De line-up van Pinkpop kan ieder jaar weer rekenen op veel verschillende meningen, waarvan de meeste op Facebook allesbehalve positief zijn. Opvallend genoeg staan er op het affiche van 2024 ook heel bijzondere acts tussen, die je misschien niet zo snel in Landgraaf verwacht. Hoe pakken deze uit voor het Pinkpoppubliek?
BABYMETAL (vrijdag)
Combineer drie Japanse supersterren die zo uit een anime weggelopen konden zijn met een flinke dosis gitaren en je krijgt BABYMETAL. De dames mengen J-pop met heavy metal en creëren zo een heel nieuw genre: kawaii-metal. Het contrast tussen de lief uitziende SU-METAL, MOAMETAL en MOMOMETAL met strikken in het haar en de scheurende gitaren kán haast niet groter zijn. De supergroep heeft een ontzettend trouwe fanbase, maar voor mensen die deze act voor het eerst zien is het misschien wat té veel contrast. You love it or you hate it, dus deze show kan twee kanten op vallen.
Hoe pakt het uit? Vlak voor het optreden begint wordt in de aankondiging nog eens benadrukt hoe uniek deze boeking is. De introductievideo zorgt voor de nodige opwinding, maar als BABYMETAL het podium opkomt, barst het los in het voorvak. Rijen handen in hoornvorm worden de lucht in gestoken en de eerste circlepit wordt gestart. Grote, bebaarde metalmannen wapperen met BABYMETAL-vlaggen en doen de perfect ingestudeerde dansjes van de dames na. Achter het voorvak staat een flinke menigte die voornamelijk gebiologeerd en met een vleugje ongeloof kijkt naar deze bizarre combinatie van schattige paardenstaarten, vlammenwerpervisuals en de keiharde metal die uit de speakers bonkt. Wasshoi!
Tinlicker (vrijdag)
Een flink verschil: Tinlicker stond tijdens ADE in het Concertgebouw en brengt hun elektronische dansmuziek nu naar de Tent Stage van Pinkpop. Elektronische acts zijn over het algemeen dun gezaaid op Pinkpop, maar de remixes van nummers van onder meer alt-J met zang van artiesten als Tom Smith van Editors kunnen zorgen voor een mooie blend van rockers en houseliefhebbers.
Hoe pakt het uit? Het achterste deel van de Tent Stage veranderde vrijdag in een modderpoel, waardoor de tent voor iets meer dan de helft gevuld is. De mannen van Tinlicker zorgen voor een muzikaal goed in elkaar gebouwde show met betoverende, sterrenhemelachtige visuals. Helaas is er erg weinig aandacht voor. Het lijkt erop dat de mixen van Tinlicker voor een groot deel van het publiek dienen als dankbare achtergrondmuziek om te kunnen schuilen tegen de aanhoudende regen. Verschillende groepjes mannen in oranje T-shirts deinen op de maat mee, maar kijken ondertussen het EK voetbal op hun telefoon. Tegen het einde aan wordt de sfeer wel iets uitbundiger en ontstaan er dansende groepen die dan zelf maar het feest bouwen en zelfstandig sitdowns en mini-moshpits organiseren. Zo wordt de show toch nog gered, want zoals gezegd: aan de kunsten van Tinlicker lag het niet.
The Analogues (zaterdag)
Deze tributeband vertolkt het latere werk van The Beatles, met precies dezelfde instrumenten en apparatuur als in de jaren zestig. Niet eerder kreeg een tributeband een (prominente) plek op Pinkpop, nu staan The Analogues op het hoofdpodium. Het lijkt aannemelijk dat dit optreden goed gaat vallen bij het oudere Pinkpoppubliek, maar is dat wel waar? En wat vindt de jeugd ervan?
Hoe pakt het uit? Aan het begin van de middag ligt menig Pinkpop bezoeker traditioneel op een kleedje in het gras rustig te luisteren naar de muziek. Nu het zonnetje eindelijk is doorgebroken en de modder is verdwenen, is dat bij The Analogues ook het geval. De mellow klinkende liedjes van The Beatles passen prima bij dit tijdstip en de Pinkpoppers wuiven vrolijk mee met de nummers. Als ‘All You Need Is Love’ wordt ingezet, worden bezoekers even op het verkeerde been gezet: normaal gesproken wordt dit liedje afgespeeld aan het einde van het festival, als iedereen naar de uitgang loopt. Of The Analogues echt deuren openen voor meer tribute-acts op Pinkpop lijkt niet waarschijnlijk, maar zij zijn met hun originele apparatuur en uitvoerig wel een klasse apart. Niet voor niets staan zij dit najaar dan ook in de Ziggo Dome.
Pendulum (zaterdag)
Op dezelfde hoogte als Pinkpopveteranen Nothing But Thieves staat deze editie Pendulum op het affiche. Wat deze opvallende boeking nog bijzonderder maakt, is de keuze om de band op een buitenpodium en in het daglicht neer te zetten. Op Graspop brak de rock-en-ramgroep de hele tent letterlijk af en zorgde de show met vele spotlights voor een uitpuilende Marquee. Hoe valt dat bij het Pinkpoppubliek en onder deze omstandigheden?
Hoe pakt het uit? Duidelijke taal: het kan het Pinkpoppubliek geen donder schelen dat Pendulum niet in het donker speelt. Ook zonder spotlights zijn er meer dan genoeg lichten en mooie beelden op het scherm voor het visuele spektakel. Besneeuwde bomen, half-geïllustreerde camerabeelden van de bandleden, gigantische vogelspinnen voor de nodige exposure therapy tijdens ‘Tarantula’: het spat van de schermen af.
Muzikaal gezien gaat Pendulum door met festivals slopen en breekt de groep ook Pinkpop af. “We’re going to pretend we’re metal, too much Ed Sheeran at this festival”, aldus frontman Rob Swire. De combinatie van keiharde rock en drum and bass doet het uitstekend bij het publiek in het voorvak en vlak daarachter. Hier staat het vol met rammende en stampende mensen. Pendulum trekt tot ver achter op het veld veel bekijks, maar het echte feest vindt voornamelijk vooraan plaats.
Meute (zondag)
Over contrast gesproken: wie heeft ooit een brassband gezien die house en techno speelt? Bezoekers van ADE, Sziget en Coachella in ieder geval wel, want daar trad Meute al eens op. De Duitse band blaast technonummers letterlijk nieuw leven in. Deze boeking heeft de potentie om jong en oud en/of liefhebbers van meerdere genres samen te brengen. Of blijkt deze combinatie toch te complex?
Hoe pakt het uit? “Hier gaat iets heel bijzonders gebeuren”, zegt Eric Corton als hij Meute aankondigt. En dan blijkt zeker waar. Met hun mooie rode jasjes marcheren de leden van Meute het bescheiden aangeklede podium op om Pinkpop om te toveren tot een broeierige club. De mannen en hun instrumenten zijn een vrolijk gezicht en zorgen voor een glimlach bij het publiek. Wat pakt techno door een saxofoon ongelooflijk goed uit! De bas (of in dit geval trom) is zwaar en hard klinkt het zeker, maar het is niet het gebeuk dat gisteren af en toe bij headliner Calvin Harris de kop opstak. Op de bestverkochte dag van Pinkpop staat het veld om 13 uur al goed vol en er wordt van voor tot achter gedanst – bescheiden wel, want zoals Eric al zei staat er immers zonkracht 4 op het veld. Meute sluit af met ‘You & Me’ van Disclosure en ontvangt een enorm applaus van blije bezoekers.
Pinkpop 2024
