Born To Run verkozen tot het beste Bruce Springsteen album

We stelden jullie de vraag om je favoriete Bruce Springsteen-album te kiezen. Bijna een onmogelijke opdracht gezien de staat van dienst, de rocker heeft niet voor niks bijnaam ‘The Boss’, maar het is gelukt. ‘Born To Run’ is volgens jullie de allerbeste. Op de hielen gezeten door ‘Darkness On The Edge Of Town’.

Met een carrière van ruim een halve eeuw, meer dan 400 songs, 21 studioalbums (met een uitbreiding van zeven nieuwe albums deze zomer), een sensationele live-reputatie van bijna mythische proporties en ontelbare herinneringen is Bruce Springsteen een gevestigde naam in de harten van vele muziekliefhebbers. Iedereen, werkelijk iedereen kent wel iets van Springsteen, maar wat zijn zijn beste langspelers? We vroegen het jullie en daar is een mooie ranking uitgekomen. We zetten alle albums op een rijtje en nemen de top vijf met je door.

1. Born To Run (1975)

Volgens jullie is Born To Run het nummer één Bruce Springsteen-album. Dit album betekende de grote internationale doorbraak van de toen 25-jarige Springsteen. Laten we beginnen bij de albumhoes: we zien Bruce leunend op de schouders van saxofonist Clarence ‘Big Man’ Clemons. Hij draagt een leren jack en houdt zijn ‘Butterscotch’ Fender Telecaster vast. Zowel muzikaal als visueel gezien vat dit album waarschijnlijk het gevoel wat Springsteen bij de fans oproept het beste samen. Het album bevat veel favorieten en songs die jaren later nog steeds niet mogen ontbreken in de liveset, sterker nog: de titeltrack is volgens setlist.fm zelfs het meest gespeelde nummer, gevolgd door albumopener ‘Thunder Road’. Het album wordt afgesloten met ‘Jungleland’ een langgestrekt epos van bijna tien minuten. Als je iemand (zelfs nu nog) moet introduceren aan Bruce Springsteen, dit is het album.

2. Darkness On The Edge Of Town (1978)

Op twee staat The Darkness On The Edge Of Town. Het album opent met ‘Badlands’, een song wat geschreven lijkt te zijn voor de grote(re) stadions en festivalweides. Het nummer doet dan ook heel vaak dienst als concertopener. Zoals bijvoorbeeld op Pinkpop 2009. Badlands zet direct de toon: het album is grotendeels fel, uptempo en hier en daar een tikkeltje boos. Het album lijkt opgedragen te zijn aan de medemens die het wat minder heeft getroffen in het leven. Springsteen liet zich voor sommige songteksten zelfs inspireren door punk rock. Bijvoorbeeld op ‘Adam Raised A Cain’, waarin over een ingewikkelde vader-zoonrelatie wordt gegromd op het geluid van lome, beukende drums en een – tot dan – voor Springsteen-begrippen zwaar overstuurde gitaar.

3. The River (1980)

Je merkt het al, de top drie is op chronologische volgorde. Dubbelaar The River is de opvolger van Darkness On The Edge Of Town en het vijfde album van Bruce Springsteen. Op dit album probeerde Springsteen, Steven Van Zandt en producer Jon Landau de livesound van de E Street Band te vertalen naar een studioalbum. Dat is ze prima gelukt, want het luistert als een Springsteen-concert: van puntige en feestelijke rock-‘n-roll als ‘Sherry Darling’, ‘Two Hearts’ en ‘I’m A Rocker’ naar sombere pianoballads als ‘Point Blank’. The River voelt zo als een ontzettend veelzijdige plaat. Kijk alleen al naar de twee grootste hits die het album heeft voortgebracht: ‘Hungry Heart’ en ‘The River’, dag en nacht verschil.

4. Born In The U.S.A. (1984)

Ook Bruce Springsteen is niet ongevoelig voor trends. In de jaren 80 won de synthesizer overal terrein en daar maakte The Boss dankbaar gebruik van. Op het zevende studioalbum Born In The U.S.A. werd er met synthgedreven songs ingezet op een iets meer poppy geluid, maar nog steeds geschikt voor de grootste stadions. Bij uitstek zelfs, want wie kent de openingsklanken van de titeltrack ‘Born In The U.S.A.’ niet? Bruce Springsteen was al lang en breed doorgebroken, maar het was dit album wat hem lanceerde naar de superster die hij vandaag de dag nog steeds is. ‘Dancing In The Dark’ is nog steeds een vaste waarde in een liveset, zodra de eerste tonen de ruimte vullen weten (veelal vrouwelijke) fans niet hoe snel ze hun zelfgemaakte kartonnen bordje omhoog moeten houden om het dansje uit de videoclip met The Boss op het podium te doen. Een verzoek waar Springsteen eens in de zoveel tijd maar al te graag gehoor aan geeft, al lijkt deze gewoonte de laatste jaren achterwege te blijven.

5. Nebraska (1982)

Jeans, opgerolde mouwen met spierballen, full-band en een bombastisch stadionrock geluid. Dit zijn termen waarmee je de muziek van Bruce Springsteen goed kan omschrijven. Hoe anders is het op Nebreska. Het geluid op het album is veel donker dan wat hiervoor (en wellicht ook hierna) was te horen van de zanger. Dit is het eerste album waarin Bruce Springsteen bijna alles zelf inspeelde. Grote delen zijn dan ook in zijn eigen huis opgenomen. Het wekt een beklemmend en troosteloos gevoel op, want enkel groter wordt als je het in vergelijking trekt met zijn andere werk. Bekendste nummers zijn ‘Atlantic City’ en ‘Johnny 99’ die live vaak een andere vertolking krijgen dan de ingetogen versies op het album.