Van 7 tot 10 april 2022 mag het avontuurlijke elektronicafestival Rewire eindelijk weer zichzelf zijn, zonder verplichte zitplaatsen en tot diep in de nacht. Om je te helpen de weg te vinden tussen de vele wonderlijke artiesten op de line-up zijn hier twaalf platen die je zeker nog moet horen voor je naar Den Haag afzakt.
Meteen meeluisteren tijdens het lezen?
Check de ‘Rewire 12’ lijst op Spotify! →
1. Sainkho Namtchylak – Naked Spirit (1998)
Dit album is even schrikken wanneer je het voor het eerst hoort. De durf en het bereik van deze keelzangeres uit de Russische deelrepubliek Toeva zijn indrukwekkend, maar ook confronterend. Haar stem komt stevig binnen, zeker als ze plots krijsend uithaalt. Maar zelfs als je hier thuis echt niet naar kan luisteren, is het toch de moeite om haar eens in levenden lijve bezig te zien. Op Rewire krijgt ze bovendien opnieuw het gezelschap van de Belgische muzikant Jochem Baelus. Op Le Guess Who? bleek dat eind vorig jaar een uitstekende match.
2. Grouper – Dragging a Dead Deer Up a Hill (2008)
Liz Harris heeft een prachtige, dromerige folkstem en speelt uitstekend gitaar. Zowel in de studio als live speelt ze vaak helemaal alleen, en toch treedt ze zelden echt op de voorgrond. Het lijkt wel alsof ze zichzelf wil verbergen achter de ruis, de galm en de reverb waar ze veel van haar songs in onderdompelt. Maar misschien vindt ze muziek gewoon mooier zo? Elk kraakje, elke zucht, elke beweging van haar vingers over de snaren draagt bij tot de kracht van haar songs. Heel benieuwd hoe dat zal klinken in de nieuwe concertzaal van Amare.
3. The Caretaker – An Empty Bliss Beyond This World (2011)
Als de helft van V/Vm benaderde James Leyland Kirby muziek als een uitzinnige grap, maar zijn platen als The Caretaker baden in een heel andere sfeer. Aanvankelijk geïnspireerd door de balzaalscène uit The Shining speelde de producer vooroorlogse, krakende platen af op een aftandse platenspeler, al dan niet aan de juiste snelheid. Op dit album verklankt hij zo de ziekte van Alzheimer. Heel eigenaardig allemaal, maar verrassend ontroerend – en op Rewire van passende visuals voorzien door Aphex Twin-handlanger Weirdcore.
4. Jenny Hval – Blood Bitch (2016)
Een filmisch conceptalbum over bloed, daar moet je echt Jenny Hval voor heten. Op deze intrigerende plaat omzwachtelt de Noorse singer-songwriter met de frêle stem haar mistige droompop met geluidseffecten uit horrorsoundtracks. In de huid van een vrouwelijke vampier gaat ze als een bezetene op zoek naar vers bloed, terwijl ze dat van de argeloze luisteraar kolkend en bonkend door de oren doet ruisen. Er vloeit overigens niet alleen nepbloed: het idee voor de leadsingle ‘Period Piece’ lijkt ontstaan op de ligstoel van haar gynaecoloog.
5. Caterina Barbieri – Ecstatic Computation (2019)
In 2019 mocht de Berlijnse Italiaanse Caterina Barbieri in het Korzotheater nog openen voor het grensverleggende duo Matmos. Drie jaar later is ze zondagavond zo’n beetje de headliner van Rewire. Aanvankelijk klonken haar elektronisch vervormde celloklanken eerder rustgevend, maar met deze gepast getitelde plaat blijkt de digitale extase aangebroken. De tien minuten lange opener ‘Fantas’ kan vermoedelijk volstaan om je in hogere sferen te doen belanden, maar nadien heb je nog vijf adembenemende composities te goed.
6. Anna Meredith – FIBS (2019)
FIBS van Anna Meredith past perfect bij Rewire, een mix van pop, klassiek en – uiteraard – electronica die even aanstekelijk als bevreemdend klinkt. Op haar 44ste heeft ze er al een carrière bij het BBC Scottish Symphony Orchestra opzitten, en in 2019 werd ze zelfs ingehuldigd als lid van de Order of the British Empire voor haar muzikale verdiensten. Voor haar blijkbaar het signaal om – in het kielzog van een eigenzinnige versie van de Vier Jaargetijden van Vivaldi – iets helemaal anders te gaan doen. En dat kunnen we hier alleen maar toejuichen.
7. Anna von Hausswolff – All Thoughts Fly (2020)
Op het barokke orgel van de gothische Örgryte Nieuwe Kerk in haar geboortestad Göteborg nam de Zweedse Anna von Hausswolff dit fantastische soloalbum op. Inspiratie vond ze tijdens een bezoek aan het bizarre Parco dei Mostri in het Italiaanse Bomarzo, een monsterlijke zestiende-eeuwse tuin ontworpen door een graaf die na de dood van zijn vrouw verteerd werd door verdriet. Een plaat die – zoals het park – tegelijk ontregelt en troost. Haar concert (in volle pandemie) in de Stevenskerk in Nijmegen was er alvast ééntje om in te kaderen.
8. Meredith Monk & Bang on a Can All-Stars – Memory Game (2020)
De Peruviaanse componiste Meredith Monk is dit jaar ‘artist in residence’ op Rewire. Er is een filmopname van haar opera ‘QUARRY’ te zien, en ze zal ook twee keer zelf op het podium staan met haar avontuurlijke Vocal Ensemble, inclusief de uitgelaten Duitser Theo Bleckmann die tijdens ‘Gamemaster’s Song’ op dit album voor de sfeer zorgt. Zaterdag krijg je daar nog de Bang on a Can All-Stars bovenop, een versterkt klassiek ensemble uit New York dat ook altijd te vinden is voor wat verfijnde muzikale ongein, zoals duidelijk blijkt uit deze plaat.
9. Tirzah – Colourgrade (2021)
De Britse Tirzah Mastin is niet zomaar een R&B-zangeres, niet in het minst omdat ze zich op haar platen steevast neervlijt op een muzikaal spijkerbed van de hand van Mica Levi, bekend van Micachu & the Shapes en de soundtrack van de film Under the Skin. Elke song klinkt daardoor als een obscure remix, waarbij bovendien af en toe de plaat blijft hangen. Collega-muzikante Julia Holter wou Tirzah op Rewire 2019 zo graag bezig zien dat ze zich na haar eigen concert – op de schouders van haar vriend Toshi Wada – alsnog de bomvolle zaal liet binnenloodsen.
10. The Bug & Dis Fig – In Blue (2021)
Een plaat van The Bug uitkiezen was moeilijk – zijn London Zoo uit 2008 was een absolute mijlpaal in de bass music (check ‘Jah War’ en ‘Warning’ met Flowdan, die ook mee naar Rewire komt), en op Angels & Devils (met Liz Harris van Grouper op de openingstrack!) toonde hij dat hij ook zonder mokerende baslijnen rillingen kan veroorzaken. Maar uiteindelijk kiezen we toch voor de donkere tunnel genaamd In Blue die hij vorig jaar opnam met Felicia Chen (aka Dis Fig) uit Berlijn. Het ideale duo om vrijdag na het concert van Tirzah de nacht in te luiden.
11. Jana Rush – Painful Enlightenment (2021)
De pandemie heeft dj en producer Jana Rush uit Chicago, die doorbrak met haar eigen dwarse interpretatie van de daar inmiddels tot folklore uitgegroeide footworkstijl, duidelijk geen deugd gedaan. Op haar fascinerende nieuwe plaat worstelt ze met ‘Suicideal Ideation’, schuren er enerverende freejazzsamples langs haar bonkende ritmes en weerklinken er geluidsopnames van het soort seks dat op beeld wordt vastgelegd om er nachtelijke eenzaamheid mee te verdoven. Hoog tijd om al deze ellende zaterdagnacht samen uit te zweten!
12. Jameszoo – Blind (2022)
Meer freejazz en coronareferenties op de nieuwe plaat van de Nederlander Mitchel van Dinther – check die fladderende sequencers tijdens ‘music for bat caves’. Even probeerde de producer voor deze plaat de jazzsound achter zich te laten, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Dus verkent hij ook hier weer allerlei muzikale uithoeken waar zelfs Flying Lotus, de oprichter van het Brainfeeder-label waarop deze plaat uitkwam, zich zelden waagt. Hier en daar begeleid door een zelfspelende piano, die hopelijk ook heeft toegezegd voor Rewire.
Wil je één van de platen in deze lijst graag kopen? Klik dan op de albumcover!
De volledige line-up voor Rewire 2022 vind je hier. Tickets zijn hier te koop.
