graspop weer zal vermaken. Nog hetzelfde jaar deed de band er op dit album nog een schepje bovenop, met een nummer over dode baby’s. Er was echter ook ruimte voor een eerbetoon aan de pas overleden Doors-zanger Jim Morrison (check ‘Desperado’). Gek genoeg haalde het hoogdravende ‘Halo of Flies’ twee jaar later nog de Nederlandse top 10.

Live-klassiekers: ‘Under My Wheels’, ‘Killer’, ‘Be My Lover’
Line-up: Alice Cooper, Glen Buxton, Michael Bruce, Dennis Dunaway, Neal Smith

6. Deep Purple – Machine Head (1972)

Gitarist Richie Blackmore, inmiddels al enkele jaren met pensioen, verkeert op dit album in absolute bloedvorm. In ‘Smoke on the Water’ transformeert hij met een eenvoudige maar geniale gitaarriff de weinig swingende strofen over een brand in een concertzaal langs het meer van Genève tot een onvergetelijke hardrockklassieker. En met afsluiter ‘Space Truckin’’ veroorzaakte hij naar verluidt hoogstpersoonlijk het gat in de ozonlaag. Nog voor het laatste akkoord is weggestorven wil je deze plaat al helemaal opnieuw horen. Gewoon doen!

Live-klassiekers: ‘Smoke on the Water’, ‘Highway Star’, ‘Lazy’
Line-up: Ian Gillan, Ritchie Blackmore, Roger Glover, Jon Lord, Ian Paice

7. Alice Cooper – School’s Out (1972)

Het maakt niet hoe oud je was in 1972, of hoe oud je vandaag bent: wanneer de uitgelaten titeltrack van dit album door de speakers schalt, voel je weer heel even de opwinding bij het aanbreken van twee lange maanden zomervakantie. Net als toen is wat volgt iets minder memorabel dan je had verwacht, en de andere nummers worden live zelden nog gespeeld. Maar toch is deze plaat het herbeluisteren waard: ‘Blue Turk’ is verrukkelijk cabaratesk, en ook ‘Public Animal #9’ mag Cooper dringend nog eens uit zijn kooi halen. Op Graspop bijvoorbeeld.

Live-klassiekers: ‘School’s Out’, ‘Gutter Cat vs. the Jets’, ‘Public Animal #9’
Line-up: Alice Cooper, Glen Buxton, Michael Bruce, Dennis Dunaway, Neal Smith

8. Alice Cooper – Billion Dollar Babies (1973)

De slang van de cover van Killer werd klaarblijkelijk gestroopt voor de hoes van deze wat meer gepolijste plaat, waarop de band de draak steekt met zijn eigen steile opgang van outsiders tot supersterren. Dat legde hen geen windeieren, want dit was hun commercieel meest succesvolle plaat. Luidkeels ‘No More Mr. Nice Guy’ zingen kan dan ook deugd doen, natuurlijk, al is het vermoedelijk aangewezen om songs als ‘I Love the Dead’, ‘Sick Things’ en ‘Raped & Freezin” alleen op de weide van Graspop publiekelijk mee te zingen. Daar mag dat.

Live-klassiekers: ‘Billion Dollar Babies’, ‘No More Mr. Nice Guy’, ‘I Love the Dead’
Line-up: Alice Cooper, Glen Buxton, Michael Bruce, Dennis Dunaway, Neal Smith

9. Deep Purple – Burn (1974)

Ook bij dit album geldt de disclaimer dat van de toenmalige line-up vandaag alleen drummer Ian Paice nog meedoet. Ian Gillan werd aan de deur gezet en vervangen door twee nieuwe zangers, Glenn Hughes en David Coverdale – die laatste staat op Graspop met zijn eigen band Whitesnake. Die deden dat uitstekend, en Blackmore levert nog steeds de gitaarriffs, dus het zou zonde zijn om deze plaat over te slaan: Paice is indrukwekkend op de openingstrack, en ook de twee daaropvolgende songs behoren tot de allerbeste die de band ooit opnam.

Live-klassiekers: ook van deze plaat zal je live hoogstwaarschijnlijk niets te horen krijgen, toch niet van Deep Purple. Maar David Coverdale, nu de zanger van Whitesnake (dit jaar ook op Graspop), zingt ‘Mistreated’ nog vaak.
Line-up: David Coverdale, Ritchie Blackmore, Glenn Hughes, Jon Lord, Ian Paice

10. Alice Cooper – Welcome to My Nightmare (1975)

Na het uiteenvallen van de band ging Furnier in zijn ééntje verder, en werd de kwaliteit van zijn nog steeds omvangrijke output wisselvalliger. Maar op zijn solodebuut pakte hij nog eens flink uit, en het titelnummer doet het nog steeds uitstekend tijdens zijn livesets, zij het in een hardrockversie waaruit alle discoklanken verbannen werden. Ook ‘Only Women Bleed’ – een goedbedoelde, maar onbehouwen song over vrouwenmishandeling – is nog vaak live te horen. Emancipation it ain’t, maar Cooper had ons dan ook een nachtmerrie beloofd.

Live-klassiekers: ‘Only Women Bleed’, ‘Cold Ethyl’, ‘Welcome to My Nightmare’
Line-up: Alice Cooper, Steve Hunter, Dick Wagner, Prakash John, Pentti Glan

11. Scorpions – In Trance (1975)

Niemand zou in 1975 geloofd hebben dat deze Duitse hardrockband bijna 50 jaar later nog festivals zou headlinen. Ook zangers die het Engels wel als moedertaal hadden, schreven in de 70s rare teksten. Maar met een dik Duits accent gezongen frasen als ’the beauty of the past is rejoicing your mind’ en ‘singing tunes of tamarind into the setting sun’ voelen toch echt alsof er een gemene geleedpotige met zijn gifstekel in je taalknobbel prikt. Rocken deden de jonge Scorpions gelukkig als de besten, en dat vonden veel fans het voornaamste.

Live-klassiekers: ‘In Trance’, ‘Robot Man’, ‘Top of the Bill’
Line-up: Klaus Meine, Ulrich Roth, Rudolf Schenker, Francis Buchholz, Rudy Lenners

12. Judas Priest – Stained Class (1978)

De plaat waarop hogepriester Rob Halford en de zijnen hun hardrock definitief in heavy metal omtoverden. De Britse stamvader van de metal en zijn ontketende band verkopen het genre hier een enorme dreun die je niet alleen zal horen nazinderen op de platen van Iron Maiden en Metallica, maar zelfs bij je favoriete thrash- en speedmetalbands. De teksten zijn aardedonker, van de morbide ballade ‘Beyond the Realms of Death’ tot ‘Savage’, dat de kolonisten als de echte wilden aanduidt. ‘Saints in Hell’ is volgens sommige fans de perfecte metalsong.

Live-klassiekers: ‘Beyond the Realms of Death’, ‘Exciter’, ‘Saints in Hell’
Line-up: Rob Halford, K.K. Downing, Glenn Tipton, Ian Hill, Les Binks

13. Judas Priest – Killing Machine (1978)

Nauwelijks zes maanden later sloeg de moordmachine alweer aan, al was de Amerikaanse titel ‘Hell Bent for Leather’ waarschijnlijk beter gekozen. Halford introduceerde de nog steeds populaire, met metaal bezette leren ‘metaloutfits’ waarvan enkel ingewijden destijds beseften dat ze in de gay fetish scene ontstaan waren. Hier leidde hij de veelal nietsvermoedende metalfans al op de opzwepende openingstrack ‘Delivering the Goods’ de verborgen wereld van de BDSM binnen: ‘Rock them boys, crack that whip strap mean!’

Live-klassiekers: ‘Hell Bent for Leather’, ‘Running Wild’, ‘Delivering the Goods’
Line-up: Rob Halford, K.K. Downing, Glenn Tipton, Ian Hill, Les Binks

14. Scorpions – Lovedrive (1979)

Dit is de eerste plaat met Matthias Jabs op gitaar – hij speelt vandaag nog steeds bij de band. Maar de arme man werd halverwege de opnames aan de deur gezet toen voormalig bandlid – en broer van – Michael Schenker opnieuw wou meedoen. Die had er na enkele weken toeren echter alweer genoeg van, en sindsdien mag Jabs voltijds meespelen. De songs van dit album die de band vandaag het vaakst live brengt, werden ingespeeld door Schenker, die dit jaar ook met zijn eigen band op Graspop staat. Benieuwd wiens gitaar anno 2022 het meeste vonken geeft.

Live-klassiekers: ‘Coast to Coast’, ‘Holiday’, ‘Loving You Sunday Morning’
Line-up: Klaus Meine, Rudolf Schenker, Michael Schenker, Matthias Jabs, Francis Buchholz, Herman Rarebell

15. Judas Priest – British Steel (1980)

Op ‘British Steel’ werd Judas Priest een stadiumband, met dank aan enkele ijzersterke songs waarop de zelfverklaarde ‘Metal Gods’ aansluiting zochten bij het ‘metal bro’-publiek. ‘United’ is zowaar een voetbalhymne, en ook ‘Breaking the Law’ en ‘Living After Midnight’ ruilen de groezelige schemerduisternis van de vorige plaat in voor soms nogal bezopen spierballengerol. ‘Don’t Have to Be Old to Be Wise’ is een dieptepunt, maar wie doorbijt wordt beloond met de verrassende skametal van ‘The Rage’ en het pas echt razende ‘Steeler’.

Live-klassiekers: ‘Breaking the Law’, ‘Living After Midnight’, ‘Metal Gods’
Line-up: Rob Halford, K.K. Downing, Glenn Tipton, Ian Hill, Dave Holland

16. Iron Maiden (1980)

De eerste incarnatie van Iron Maiden – vernoemd naar een middeleeuwse folterkist – injecteerde de sound van Judas Priest met een flinke dosis punk. De haren van mascotte Eddie staan hier nog stijf overeind, en de snauwende zang van Paul Di’Anno ademt ook eerder punk dan metal. Maar de muziek verraadt andere, eerder door progrock aangestoken ambities, vooral tijdens de zeven minuten van ‘Phantom of the Opera’. Het zijn echter de kortere, punky songs als ‘Sanctuary’ en ‘Running Free’ die nog het vaakst live gespeeld worden.

Live-klassiekers: ‘Iron Maiden’, ‘Sanctuary’, ‘Running Free’
Line-up: Paul Di’Anno, Dave Murray, Dennis Stratton, Steve Harris, Clive Burr

17. The Michael Schenker Group (1980)

De Duitse gitaarvirtuoos Michael Schenker werd bekend door zijn stormachtige doortocht bij UFO (check het live-album Strangers in the Night) en Scorpions (zie Lovedrive). Door zijn onmogelijke gedrag werd hij bij beide bands al snel de deur gewezen, en dus begon hij in 1980 maar zijn eigen groep, waarin hij helemaal zijn zin mocht doen. Dat resulteert in de nodige bombastische uitspattingen en het hoogst eigenaardige ‘Cry for the Nations’ en ‘Bijou Pleasurette’, maar ook in uitstekend spul als de opener ‘Armed and Ready’.

Live-klassiekers: ‘Armed and Ready’, ‘Into the Arena’, ‘Victim of Illusion’
Line-up: Michael Schenker, Gary Barden, Don Airey, Mo Foster, Simon Phillips

18. Saxon – Wheels of Steel (1980)

In het kielzog van Judas Priest verscheen in 1980 ook Saxon aan de horizon, die in twee jaar tijd drie albums uitbrachten die de band veertig jaar later nog steeds een mooie podiumplaats opleveren op veel grote metalfestivals. Met ‘Motorcycle Man’ en ‘Wheels of Steel’ veroverden ze wereldwijd de harten van headbangende bikers, waarvan er tijdens het jakkerende ‘Freeway Mad’ mogelijk al een paar verongelukt zijn. ‘747’ was dan weer geïnspireerd door een stroompanne in New York die vliegtuigen in 1965 verplicht in de lucht hield.

Live-klassiekers: ‘Wheels of Steel’, ‘Motorcycle Man’, ‘747 (Strangers in the Night)’
Line-up: Bill Byford, Paul Quinn, Graham Oliver, Steve Dawson, Pete Gill

19. Saxon – Strong Arm of the Law (1980)

Zes maanden later had Saxon al een nieuwe plaat klaar, ditmaal deels geïnspireerd door een aanvaring met een team agenten dat Margaret Thatcher escorteerde, ‘Dallas 1 PM’ gaat over de moord op JFK, zij het in de samenzweringsversie waarin er 3 keer geschoten wordt. In Engeland mocht de band in 1980 touren met Motörhead, wat mogelijk verklaart dat de motor hier soms zo sterk op hol slaat dat hun ‘Heavy Metal Thunder’ bijna in thrash transformeert. Wat de toen al 29-jarige zanger bij de ‘Sixth Form Girls’ te zoeken had is echter een raadsel.

Live-klassiekers: ‘Strong Arm of the Law’, ‘Heavy Metal Thunder’, ‘Dallas 1 PM’
Line-up: Bill Byford, Paul Quinn, Graham Oliver, Steve Dawson, Pete Gill

20. Saxon – Denim and Leather (1981)

Driemaal is scheepsrecht, en dus was het met ‘Denim and Leather’ eind 1981 alweer prijs voor Saxon, die dit straffe trio van doorbraakplaten nadien nooit meer zouden overtreffen. Bill Byford bekent zijn liefde aan de metalsubcultuur op ‘Denim and Leather’ en aan een blijkbaar echt onweerstaanbare trein op ‘Princess of the Night’. Maar vooral tijdens ‘And the Bands Played On’, over het optreden van de band op het Donington Monsters of Rock Festival, moeten festivalfans die benieuwd zijn naar de rest van de line-up de oren spitsen.

Live-klassiekers: ‘Princess of the Night’, ‘Denim and Leather’, ‘And the Bands Played On’
Line-up: Bill Byford, Paul Quinn, Graham Oliver, Steve Dawson, Pete Gill

21. Foreigner – 4 (1981)

De vierde langspeler van Foreigner werd opgenomen met de producer van AC/DC’s ‘Back in Black’, maar hardrock zouden we dit niet durven noemen. De allergrootste hits staan bovendien op andere albums, maar eigenlijk is dit hun beste plaat. Wedden dat ‘Juke Box Hero’ en zelfs de powerballad ‘Waiting for a Girl Like You’ op Graspop even enthousiast onthaald zullen worden als ‘Cold As Ice’? De uitstekende leadzanger Lou Gramm is er helaas al jaren niet meer bij, dus mastermind Mick Jones kan vast wel wat vocale steun uit het publiek gebruiken.

Live-klassiekers: ‘Juke Box Hero’, ‘Urgent’, ‘Waiting for a Girl Like You’
Line-up: Lou Gramm, Mick Jones, Rick Wills, Dennis Elliott

22. Iron Maiden – The Number of the Beast (1982)

Met Bruce Dickinson vond Iron Maiden een zanger die niet alleen wat minder diep in het glas keek, maar met zijn brede stembereik ook in staat was om net zo hoog uit te halen als de nummers vereisten. Of hij nu de tragische geschiedenis van de Native Americans bezong dan wel voorlas uit het telefoonboek van de hel, zijn dramatische vocalen veroorzaakten wereldwijd kippenvel op de armen bij fans die dankzij zijn gruwelijk avontuurlijke verhalen even aan de werkelijkheid konden ontsnappen. En dat doen ze veertig jaar later nog steeds.

Live-klassiekers: ‘The Number of the Beast’, ‘Hallowed Be Thy Name’, ‘Run to the Hills’
Line-up: Bruce Dickinson, Dave Murray, Adrian Smith, Steve Harris, Clive Burr

23. Scorpions – Blackout (1982)

Wat je als metalfan verder ook van de Scorpions mag vinden, Blackout moet je echt eens checken, van de overdonderende titeltrack tot het ronduit Zeppelineske ‘China White’, een epische wereldsong die de band na 1982 helaas nooit meer live heeft gespeeld. (Moeten we echt wachten tot Robert Plant de song op één van zijn coverplaten nieuw leven inblaast, heren?) Overigens is de plaat daarmee niet afgelopen – de galmende drums van de afsluitende ballad ‘When the Smoke is Going Down’ doen denken aan wat komen zou.

Live-klassiekers: ‘Blackout’, ‘Dynamite’, ‘No One Like You’
Line-up: Klaus Meine, Rudolf Schenker, Matthias Jabs, Francis Buchholz, Herman Rarebell

24. Suicidal Tendencies (1983)

De bandnaam doet het niet meteen vermoeden, maar de door razende gitaren begeleide lyrics van Mike ‘Cyko Miko’ Muir zijn bij momenten best geestig, zelfs al zingt hij over zelfmoordneigingen, gedwongen opnames of, op ‘I Saw Your Mommy’, de aanblik van je vermoorde moeder in het riool. De song ‘Institutionalized’ vatte blijkbaar goed de tijdsgeest, want het was één van de eerste hardcorepunksongs die regelmatig op MTV kwam. Het nummer belandde ook op de soundtrack van de donkere scifikomedie ‘Repo Man’, die uitgroeide tot cultfilm.

Live-klassiekers: ‘Subliminal’, ‘I Saw Your Mommy’, ‘Institutionalized’
Line-up: Mike Muir, Grant Estes, Louiche Mayorga, Amery Smith

25. Mercyful Fate – Don’t Break the Oath (1984)

Zanger Kim Bendix Petersen (beter bekend als King Diamond) kon je de afgelopen jaren al enkele keren aanschouwen op Graspop, maar zijn oude blackmetalband Mercyful Fate stond al sinds 1999 op non-actief. De comeback van deze gedoemde Denen is dus iets om naar uit te kijken, en hoewel ze terugkeren met de line-up uit ‘99 hopen we dat ze meer songs zullen spelen van deze heerlijk theatrale plaat uit de beginperiode dan het ongeïnspireerd spul dat in de late jaren negentig van de lopende band rolde. Moge het noodlot ons genadig zijn.

Live-klassiekers: ‘Come to the Sabbath’, ‘A Dangerous Meeting’, ‘The Oath’
Line-up: King Diamond, Hank Shermann, Michael Denner, Timi Hansen, Kim Ruzz

26. Iron Maiden – Piece of Mind (1983)

Op deze plaat vond de band de bezetting waarmee ze nog steeds optreden, een hele prestatie voor een metalband op leeftijd. De sound is wat trager en donkerder, en de songs zijn bevolkt met tragische helden, van de onfortuinlijke maar dappere ‘Trooper’ tot de overmoedige Icarus. Hopelijk halen ze op de nieuwe tour ‘To Tame a Land’ nog eens boven. Dat Arabisch aandoende nummer werd namelijk geïnspireerd door het boek Dune van Frank Herbert, waarvan het eerste deel net opnieuw verfilmd werd door regisseur Denis Villeneuve.

Live-klassiekers: ‘The Trooper’, ‘Revelations’, ‘Flight of Icarus’
Line-up: Bruce Dickinson, Dave Murray, Adrian Smith, Steve Harris, Nicko McBrain

27. Iron Maiden – Powerslave (1984)

Wie een conceptalbum over de Egyptische Oudheid verwachtte, blijft wat op zijn honger tijdens deze plaat. Dickinson bezingt namelijk eerst nog onder meer de luchtgevechten tijdens de Tweede Wereldoorlog, de Apocalyps en enkele zwaardduels alvorens de piramides aan de einder verschijnen. Maar het epische ‘Powerslave’, over een aan macht verslaafde farao, is het wachten waard, en de afsluiter ‘Rime of the Ancient Mariner’, naar een gedicht van de Romantische poëet Samuel Taylor Coleridge, is zo mogelijk nog beter.

Live-klassiekers: ‘2 Minutes to Midnight’, ‘Aces High’, ‘Powerslave’
Line-up: Bruce Dickinson, Dave Murray, Adrian Smith, Steve Harris, Nicko McBrain

28. Scorpions – Love at First Sting (1984)

Net als Blackout eindigt Love at First Sting met een ballad – ‘Still Loving You’, in dit geval, onmiskenbaar een kanjer van een song. Het lijkt wel alsof de Scorpions met deze plaat op eigen houtje de Knuffelrock-compilaties en bijbehorende albumcovers met smachtende stelletjes lanceerden, maar van liefde bij de eerste prik is hier geen sprake. Eerst wordt er nog een heel eind weggerockt – ‘Rock You Like a Hurricane’ klinkt even dubbelzinnig als de albumtitel, maar de openingstrack vol ratten, slangen en spinnen lijkt geheel ontdaan van geile bijbedoelingen.

Live-klassiekers: ‘Rock You Like a Hurricane’, ‘Big City Nights’, ‘Still Loving You’
Line-up: Klaus Meine, Rudolf Schenker, Matthias Jabs, Francis Buchholz, Herman Rarebell

29. Whitesnake – Slide It In (1984)

Daar hebben we David Coverdale weer, ten tijde van ‘Burn’ zanger bij Deep Purple. De bluesy hardrock van dat album weerklinkt ook bij Whitesnake, zij het in een aanzienlijk gladdere uitvoering. Waar de titeltrack over gaat lijkt evident, tot je er te lang over nadenkt – ‘Slide it in, right to the top’, wat betekent dat in godsnaam? Kort na de release van deze plaat verving aspirant-sekssymbool Coverdale de andere bandleden door aantrekkelijkere exemplaren, vastbesloten om ook in Amerika zoveel mogelijk vrouwenharten te veroveren.

Live-klassiekers: ‘Love Ain’t No Stranger’, ‘Slide It In’, ‘Slow an’ Easy’
Line-up: David Coverdale, Mel Galley, John Sykes, Neil Murray, Jon Lord, Cozy Powell

Ontbreken enkele van deze platen nog in je collectie, en wil je ze graag kopen? Klik dan op de albumcover!

Graspop Metal Meeting Logo

Graspop Metal Meeting 2022

Locatie
België
Dessel, België
Datum 16-19 juni 2022
Line-up
Sabaton
Within Temptation
Korn
Tickets Niet meer beschikbaar.