Bospop mag dit jaar 40 kaarsjes uitblazen! Op de line-up van het festival in Weert staan veelal bands en artiesten die hun sporen in de muziekscene al lang en breed verdiend hebben. Échte classics dus. Sommige acts waren zelfs al actief vóór de allereerste editie van Bospop in 1980. Tijd voor een diepe duik in de oude doos: hoe zagen de acts die komend weekend in Weert optreden er 40 jaar geleden uit?
Sting
Sting beleeft in de vroege jaren 80 zijn hoogtijdagen samen met The Police. De eerste twee albums Outlandos d’Amour (1978) en Reggatta de Blanc (1979) brengen verschillende wereldhits voort die niet op één hand zijn te tellen. Het optreden op Pinkpop 1979 betekent de defintieve doorbraak voor The Police in Nederland. Ze spelen ‘Message in a Bottle’, ‘Fall Out’ en bijna het gehele debuutalbum, waarna er nog tijd overblijft en ze weer vrolijk van voren af aan beginnen.
Na zijn periode bij The Police – de band ging in 1984 uit elkaar – scoorde Sting nog verschillende grote hits, waaronder ‘Englishman in New York’, ‘Fields of Gold’ en ‘Russians’. Veel van zijn tracks zijn inmiddels tot echte Top 2000 klassiekers verheven. Komende zaterdag zal Sting, naar alle waarschijnlijkheid, na 4 jaar wachten dan ein-de-lijk het podium in Weert bestijgen en een compilatie van zijn beste materiaal uit ruim 45 jaar popgeschiedenis brengen.
Level 42
In 1979 wordt de jazzfunk formatie rondom bassist Mark King opgericht op het eiland van Wight in de UK. In eerste instantie speelt de band voornamelijk instrumentale muziek, maar op aandringen van het platenlabel nemen King en toetsenist Mike Lindup toch de zang voor hun rekening. De single ‘Love Games’ (1981) wordt vrijwel direct een hit. De kenmerkende percussieve basstijl van King heeft een groot aandeel in de succesformule van Level 42. Hij is misschien wel de eerste bassist die het, dankzij de left hand slap techniek, voor elkaar krijgt om 1/32e noten te spelen op een basgitaar.
Wat volgt is een handvol hits die het vooral in Nederland goed doen. ‘Running In The Family’, ‘Lessons In Love’ en ‘Hot Water’ bijvoorbeeld, die ook al op Bospop 2019 live ten gehore werden gebracht.
De Dijk
Grappig detail: in bovenstaande video uit 1982 zingt Huub van der Lubbe niet de regel ‘ik krab wat aan mijn kont’, zoals wel op de studioversie van ‘Bloedend Hart’ te horen is. Op verzoek van de Tros is de tekst aangepast ‘ik krab wat aan mijn hond’. Een duidelijk signaal dat De Dijk echt uit een ander tijdperk komt.
De Dijk wordt een van de toonaangevende Nederlandstalige bands uit de jaren 80. Ze scoren meerdere grote successen waaronder ‘Niemand In De Stad’, ‘Nergens Goed Voor’ en ‘Dansen op de Vulkaan’. Daarnaast ontvangen ze meerdere popprijzen voor hun verdiensten in de Nederlandse muziekscene. Aan de excentrieke bewegingen en het temperamentvolle stemgeluid van Van der Lubbe is in elk geval in 40 jaar tijd weinig veranderd. Misschien heeft hij er hooguit wat grijze haren bijgekregen.
Hun optreden op Bospop 2022 belooft een bijzondere te worden, De Dijk heeft namelijk aangekondigd na ruim 40 jaar definitief het licht uit te doen. Grab ‘m while they last!
Steve Vai
Steve Vai (1960) gaat als 14-jarig jochie in de leer bij gitaarvirtuoos Joe Satriani. Krap 6 jaar later, dus ten tijde van het prille begin van Bospop in Nederland, drukt hij al zijn stempel op het werk van de excentrieke Frank Zappa. In 1984 verschijnt Vai’s eerste soloalbum Flexable. In de jaren die volgen, speelt hij mee met verschillende grote bands, waaronder Alcatrazz, Whitesnake en de post-Van Halen band van zanger David Lee Roth.
Zijn gitaarspel wordt alom geprezen en hij ontvangt in ruil daarvoor drie Grammy’s. Over zijn bijdrage aan het Roth-album Eat ‘Em and Smile (1986) schrijft Guitar World Magazine destijds: “Steve Vai’s gitaartovenarijen zijn zo diepgaand, dat hij in lang vervlogen tijden voor hekserij zou worden verbrand.”
Seasick Steve
Ineens was hij er, een jaar of 15 geleden. Steve Wold aka Seasick Steve: een oude man, getekend door het leven, die zelf zijn eigen gitaar heeft gebouwd van een sigarenkistje en wat keukengerei. Door drank en drugs getergd, afgeleefd in de kille straten van Parijs, maar rechtop gehouden door zijn liefde voor muziek. Althans, dat is het verhaal waar Seasick Steve in zijn songteksten en praatjes tussen nummers door helemaal prat op gaat en waar zijn publiek van smult. Uit een in 2016 verschenen onofficiële biografie, blijkt echter dat de vork iets anders in de steel zit.
In de tijd dat hij volgens zijn songteksten geen enkele waardevolle bezittingen had, de kwartjes bij elkaar bedelde en meer whisky dronk dan water, blijkt hij in werkelijkheid al geruime tijd sessiemuzikant te zijn in verschillende disco- en popbandjes. Veertig jaar geleden bracht hij bijvoorbeeld het album Women and Sports uit met de groep Clean, Athletic & Talented, toen nog onder zijn echte naam Steve Launch. Hij speelde lead gitaar, nam de zang voor zijn rekening én schreef ook de meeste nummers, waaronder het zeer ongemakkelijke ‘I love To Touch Young Girls‘.
Er zit ongetwijfeld een kern van waarheid in de teksten van Seasick Steve. Veel sessiemuzikanten uit de jaren 70 en 80 konden immers maar nauwelijks rondkomen en kregen vaak niks van de royalty’s. Toch blijft het opvallend dat Steve zijn verleden zo onder het tapijt heeft geschoven. (Semi-)waarheid of showbizzverhaal: Seasick Steve heeft op basis van zijn muzikaliteit en authentieke bluesrock zijn spot op Bospop 2022 in elk geval onomstotelijk verdiend.
Bospop 2022
