Tijdens de opening van de Olympische Spelen raasden plots de blastbeats van Gojira drummer Mario Duplantier uit de speakers. De Franse progressieve deathmetalband opende op grootse wijze de Olympische Spelen in het thuisland. Maar hoe plots was het eigenlijk?
Om hier meer over te kunnen zeggen, duiken we in de achtergrond van Gojira. Waar komt de band vandaan, waar staan ze vandaag voor? En hoe kan het dat ze ineens de mainstream induiken middels een optreden op de Olympische Spelen?
Onbekend gebied
De eerste incarnatie van Gojira ontstaat in 1996, wanneer broers Joe en Mario Duplantier, op dat moment pas negentien en veertien jaar oud, besluiten een technische melodieuze death metalband te vormen. Ze plaatsen bij de plaatselijke muziekwinkel een advertentie “op zoek naar een bassist en gitarist voor een Death-era Symbolic beïnvloedde band”. Christian Andreu, nog altijd de gitarist, en de toenmalige bassist Alexandre Cornillon sluiten zich aan. Godzilla, de oorspronkelijke naam van de band, is geboren.
De band schiet uit de startblokken, en produceert in de eerste twee jaren twee demo’s Victim en Possessed. Ook zijn de jongens voor het eerst op tour, in het zuid-westen van Frankrijk, dicht bij huis. Het jaar daarop, in 1998, verlaat bassist Cornillon de band, en wordt hij vervangen door Jean-Michel Labadie. Ook de huidige samenstelling van Gojira is nu geboren.
De band brengt meer demo’s uit en wordt verkozen tot beste artiest op een regionaal festival voor opkomende acts. Ook touren ze als openingsact voor onder andere Cannibal Corpse, Impaled Nazarene en Immortal. Nadat de band in 2000 de vierde demo, Wisdom Comes, uitbrengt beginnen ze te werken aan het eerste volledige album: Terra Incognita, Italiaans voor onbekend gebied. Iets wat terug te horen is in de experimentele sound. Ook past de band in 2001 na juridische problemen zijn naam aan naar Gojira, de oorspronkelijke Japanse naam van het filmmonster Godzilla.
Death, thrash, prog, jazz en flamenco..?
Op het eerste echte album voegt Gojira thrash, prog en jazz toe aan de melodeath uit hun beginperiode. Vreemde combinatie? Wellicht. Opwindende en logische combinatie? Toch ook wel, Mario, de invloedrijke drummer van de band, heeft een jazzopleiding gevolgd.
Met het tweede album The Link weet de band opnieuw te verrassen. Aan de sound wordt ditmaal zelfs flamenco toegevoegd, ook klinkt het album iets minder ruw. Hiermee klinkt de band al bijna zoals het Gojira dat in de hierop volgende jaren een aantal van de beste metal albums ooit zal uitbrengen. Hoogtepunten op The Link zijn ‘Embrace the world‘ en ‘Remembrance‘, dat zelfs nu nog voorkomt in de setlists.
De band laat nu al zien waarom ze later zullen uitgroeien tot de headliner: geweldige live optredens. Weinig bands klinken live zo goed als op album, Gojira klinkt live zowaar nóg beter. Om deze magie wat vaker te kunnen beleven, wordt The Link óók als live-album uitgebracht. Dankzij de enorme energie en intensiteit van de live optredens, en een indrukwekkende Franse tour langs liefst 40 podia, groeit de Franse fanschare.
Vliegende walvissen
Tot dan toe bewandelt de band de weg van een opkomende undergroundband, ver weg van de Olympische Spelen en de voorprogramma’s van bands die zelfs je moeder kent. Maar met de volgende reeks albums bereiken ze een breder internationaal publiek, als één van de meest veelbelovende opkomende bands binnen de metal.
De eerste grote doorbraak is From Mars to Sirius, dat wegstuurt van de primitieve logge deathmetalsound, en meer ruimte laat in de nummers. De band introduceert ook de typerende de typische Gojira ‘pick scrape‘. ‘Flying Whales’ wordt een hit – hun eerste. En drummer Mario Duplantier onderscheidt zich met geniale drumpartijen op onder andere ‘In The Wilderness‘ en ‘The Heaviest Matter of the Universe‘.
Oók buiten de landsgrenzen worden de ambitieuze Fransen inmiddels opgemerkt. Zo spelen ze in 2006 liefst zes keer in Nederland, met de eigen ‘The Sirius Tour’, en als voorprogramma van Textures. In het Verenigd Koninkrijk pakken ze het nog iets groter aan: nadat een journalist van het Britse Kerrang! een lovende recensie schrijft over een Gojira optreden in Parijs, speelt de band een speciale show in Brighton voor een publiek vol journalisten. De band werd daarop uitgenodigd om Mastodon te vervangen op Download UK. In een oud interview vertelt Joe dat dit een beslissend concert was. “Direct daarna nodigde Lamb Of God, een grote Amerikaanse band, ons uit voor hun tournee door de Verenigde Staten.”
Na een succesvolle tour door de VS, met Lamb of God, Machine Head en Trivium brengen ze in 2008 een nieuw album uit: The way of all flesh. Dat is “more intense, more brutal, and more melodic”, dan het vorige album, aldus Joe Duplantier. Thematisch duikt de band de duisternis in, nadat frontman Joe, die de dertig inmiddels gepasseerd is en begint de filosoferen over de dood. Ook dankzij broer Mario, die als een bezetene achter de drums zit, weet de band daarmee alle schuifjes nóg verder open te trekken. Dat ontgaat ook de metalgoden niet: in 2009 mag Gojira zowaar openen voor Metallica, ’s werelds grootste metalband, tijdens een tour in de VS.
Activisme
Gojira is echter meer dan muziek. Op alle albums hoor je het klimaatactivisme van de band: ‘Embrace the world’, ‘Ocean Planet’, ‘Toxic garbage island’, ‘Planned Obsolence’ en ‘Amazonia’ om maar de duidelijkste voorbeelden te noemen. Ook neemt de band een volledige EP op voor Sea Shepherd, een ngo die zich inzet voor de bescherming van de oceanen en het zeeleven. Het noodlot slaat echter toe: door een gecrashte hardeschijf ziet deze samenwerking met onder andere Devin Townsend, en de zangers van Meshuggah, Lamb Of God, In Flames en Soulfly helaas nooit het daglicht. Al heeft Joe beloofd om hiervan ooit nog werk te maken.
Het activisme van Gojira reikt echter voorbij de discografie. Op de website van de band vind je een overzicht, van klimaatmarsen en inzamelingsacties tot de strijd voor het behoud van de olifant. En dan is er Operation Amazonia, een actie waarvoor de band geld inzamelt, en ook zelf een behoorlijke duit in het zakje doet door de opbrengsten van de single ‘Amazonia‘ te doneren aan een organisatie die de oorspronkelijke bewoners van Brazilië ondersteunt.
Oók op het toppunt van hun roem gaat de band hiermee door: momenteel pleiten ze voor de vrijlating van Paul Watson, de Canadese milieu- en dierenrechtenactivist die Sea Shepherd heeft opgericht.
Groot, groter, grootst
Er volgen nog enkele geweldige albums, met L’Enfant Sauvage en Magma, geïnspireerd door het overlijden van de moeder van Joe en Mario Duplantier. Zonder aan kwaliteit of karakter in te boeten, evolueert de band naar een iets toegankelijker geluid.
Ze worden ook steeds populairder. Voorprogramma’s worden hoofdprogramma’s, en wanneer in 2021 het meest recente album Fortitude uitkomt worden zalen als de Melkweg ingewisseld voor 013, dat zelfs twee opeenvolgende dagen uitverkocht. Wanneer Graspop de band aankondigt als één van de headliners voor de editie van 2023, klinkt dan ook voornamelijk waardering.
Het optreden wordt en daverend succes, één van de meest gesmaakte optredens van het weekend, en één van de meerdere nieuwe headliners die stuk voor stuk een goede indruk geven. Wat er het komende jaar zou gebeuren kon echter niemand voorzien.
Olympische medaille voor metal
Van 26 juli tot en met 11 augustus 2024 vonden de Olympische Spelen in Parijs plaats. Dat evenement opende met een grootse openingsceremonie, verspreid over de hele stad. Tot ieders verbazing lekt enkele dagen vooraf uit dat behalve onder meer Céline Dion en Lady Gaga, ook Gojira zal optreden tijdens de ceremonie.
Ondanks al het werk had de band hier ook wat geluk voor nodig, in de persoon van Victor le Masne, de componist en musical director van de Olympische Spelen in Parijs.
Victor blijkt een grote fan te zijn van de band, en polst of ze beschikbaar zijn. Om het plaatje nóg completer te maken kiest het Olympisch comité voor een nummer uit de periode van de Franse revolutie, uit 1790: ‘Ah! ça ira’. Met slechts enkele instructies krijgt de band vrijwel volledige creatieve vrijheid om er een metal nummer van te maken.
“We kwamen heel eenvoudig en organisch met riffs en grooves die we graag spelen. We grepen het aan als een kans om de metalscene te vertegenwoordigen. Het was dus onze taak om er echt voor te gaan en het neer te leggen, niet alleen maar daar te zijn en een paar noten te spelen om mensen te choqueren”. Aldus Joe Duplantier in gesprek met Loudwire.
Om de metalscene goed te vertegenwoordigen kiest de band ervoor om er vol in te gaan, met dubbele kick-drums, screams, grunts, en een epische breakdown. Tot hun verbazing wordt het nummer volledig goedgekeurd.
De openingsceremonie blijkt een daverend succes. Miljoenen mensen die normaal ver wegblijven van metal, laat staan death metal, zien en horen voor het eerst een metalband aan het werk. Gojira geeft de wereld een visitekaartje, niet alleen namens zichzelf, maar ook namens de metalscene.
Lokerse Feesten 2025
Na een geweldige headlineshow op Graspop 2023, en de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Parijs in 2024, is Gojira in 2025 te zien op de Lokerse Feesten. Dinsdag 5 augustus zijn de Fransen hier de absolute headliner.
Kaarten voor de Lokerse Feesten zijn al te koop. Voor € 69 ben je er dinsdag bij. Het dagprogramma is net als de headliners van de andere dagen nog niet bekend. Ook combitickets zijn nog niet verkrijgbaar.
