Into the Woods op de NDSM-werf tijdens Amsterdam Dance Event. Toen ik dat een aantal jaar geleden voor het eerst las kon ik me nauwelijks voorstellen hoe dat werkt. Die kille industriële scheepswerf in Amsterdam-Noord lijkt de minst geschikte locatie voor het creatieve sprookjesbosgeweld van het ‘originele’ Into the Woods in Amersfoort. Een aantal jaar verder is het tegendeel inmiddels bewezen. De ADE-versie van Into the Woods is een volwaardig festival zoals we dat vooral uit de zomermaanden kennen, waar achter elke hoek een verrassing schuilgaat.
Een stukkie rauwer dan de Amersfoortse editie in september, dat wel. De temperaturen zijn wat lager, electrosounds nemen het over van bosnimfen en ook de kunst is meer afgestemd op een industrieterrein. Of nou ja, van een industrieterrein heeft het niet altijd even veel meer weg: tijdens Into the Woods ADE is er zo veel kleur te vinden dat het af en toe lijkt alsof je in een Studio Ghibili film loopt.
En dan hebben we het nog niet over de nacht gehad. Het is half oktober, dus tamelijk vroeg donker. Daar wordt veelvuldig gebruik van gemaakt met lasers, lampen, 3D-mapping en ander visueel spektakel. Ultiem hoogtepunt is de gigantische discobal in het midden van het terrein die zijn duizenden lichtjes laat schijnen op alle omringende stages. Verbindend én verblindend!
Een rondje over het festivalterrein duurt als je tempo maakt een half uurtje. Als je overal de tijd voor neemt ben je het hele weekend bezig. De werf is flink uitgebreid en nu volledig volgestopt met intieme – soms zelfs secret – stages. De plattegrond telt er officieel 10 stuks, maar wie een beetje op avontuur uitgaat ontdekt er meer. Zo kan een beperkt gezelschap (vol=vol) in de iconische NDSM-kraan met een legendarisch uitzicht dansen.
Het festival is niet alleen qua stages maar ook qua bezoekersaantallen gegroeid. Bewonderenswaardig merk je daar over het algemeen weinig van, behalve als je gaat plassen dan. Of op het moment dat het festival is afgelopen: wie niet zo slim is om voor de drukte uit te gaan, staat zo uren te wachten om weer met de pont terug naar Centraal Station te kunnen. Een goed moment om te realiseren dat het festival vooral niet groter moet worden dan dit.
Muzikaal maakt Into the Woods dit jaar een interessante afslag. Grote namen blijven grotendeels uit en in plaats daarvan programmeert het festival op moods per stage. Dat gaat alle kanten op: van live hiphop van oud Opgezwolle-lid Rico, Berlijnse lo-fi house van Mimi Love of trance klassiekers van de blazersband Brass Rave Unit. Met de toevoeging van de extra stages kan iedereen die van dansen houdt wel een plekje vinden om zich thuis te voelen.
De sfeer op Into the Woods ADE 2021 is euforisch. Misschien omdat het één van de eerste grote festivals sinds corona is. Misschien omdat het weer er nog nooit zo goed was (twee zonovergoten dagen in oktober!). Misschien omdat het festival zichzelf qua productie overtrof. Misschien omdat er geen duidelijke headliners waren die het geforceerde hoogtepunt van de dag moesten verzorgen. Misschien omdat de artiesten er net zo aan toe waren als de bezoekers.
Halverwege de dag komen er drie meisjes op een geel hert op wielen aangereden. Op een normale dag een tamelijk vreemd aangezicht. Vandaag is echter zo’n lange aaneenschakeling van dit soort momenten dat mensen er nog nauwelijks van opkijken. Een glimlach wordt uitgewisseld met druk gewuif: “Rij je mee?”. Het is tekenend voor de blije speeltuinvibe die hangt op dit festival.
En zo staat Into the Woods ADE voor het eerst op gelijke hoogte met de Amersfoortse grote broer. Het terrein heeft de grootsheid om heerlijk overheen te dwalen, maar de stages voelen intiem en persoonlijk. De NDSM voelt als een frivool Scheepswerfbos om je thuis, geliefd en veilig te voelen. De conclusie is vrij simpel en rechtdoorzee: Into the Woods is uitgegroeid tot een van de pronkstukken van Amsterdam Dance Event, dat je eigenlijk geen jaar mag missen.
Nagenieten van ADE kan nog steeds met onze festivalmix!
