De Australische band King Gizzard & the Lizard Wizard speelt deze zomer nog op Lowlands en Pukkelpop 2023, maar dit weekend verkochten ze alvast twee Nederlandse zalen uit. Een verslag van het concert in de Gashouder op vrijdag.
Vorig jaar verklaarden wij King Gizzard & the Lizard Wizard op deze pagina’s tot de beste band ter wereld. Maar je weet hoe dat gaat met muziekjournalisten: de ene week prijzen ze de ene artiest de hemel in, de volgende weer een andere. Welaan dan: zijn wij negen maanden later nog even enthousiast, of hebben we vorig jaar toch een beetje overdreven? Een goedgevulde Gashouder was de perfecte plek om dat testen.
Openen deed de band gisteren met ‘The Dripping Tap’, een 18 minuten lang nummer van de kliekjesplaat Omnium Gatherum dat stilaan is uitgegroeid tot een livefavoriet. Het nummer begint als een soort countryrockballad, om dan los te barsten in een uitgestrekte Krautrockjam (waarop er meteen ook euh… gekrautsurft werd), en de ‘Drip, drip, from the tap, don’t slip on the drip‘ werd overal voluit meegezongen.
Spontane pits
Zoveel enthousiasme werd beloond met de erg dansbare Afrobeat van ‘Ice V’ van de recente plaat Ice, Death, Planets, Lungs, Mushrooms and Lava. Meteen daarna kregen we twee klassiekers uit de doorbraakplaat Nonagon Infinity uit 2009, ‘People Vultures’ en ‘Mr. Beat’, die zowaar opnieuw uitliepen in ‘The Dripping Tap’. Vergis je niet: King Gizzard is een jamband, maar wel één met een duidelijk doel voor ogen.
Misschien verklaart dat waarom hun concerten niet alleen de verfrommelde manspersonen aantrekken die doorgaans opduiken bij concerten van eerder langdradige rockbands, maar een erg jong en divers publiek. Terwijl de band zelf weinig meer doet dan spelen, en zich niet bezondigt aan oproepen om pakweg een pit te openen, ontstonden er in de zaal schijnbaar spontaan allerlei vrolijke taferelen.
Gewoon spelen en gedaan
Voor de midsectie van het concert groef de band wat dieper in zijn discografie, met onder meer drie nummers uit de minder bekende plaat Polygondwanaland (die ze eind 2017 gratis weggaven) en het frivole dwarsfluitvehikel ‘Hot Water’ uit I’m in Your Mind Fuzz. De Motörhead-on-mushrooms van het heerlijk sarcastische ‘Mars for the Rich’ uit Infect the Rats Nest zorgde nadien voor een collectieve energieuitbarsting.
Afsluiten deden ze tot onze grote vreugde met de verschroeiende woestijnblues van ‘Magma’, opnieuw een erg dansbare song van Ice Etc. ‘Dit is ons laatste nummer’, zei één van de bandleden bij aanvang, en dat was het ook. Geen uitgebreid afscheid en dan nog eens terugkomen, geen andere flauwekul. Gewoon spelen en gedaan. Het is King Gizzard ten voeten uit: ze doen simpelweg hun ding, en dat is meer dan genoeg.
In een tijd waarin rock stilaan een genre met een eigen tent wordt in plaats van de sound die alle festivalpodia domineert, is het opmerkelijk dat deze band, met een uitpuilende discografie vol ellenlange nummers en ingewikkelde concepten die eigenlijk enkel muzikaal voor spektakel zorgen, toch zoveel volk trekt, als een grote middelvinger naar de muziekmarketeers. Gaat dat zien op Lowlands of Pukkelpop!
Lowlands 2023
