21 jaar zijn en de hele wereld over reizen om je intieme liedjes voor een groot publiek te spelen: Marie Ulven doet het. Onder het pseudoniem girl in red werkte ze in 2019 een heuse wereldtournee langs poppodia en festivals af. Wat doet dat met zo’n jong iemand? Hoe ervaart ze haar hectische leven zelf? En wat zijn haar plannen voor de toekomst? In haar Festival CV maken we kennis met girl in red.
Wie is girl in red?
- girl in red is het muzikale project van de 21-jarige Noorse Marie Ulven
- Sinds 2018 maakt ze de wereld een stukje mooier met haar combinatie van indie, rock en slaapkamerpop
- Je kunt girl in red kennen van haar nummers ‘i want be your girlfriend’, ‘we fell in love in october’ en ‘summer depression’
- In 2019 kon je haar onder andere zien op Lowlands en Pukkelpop.
“Touren op zo’n jonge leeftijd is niet wat je denkt dat het is, daar ben ik wel achter gekomen. Soms is het heel lastig, maar soms is het ook heel, heel, heel leuk. Het gaat continu op en neer en er is niks wat je daar emotioneel op kan voorbereiden. Het kan bijvoorbeeld erg eenzaam zijn, dan mis je je familie en vrienden. Maar het volgende moment wil je juist heel graag alleen zijn. Het is van alles wat, waardoor touren een emotionele rollercoaster wordt.”
“Het is nog steeds lastig om daar mee om te gaan. Het is allemaal nieuw voor me, dus ik weet niet precies hoe ik er mee omga. Het is voorgekomen dat ik zat te janken bij iemand in de auto terwijl ik een mental breakdown had. Dit leven kan af en toe enorm overweldigend zijn en dan weet ik niet meer wat ik moet doen. Het blijft lastig, maar ik ben op zoek naar manieren om daar mee om te gaan.”
“Als ik straks thuis kom van mijn tour wil ik gaan sporten, gezonder gaan eten en ga ik het rustiger aan doen met de koffie. Daarnaast wil ik ook wat normalere werktijden instellen voor een tijdje. Op het moment kan mijn manager mij 24 uur per dag berichten sturen over werk. Hopelijk leer ik dan beter om te gaan met mijn stress. “
“In mijn muziek gaat het vaak over de stress waar jongeren tegenwoordig mee te maken. Het is belangrijk om te praten over de zaken die er toe doen in de wereld en in mensen hun persoonlijke leven. Depressie is één van die zaken, zeker in de westerse wereld. Depressie is volgens mij ook echt een Westers probleem. In Noorwegen hebben we bijvoorbeeld een van de beste economieën ter wereld, maar ook bijna het hoogste zelfmoordpercentage. Dat vind ik vreemd, maar het is wel een serieus probleem. Dus ga ik erover schrijven.”
“Ik kan ook alleen schrijven over mijn eigen, persoonlijke gedachten, ervaringen en gevoelens. Dat is mijn waarheid en die deel ik zo eerlijk mogelijk. Uiteindelijk probeer ik mijn eigen ervaringen ook te koppelen aan grotere thema’s, maar mijn teksten ontstaan altijd uit dingen die ik zelf heb meegemaakt.”
“De juiste balans tussen groot en persoonlijk is heel belangrijk. Als teksten te specifiek worden herkennen mensen zich er niet meer in. Dan begrijpen ze mijn punt niet, of komt het niet aan.”
“Vorig jaar drong het tot me door dat ik 100 procent voor mijn muziek moest gaan kiezen. Steeds meer mensen luisterden naar girl in red. Toen ik in juni 2018 mijn vierde single ‘girls’ uitbracht explodeerde dat. Het voelde fantastisch! Ik houd enorm van muziek maken en toen mijn muziek populairder werd, kreeg ik de kans om nog meer liedjes te gaan schrijven.”
“Het is lastig om geld te verdienen als muzikant. Er zijn enorm veel artiesten die hard werken, maar nooit de kans krijgen om op tour te gaan of een album uit te brengen. Mijn ouders stonden er dan ook op dat ik altijd een plan B moest hebben, mocht het niet lukken als muzikant.”
“Veel van mijn afstudeeropdrachten heb ik echter nooit ingeleverd. Op het moment dat ik succesvol begon te worden, had ik nog maar zes maanden school te gaan. Ik ging nog steeds naar de lessen, maar leverde simpelweg niks meer in omdat mijn focus volledig op mijn muziek lag. Gelukkig had ik fantastische leraren die me voor alle vakken hebben laten slagen. Zij wisten dat ik veel bezig was met mijn muziek en hadden daar alle begrip voor. Daar heb ik enorm veel geluk mee gehad.”
“Verder hebben mijn ouders me ook altijd gesteund in mijn muzikale projecten. Mijn vader heeft volgens mij nog steeds geen idee wat er allemaal gaande is, maar mijn moeder houdt alles bij. Ze volgt me op Instagram, kijkt altijd naar wat andere mensen over mij posten, leest elk interview en elk artikel. Zij heeft door hoe cool dit echt is.”
“Toen ik nog wat jonger was, was ik een fanatiek festivalganger. Het was fantastisch om allerlei bands te zien en van de ene naar de andere tent te rennen. De afgelopen jaren vind ik echter steeds minder plezier in het zien van (festival)shows en dat maakt me erg verdrietig. Ik kan me moeilijk concentreren en begin al vrij snel te dagdromen, waardoor ik niet echt een connectie kan maken met de artiest of de muziek.”
“Sinds dit jaar zie ik een festivalweide ook meer als een werkplek, misschien dat het daar aan ligt. Je komt aan, doet de meest stressvolle soundcheck uit je leven, en vervolgens krijg je een slechte recensie omdat je geluid bagger was. Dat maakt het heel vreemd om op een festival op te treden. Stiekem vind ik het dan ook leuker om een eigen show in een poppodium te doen.”
“Ik weet echter dat het publiek veel plezier heeft op een festival. Dat maakt het voor mij ook een stuk leuker, maar het blijft vreemd om nu zelf op het podium te staan. En het eten is altijd heel goed, dat is wel een groot voordeel van op een festival spelen, hahaha.”
“Alhoewel ik afgelopen jaar veel heb gespeeld, blijft het altijd spannend om het podium op te lopen. Toen ik dit jaar voor het eerst een show buiten Noorwegen deed, kreeg ik een enorme paniekaanval omdat ik zo nerveus was. Als dat bij elke show zo zou zijn, zou ik uitgeput zijn. Angst vraagt zo veel van je lichaam, dat ik m’n tour op die manier niet had kunnen afmaken. Gelukkig went je lichaam eraan en leer je er mee om te gaan.”
“Als mensen nu naar mijn show komen hoeven ze dus geen paniekaanval te verwachten. In plaats daarvan mogen ze zich klaarmaken voor rock ’n roll. Live ben ik totaal anders dan op mijn opnames, het is echt een rockshow. Het is grappig, want normaal gesproken ben ik helemaal niet van het harde of energieke, maar houd ik juist veel meer van rust.”
“Als girl in red maak ik veel gebruik van een analoge, nostalgische feel. Ik word heel blij van dingen zoals analoge foto’s, of gewoon rustig muziek maken op mijn slaapkamer. Maar een schattig meisje dat rustig haar akoestische gitaar speelt hoef je dus niet te verwachten tijdens mijn shows.”
“Ik heb altijd hele kleine doelen voor mezelf gesteld. Toen ik vorig jaar interviews gaf vroeg iedereen altijd wat ik wilde doen en wat mijn ambities waren. Ik zou dan reageren met zoiets als “Ik wil een plaat op rood vinyl”, maar dat is natuurlijk helemaal geen groot doel. Toen dacht ik niet groots genoeg, dus op dit moment mik ik gewoon op wereldoverheersing. Je kunt letterlijk geen groter doel hebben, dus daar ga ik voor en dan kijk ik wel hoe ver ik kom. Ik zie mezelf bijvoorbeeld echt wel grote festivals headlinen in de toekomst. World in red, baby!
