Op 16 juni is het éindelijk tijd voor de vijfentwintigste editie van de Graspop Metal Meeting. Om tot dan de tijd te doden met een overdosis heavy metal music zijn hier 80 platen van artiesten op de line-up voor 2022 die je zeker nog moet horen voor de poorten naar de onheilige weide in het Belgische Dessel weer opengaan.
(Klik hier voor deel 1 en deel 2.)
Meteen meeluisteren tijdens het lezen?
Check de ‘Graspop 80’ lijst op Spotify! →
_
_
55. Decapitated – Winds of Creation (2000)
Tot onze onrustwekkende vreugde op de valreep nog toegevoegd aan de line-up: de Poolse deathmetalband Decapitated! Toen hun debuutplaat verscheen, waren de leden nog tieners, maar ze klonken toen al alsof ze jarenlang onder de zoden hadden gelegen. Na 35 loodzware minuten en een spooky synthesizerintermezzo volgt er aan het einde nog een akelig strakke Slayercover. Op hun nieuwe plaat Cancer Culture gaat de band de strijd aan met de tabaksindustrie (cool!) en ‘cancel culture’ (zucht). En daarmee – komt ie – is de kop eraf voor deel 3!
Livefavorieten: ‘Winds of Creation’, ‘Way to Salvation’, ‘Nine Steps’
Line-up: Wojciech ‘Sauron’ Wąsowicz, Wacław ‘Vogg’ Kiełtyka, Jacek Hiro, Marcin Rygiel, Witold ‘Vitek’ Kiełtyka
(Enkel Wacław Kiełtyka maakt vandaag nog deel uit van de band. Daarom staat zijn naam hier in het vet.)
56. Deftones – White Pony (2000)
Op hun vooruitstrevende derde plaat tilden de Deftones het vermaledijde nu-metalgenre naar nieuwe hoogten, met complexere ritmes en langere songs vol onverwachte wendingen. De teksten zijn vaak bepaald wreedaardig. In ‘Change (In the House of Flies)’, trekt zanger Chino Moreno de vleugels uit van een mens die in een vlieg veranderde en tijdens ‘Digital Bath’ gooit hij een elektrisch toestel bij een meisje in bad. ‘Passenger’ trakteert je dan weer op een onvrijwillige autorit met niemand minder dan TOOL-zanger Maynard James Keenan.
Livefavorieten: ‘Change (In the House of Flies)’, ‘Digital Bath’, ‘Feiticeira’
Line-up: Chino Moreno, Stephen Carpenter, Chi Cheng, Frank Delgado, Abe Cunningham
57. Within Temptation – Mother Earth (2000)
Symfonische metal is misschien fijn om bij weg te dromen als fantasy helemaal je ding is, maar in de hitparade maakte het geen schijn van kans, toch? Nou, daar dachten de stichters van de Nederlandse band Within Temptation anders over. In de maanden na het verschijnen van deze plaat veroverden de onweerstaanbare singles ‘Mother Earth’ en ‘Ice Queen’ overal de ether, tot het leek alsof de epische riffs, de dramatische strijkers en koren, en de onnavolgbare vocale uithalen van zangeres Sharon den Adel altijd al mainstream geweest waren.
Livefavorieten: ‘Mother Earth’, ‘Ice Queen’, ‘Deceiver of Fools’
Line-up: Sharon den Adel, Robert Westerholt, Jeroen van Veen, Michiel Papenhove, Martijn Westerholt, Ivar de Graaf
58. Opeth – Blackwater Park (2001)
Eindelijk zijn we toe aan één van onze absolute favorieten in deze lijst: de Zweedse band Opeth. In acht epische, netjes in elkaar overvloeiende songs doen zanger Mikael Åkerfeldt en zijn volgelingen je verdwalen in een park vol leprapatiënten. De zeldzame deathmetalmomenten zijn bloedstollend, maar er is ook plaats voor ingetogen piano en akoestische gitaren. Deze plaat was de eerste die geproduceerd werd door Steven Wilson van Porcupine Tree, met wie de band een voorliefde voor progrock deelt. Op ‘Bleak’ zingt hij trouwens ook mee.
Livefavorieten: ‘The Drapery Falls’, ‘The Leper Affinity’, ‘Bleak’
Line-up: Mikael Åkerfeldt, Peter Lindgren, Martin Méndez, Martin Lopez
59. Good Riddance – Symptoms of a Leveling Spirit (2001)
De hoogste tijd om je weer een beetje op te beuren met deze brandweerrode punkplaat, waarop de uitnodigende melodieën nu eens aangelengd worden met een beetje new wave, en dan weer ongenadig opgezweept tot moshpitvermorzelende speedcore. Ondanks de gelijkmoedigheid in de albumtitel zitten de teksten boordevol maatschappijkritiek en frustraties. Die zijn vaak herkenbaar, en bovendien vaag genoeg opdat iedere luisteraar er een eigen draai aan kan geven. In de circle pit op Graspop, bijvoorbeeld. Good riddance!
Livefavorieten: ‘Libertine’, ‘Yesterday’s Headlines’, ‘Pisces / Almost Home’
Line-up: Russ Rankin, Luke Pabich, Chuck Platt, David Wagenschutz
60. High on Fire – Surrounded by Thieves (2002)
Het bekendste wapenfeit van Matt Pike, frontman van High on Fire, is ‘Dopesmoker’ van zijn andere band Sleep – dat is dat tergend trage nummer van meer dan een uur dat altijd voor file zorgt in De Zwaarste Lijst van Studio Brussel. High on Fire klinkt even heavy, maar drukt al eens graag de fastforwardknop in, onder meer tijdens het razende ‘Speedwolf’. De lyrics en de songtitels op deze plaat lijken vaak weinig met elkaar te maken te hebben, maar dat de protagonisten elkaar aldoor hartsgrondig de duvel aandoen is wel duidelijk.
Livefavorieten: ‘Speedwolf’, ‘Eyes and Teeth’, ‘Hung, Drawn and Quartered’
Line-up: Matt Pike, George Rice, Des Kensel
61. Heaven Shall Burn – Whatever It May Take (2002)
De Duitse deathcoreband Heaven Shall Burn bouwt al sinds 1995 barricaden van blastbeats, die op deze plaat uit 2002 helemaal tot in de brandende hemel reikten. ‘De wereld is mooi’, brult Marcus Bischoff nogal onverwacht ‘Behind a Wall of Silence’ op gang, maar we leven in een gevangenis van onwetendheid. De band is vastbesloten die te slopen op dit album, whatever it may take. Niet alleen oorlogsstokers en schijnheiligen moeten eraan geloven – ook het woord ‘ecocide’ stond bij deze band 20 jaar geleden al in het woordenboek.
Livefavorieten: ‘Behind a Wall of Silence’, ‘Whatever It May Take’, ‘The Worlds in Me’
Line-up:
62. Lagwagon – Blaze (2003)
Wat doen deze afgeborstelde reclamemodellen in onze Graspoplijst? Dat moet je aan de lolbroeken van Lagwagon vragen, die zich op deze plaat blijkbaar al een beetje te oud begonnen te voelen voor een bestaan als punkartiest. Tijdens ‘E Dagger’ wordt er nog gefeest, maar nadien volgt de hangover met ‘Falling’, waarin Joey Cape zingt dat hij nooit als Ozzy zal worden, ‘op het podium op z’n 50ste’, want dat hij nu al uit elkaar valt, eerder ‘zoals Elvis’ dus. Inmiddels is Cape 55 – je kan op Graspop zelf vaststellen op wie hij het meeste lijkt.
Livefavorieten: ‘Falling Apart’, ‘Never Stops’, ‘E Dagger’
Line-up: Joey Cape, Chris Flippin, Chris Rest, Jesse Buglione, Dave Raun
63. Dimmu Borgir – Death Cult Armageddon (2003)
De Noorse band Dimmu Borgir pakte groots uit in 2003 – de single ‘Progenies of the Great Apocalypse’ namen ze op met Immortal-zanger Abbath én het Praagse Filharmonieorkest. Qua openingszet kan dat tellen, en het illustreert perfect de twee werelden die de band hier desnoods hardschiks met elkaar probeert te verzoenen tot een suïcidale soundtrack voor het einde der tijden. Naar onze mening is dat zelden zo goed gelukt als op deze wervelwind van een plaat, die met een gemene grijns de bom in bombast tot ontploffing brengt.
Livefavorieten: ‘Progenies of the Great Apocalypse’, ‘Vredesbyrd’, ‘Cataclysm Children’
Line-up: Shagrath, Silenoz, Galder, ICS Vortex, Mustis, Nicholas Barker
64. Mastodon – Leviathan (2004)
Mastodon maakte met Leviathan, een mix van doom, hardcore en progrock, één van de meest anthemische metalplaten van de vroege jaren 2000. Het onstuitbare strijdlied ‘Blood and Thunder’ doet je bij elke inmiddels vertrouwde tempowisseling nog wat harder met je arme hoofd schudden. De songs die volgen zijn gelukkig niet allemaal even slecht voor de nek, maar de monsterriffs volgen elkaar razendsnel op. En wanneer het brutale beest uiteindelijk weer in de golven verdwijnt, hoor je onvermijdelijk de zee ruisen in je oren. Instant replay dan maar?
Livefavorieten: ‘Megalodon’, ‘Blood and Thunder’, ‘Aqua Dementia’
Line-up: Brent Hinds, Troy Sanders, Bill Kelliher, Brann Dailor
65. Opeth – Ghost Reveries (2005)
Ook de openingstrack van deze plaat, ‘Ghost of Perdition’, is één van de indrukwekkendste metalanthems van de afgelopen twintig jaar, en een livefavoriet. Hoe kronkelend ook het pad van de rusteloze geesten die Åkerfeldt hier oproept, fans van de band weten perfect de weg in het labyrinth. ‘The Baying of the Hounds’ raast als bezeten door een bos vol schuimbekkende beesten, en in ‘The Grand Conjuration’ zoekt een man die zijn gestoorde moeder vermoordde troost bij de duivel. Straf dat meedogenloze muziek als deze tegelijk ook zo mooi kan zijn.
Livefavorieten: ‘The Grand Conjuration’, ‘Ghost of Perdition’, ‘The Baying of the Hounds’
Line-up: Mikael Åkerfeldt, Peter Lindgren, Martin Méndez, Martin Lopez, Per Wiberg
66. Baroness – Blue Record (2009)
In de slipstream van Mastodon bewees ook Baroness in 2009 dat het tijdperk waarin metalbands genreoverschrijdende anthems schreven dan toch niet voorbij was. De band speelde zelfs twee keer op Dour en één keer op Pukkelpop alvorens ze in 2017 op Graspop hun opwachting maakten. Dat komt omdat die festivals vroeger meer openstonden voor stevige rock, maar ook omdat de band zelf breder mikte met zijn ambitieuze songs. De grote doorbraak naar de mainstream, kwam er nooit, maar dit is één van de beste metalalbums van deze kwarteeuw.
Livefavorieten: ‘A Horse Called Golgotha’, ‘The Gnashing’, ‘The Sweetest Curse’
Line-up: John Baizley, Peter Adams, Summer Welch, Allen Blickle
67. High on Fire – Snakes for the Divine (2010)
Net toen fans begonnen te vrezen dat ook deze band van Matt Pike – Sleep achterna – zou indommelen, mikte hij dit naar ons hoofd. De verzengende titeltrack neemt je negen minuten lang op sleeptouw door de donkere verbeelding van de zanger, en wat volgt klinkt alsmaar vreemder. Pike legde destijds in een interview uit dat de plaat geïnspireerd is door de legende van de Illuminati, een sinistere samenzwering van mensen met reptielen-DNA. Zelfs hij had in 2010 vast niet kunnen bevroeden dat sommigen dit geschifte verhaal vandaag ook echt zouden geloven.
Livefavorieten: ‘Snakes for the Divine’, ‘Frost Hammer’, ‘Bastard Samurai’
Line-up: Matt Pike, Jeff Matz, Des Kensel
68. Baroness – Gold & Grey (2019)
Op 15 augustus 2012 reed de tourbus van Baroness van een viaduct in het Britse Bath. Dat kostte de band twee leden, die allebeie gewond raakten aan de wervelkolom. Vandaag is alleen zanger John Baizley, die ook eigenhandig de prachtige albumcovers tekent, nog over van de originele line-up. Maar Gold & Grey bleek een triomf, tien jaar na de blauwe plaat. De stem van gitariste Gina Gleason is een aanwinst, en de band laat zich inspireren door stimulerende seventiesgenres als progrock en – aan ‘Can Oscura’ te horen – zelfs Krautrock.
Livefavorieten: ‘Borderlines’, ‘Tourniquet’, ‘Can Oscura’
Line-up: John Baizley, Gina Gleason, Nick Jost, Sebastian Thomson
69. Opeth – In Cauda Venenum (2019)
Het venijn schuilt in de staart: even werd gevreesd dat Opeth na deze plaat de geest zou geven, maar blijkbaar hebben we toch nog minstens één nieuwe tour te goed. Een omwenteling was het wel: de vaak extatische progrock heeft de metalwortels van de band hier grotendeels overwoekerd, en bovendien besloot Mikael Åkerfeldt dat hij deze plaat wel eens gewoon in het Zweeds wou zingen (al nam hij ook een Engelstalige versie op). Het concert in TivoliVredenburg in Utrecht in 2019 was alvast magistraal, dus dit mag je zaterdag op Graspop echt niet missen.
Livefavorieten: ‘Hjärtat Vet Vad Handen Gör’, ‘Allting Tar Slut’, ‘Svekets Prins’
Line-up: Mikael Åkerfeldt, Fredrik Åkesson, Martin Méndez, Martin Axenrot, Joakim Svalberg
70. Korn – The Nothing (2019)
Nooit hadden wij verwacht dat Korn anno 2019 nog zo’n verpletterende plaat in zich had. Sinds hun debuut klonken de demonen van Jonathan Davies zelden zo springlevend, al lijkt de arme man zich hier stilaan ook te verzoenen met de vertrouwde ellende uit zijn verleden. Tijdens de releaseshow van dit album hingen er dansers boven het podium die, zoals op de albumcover, verstrikt in tientallen kabels hun indrukwekkende choreografieën opvoerden. Het is bijna niet voor te stellen dat die mensen mee op zomertour kunnen, maar hoop doet leven.
Livefavorieten: ‘You’ll Never Find Me’, ‘Cold’, ‘Can You Hear Me’
Line-up: Jonathan Davies, James Shaffer, Brian Welch, Reginald Arvizu, Ray Luzier
71. Deftones – Ohms (2020)
Alsof de terugkeer van Korn nog niet genoeg was, brachten ook de Deftones in 2020 één van hun allerbeste platen uit. ‘Genesis’ laat het album ontwaken met een ochtendgloren van synthesizers en schiet dan uit de startblokken met een machtige groove die we dit jaar hopelijk éindelijk over een festivalterrein zullen horen schallen. Ondanks de tranerige albumcover en de soms duistere teksten klinken veel songs eerder hoopvol. Tot het knetterende titelnummer de plaat aan het einde perfect getimed uit elkaar doet spatten.
Livefavorieten: deze plaat werd nog nauwelijks live gespeeld
Line-up: Chino Moreno, Stephen Carpenter, Sergio Vega, Frank Delgado, Abe Cunningham
72. Creeper – Sex, Death & the Infinite Void (2020)
Creeper is op het eerste gezicht een vreemde boeking voor Graspop. Hun platen verschenen bij het metallabel Roadrunner, maar metal spelen ze niet, en zelfs van de ‘horrorpunk’ van hun debuut blijft hier nog weinig over. Eigenlijk hadden ze met deze onbeschaamd aanstekelijke poprockplaat best kunnen openen voor The Killers. Dat er op het hoofdpodium van Werchter te veel licht is voor deze nachtraven is geen argument, want ook op Graspop staan ze overdag buiten geprogrammeerd. Ideaal voor wie wat frisse lucht kan gebruiken.
Livefavorieten: ‘Annabelle’, ‘Born Cold’, ‘Cyanide’
Line-up: Will Gould, Hannah Greenwood, Ian Miles, Sean Scott, Dan Bratton
73. Paradise Lost – Obsidian (2020)
Lang geleden dat we Paradise Lost nog tegenkwamen in deze lijst – van hun output van de afgelopen twintig jaar werden wij doorgaans niet zo vrolijk. Op hun voorlaatste had de band – op de drummer na in originele bezetting – echter eindelijk opnieuw de perfecte mix te pakken van de post-punk- en andere 80s-invloeden waarmee ze hun sound al jaren lieten verwateren en de doommetal waarmee ze ons ooit kippenvel bezorgden. En dus zouden wij het zowaar prima vinden mochten ze op Graspop een paar nieuwe nummers extra bovenhalen.
Livefavorieten: ‘Darker Thoughts’, ‘Ghosts’, ‘The Devil Embraced’
Line-up: Nick Holmes, Gregor Mackintosh, Aaron Aedy, Stephen Edmondson, Waltteri Väyrynen
74. Heaven Shall Burn – Of Truth and Sacrifice (2020)
Heaven Shall Burn had anno 2020 duidelijk nog niets van zijn vuur verloren. Deze plaat is met 97 minuten hun langste en meest ambitieuze, maar kwam zowaar meteen op de eerste plaats van de Duitse albumcharts terecht. De klank van het eerste deel is vrij typisch Heaven Shall Burn, en vertelt het verhaal van een ‘Protector’ die het wanhopige volk bescherming biedt, maar al tijdens ‘Übermacht’ andere plannen onthult. De elektronische intro van dat nummer hint naar wat volgt: ‘La Résistance’ op het veelzijdige tweede deel is pure industrial.
Livefavorieten: ‘Thoughts and Prayers’, ‘Protector’, ‘Übermacht’
Line-up: Marcus Bischoff, Maik Weichtert, Alexander Dietz, Eric Bischoff, Christian Bass
75. Sepultura – Quadra (2020)
Eerlijk? Wij hebben getwijfeld of we al die oude platen van Sepultura wel moesten opnemen in deze lijst. Veel bands op Graspop hebben al heel wat personeelswissels ondergaan, natuurlijk, maar Sepultura zonder de Cavaleras, telt dat nog wel? De platen die de band zonder hen maakte waren nooit echt slecht, maar dat is niet goed genoeg. En toen landde Quadra, een plaat waarop deze tweede incarnatie van de band niet alleen de groove weer weet te vinden, maar ook volop het experiment opzoekt, en waren wij plots weer fan.
Livefavorieten: ‘Isolation’, ‘Means to an End’, ‘Agony of Defeat’
Line-up: Derrick Green, Andreas Kisser, Paulo Jr., Eloy Casagrande
76. Iron Maiden – Senjutsu (2021)
Iron Maiden heeft na al die jaren niets meer te bewijzen, maar in tegenstelling tot nogal wat genregenoten die al lang meedraaien is de brandende ambitie bij hen nog lang niet gedoofd. De openende titeltrack duurt meer dan 8 minuten, neemt zijn tijd om de sfeer te schetsen en een verhaal te vertellen, en zal nooit een meezinger worden. ‘Does it have a chorus? No.’, liet Bruce Dickinson zich daarover ontvallen. ‘There’s millions of different ones, all strung together.’ Het zelfvertrouwen blijft groot, en terecht: dit is alweer een indrukwekkende plaat.
Livefavorieten: ‘Senjutsu’, ‘Stratego’, ‘The Writing on the Wall’
Line-up: Bruce Dickinson, Dave Murray, Adrian Smith, Janick Gers, Steve Harris, Nicko McBrain
77. Volbeat – Servant of the Mind (2021)
De Denen van Volbeat mochten zeven jaar na hun eerste passage in 2007 al headlinen op Graspop, en het festival kennende zullen ze dat de komende decennia nog regelmatig doen als er geen al te grote ongelukken gebeuren. Hun albums, met een inmiddels kenmerkende mix van metal en ouderwetse rock ’n roll, worden vandaag ook meteen op maat van de hoofdpodia gemaakt – groot en luid en vol opzwepende wendingen waarbij je heel veel moeite moet doen om niet af en toe een gebalde vuist de lucht in te steken. Beetje raar zicht wel op de trein.
Livefavorieten: ‘Shotgun Blues’, ‘Wait a Minute My Girl’, ‘The Sacred Stones’
Line-up: Michael Poulsen, Rob Caggiano, Kaspar Boye Larsen, Jon Larsen
78. Beartooth – Below (2021)
We weten het, dit is een hele lange lijst, en de laatste loodjes wegen het zwaarst. Maar spits toch nog even je fluitende oren, want we eindigen in schoonheid, met onze drie favorieten van het moment. Te beginnen met Beartooth, de beste metalcoreband in jaren. Op tijd komen is de boodschap, want ze staan donderdag al om 15u20 op het hoofdpodium, vastbesloten om er zich met hun uitgebalanceerde mix van mokerriffs, oorverdovende strofen en meezingbare refreinen van te verzekeren dat ze volgende keer wat hoger op de line-up eindigen.
Livefavorieten: ‘Devastation’, ‘The Past Is Dead’, ‘The Last Riff’
Line-up: Caleb Shlomo, Zach Huston, Will Deely, Oshie Bichar, Connor Denis
79. Mastodon – Hushed and Grim (2021)
Het monumentale Mastodon-album Leviathan maakte in 2004 zodanig veel indruk dat het voor de band erg moeilijk werd om ze nog te overtreffen. Op de ambitieuze dubbelaar Hushed and Grim proberen ze dat ook niet langer, en net daardoor is dit na vijftien jaar de meest verdienstelijke opvolger. Het klankenpalet is breder en toegankelijker, met invloeden van grunge, progrock en powerpop, en de meeste songs zijn lang niet zo gebald als die op Leviathan. Maar samen vormen ze een bijna net zo overrompelend geheel.
Livefavorieten: ‘Pushing the Tides’, ‘Teardrinker’
Line-up: Brent Hinds, Troy Sanders, Bill Kelliher, Brann Dailor
80. Korn – Requiem (2022)
Aan het einde van deze lijst laten we nog één keer Korn aan het woord, een band die de afgelopen jaren echt een tweede adem lijkt te hebben gevonden. Tijdens ‘Lost in the Grandeur’ zingt Davis vol zelfrelativering: ‘I know this all sounds so cliché. (…) I’m so fed up with who I portray’. ‘Break apart the pain and start the healing’, neemt hij zich daarom voor op de hoopvolle eerste single, en zelfs in de song die voorspelt dat het ergste nog moet komen, verzekert hij ons: ‘It makes me sick, but I deal with it.’ Als zelfs hij het weer ziet zitten, dan komt het allemaal goed.
Livefavorieten: ‘Start the Healing’, ‘Lost in the Grandeur’, ‘Worst Is on the Way’
Line-up: Jonathan Davies, James Shaffer, Brian Welch, Reginald Arvizu, Ray Luzier
Ontbreken enkele van deze platen nog in je collectie, en wil je ze graag kopen? Klik dan op de albumcover!
Graspop Metal Meeting 2022
