Måneskin heeft als nieuwe headliner wat te bewijzen. Dat wisten ze zelf ook, en in een overtuigingspoging besloot de band een show van twee uur te laten inroosteren. Maar daarmee snijden ze zichzelf in de vingers: zo lang lukt het ze niet om te boeien.
Wat was er veel te doen rondom de boeking van Måneskin als afsluiter op Pinkpop 2024. De band zou niet “headlinerwaardig” zijn, gezien hun korte staat van dienst, gebrek aan hits en aan headline-ervaring. Die tendens was ook terug te zien in de kaartverkoop. Måneskin moet die hete adem ook in hun nek hebben gevoeld, niet alleen op Pinkpop maar bij alle Europese festivals waar ze dit jaar een knappe headlineplek afdwongen.
En dus probeert de band vanaf de start te overrompelen. En verrek: dat lijkt ze nog te lukken ook. In sneltreinvaart worden de grootste Måneskin-hits ‘Don’t Wanna Sleep’, ‘Zitti E Buoni’ en ‘Supermodel’ strak en zonder poespas afgewerkt. Na het derde nummer pakte gitarist Thomas Raggi zelfs nog zijn ‘Jimi Hendrix’-momentje door met de gitaar in de nek, en later met zijn tanden, te soleren. Dat moet je maar durven, notabene als 23-jarige.
Volwassen blikvanger
De aandacht wordt moeiteloos vastgehouden, niet in de laatste plaats door het fraaie frontmanschap van Damiano David. Hij is in korte tijd enorm gegroeid in zijn rol: waar hij tijdens de eerste kennismaking met Pinkpop (in 2022) de show in onderbroek eindigde, toont de 25-jarige zich vanavond een volwassen blikvanger. Inclusief cheesy knipoogjes naar de camera.
Maar belangrijker: de tracks zijn goed, en het speelplezier van de band voelt oprecht. Bassist Victoria de Angelis en drummer Ethan Torchio vormen samen een ritmetandem die Rage Against The Machine-achtige beats op het Pinkpop-terrein afvuren, en die weten daar natuurlijk wel raad mee.
Jojo-effect
Maar na die ijzersterke opening ontstaat een jojo-effect in de set. Hoe groots het openingssalvo ook was, nu zijn ook meteen de meeste hits wel op. Er zijn nog hoogtepunten in de vorm van ‘Gasoline’ (een onmiskenbaar stadionanthem in de dop) en de Four Seasons-cover ‘Beggin”, maar verder kabbelt het na de eerste 20 minuten toch maar een beetje voort.
Gelukkig is er de wetenschap dat er met ‘I Wanna Be Your Slave’ en ‘Mammamia’ nog hits moeten volgen, dus we gaan uit van een taai middenstuk en straks weer een spetterend einde. Maar wat blijkt? Die tracks worden al gespeeld als de band volgens het tijdschema nog een uur op de klok heeft. Je begint je af te vragen wat deze band het tweede uur nog gaat doen.
Rekken
En het gevreesde wordt dan waar: de Måneskin-trein die zo lekker denderde, ontspoort toch. Het laatste deel van de show is wel erg oninteressant. Als de groep in de coulissen verdwijnt voor de welbekende toegift-kiekeboe, duurt de stilte wel érg lang.
Alsof iemand backstage hen verteld heeft dat ze nog een half uur te spelen hebben, verschijnt Thomas Raggi in zijn eentje in het midden van het podium voor een ongemakkelijk lange gitaarsolo, wat uiteindelijk bedoeld werd als intro voor – hoopten we – de ultieme afsluiter van de avond “The Loneliest”. En vanaf hier doen de Italianen hun eigen headlineset teniet door nóg een keer “I Wanna Be Your Slave” te spelen, inclusief de sitdown die een uur geleden ook al werd ingezet.
Te vroeg
Zelden maakten we zo’n leeglopend terrein mee op Pinkpop. Dat is heus niet alleen aan Måneskin te wijten: het Nederlands elftal speelde gelijktijdig tegen Frankrijk en mensen waren waarschijnlijk ook wel klaar om naar huis te gaan na een hele dag regen. Maar toch, een spetterend einde van de dag werd het hierdoor niet.
De stap naar headliner was een gok voor zowel het festival als voor Måneskin. Dat risico valt te respecteren, maar pakt slecht uit. Dit was te vroeg, te veel, te lang. De band is van plan een lange pauze in te lassen, en dat lijkt ons een uitstekend plan. Soms is doorgroeien de kunst van het wegblijven. Niet dat het slecht was, maar werk aan nog net even een extra album met sterke tracks, daarna gecombineerd dat met de sensatie van een act die lang niet live optrad, en we zien Måneskin het over een paar jaar graag nog eens proberen.
Pinkpop 2024
