alt-J staat weer op de planken tijdens Musilac na een overweldigend concert in 2015. We denken met veel plezier terug aan deze adembenemende show en kijken uit naar hun nieuwe set aan de oevers van Lac du Bourget in Frankrijk. Deze keer ontmoeten we de band vlak voordat ze het podium betreden. We spreken hen over de festivaltour, maar ook over ‘voor een reis door hun muziek’.
Het voelt jullie terugkeer hier op Musilac na een gedenkwaardige show in 2015. Wat is je herinnering aan dat concert?
Gus: “Nou, het landschap is natuurlijk de sterkste aantrekkingskracht op dit festival. Ik herinner me vooral nog het zwemmen in het meer. Dat is ongeveer wat ik me herinner. Een plek met dit blauwe water neemt je lichaam mee naar een betere plek en hertekent je na verloop van tijd tot een kiezelsteen.”
Geeft een festivallocatie als deze jullie meer beleving dan een indoor concert?
Joe: “Ik denk het wel. Je voelt je altijd geïnspireerd als je op een mooie plek bent. Ook omdat het je eraan herinnert dat je geluk hebt dat je dit je werk is. We hebben een geweldige baan en mogen spelen, reizen en de wereld zien. Het geeft je die stimulans om alles te geven op het podium. Je voelt je gelukkig en ontspannen. Dat is een mooi voordeel.”
In Frankrijk hebben jullie een vrij grote fanbase ontwikkeld. Jullie hebben bijvoorbeeld in 2018 op veel Franse festivals en in de AccorHotels Arena gespeeld. Wat is jullie relatie met het Franse publiek?
Gus: “Ik heb het gevoel dat we waarschijnlijk eerder werden geaccepteerd en gewaardeerd in Frankrijk, meer dan de UK in het begin. Frankrijk is echt een grote supporter van onze muziek sinds de start van onze carrière.”
Joe: “Dat is waarschijnlijk een beetje overdreven. Frankrijk was het eerste land buiten de UK dat ons omarmde. Zeker weten. Ik denk dat er een Franse gevoeligheid is, die opkijkt naar dingen die een soort van highbrow, academisch en cerebraal zijn. Ik denk dat onze muziek op die manier beschreven kan worden. En dat de Fransen dat waarderen. Sommige critici noemen ons pretentieus, maar ik denk niet dat de Fransen dat woord veel gebruiken. Het lijkt erop dat pretentieus geen slecht woord is in Frankrijk.”
Tijdens jullie shows is jullie podiumproductie vaak indrukwekkend. Welk belang hecht je aan je podium?
Joe: “Als we op het podium staan, hebben we natuurlijk veel te doen. We concentreren ons graag op het spelen van onze nummers en we laten de productie eromheen de frontman van onze show zijn. Door de lichten, video’s en de muziek die we maken in de spotlight te zetten. We voelen dat dat voor ons de beste manier is om de mensen een echt goede show te geven.”
Zelfs in jullie muziekvideo’s laten jullie deze creativiteit zien. ‘Hunger of the Pine’ is daar een goed voorbeeld van. Waar halen jullie de inspiratie vandaan om de songs te illustreren?
Gus: “Ik heb altijd gedacht dat onze muziek heel beeldend is. Tekstueel brengt het namelijk een zee van beeldende ideeën. Muzikaal gezien, in termen van hoe je dat op video weergeeft, moet je het dan tegemoetkomen met een veeleisend visueel spektakel.”
Het nieuwste album heet The Dream. Het heeft jullie vijf jaar gekost om het uit te brengen. Waren de tracks al eerder af en hebben jullie lang gewacht om dit meesterwerk uit te brengen?
Joe: “Dat is erg aardig van je. We begonnen aan het album in januari 2020, hebben het afgemaakt in 2021 en we hebben het begin 2022 uitgebracht. We hebben twee jaar getoerd met het derde album RELAXER, dus we hadden een jaar vrij om meer tijd voor onszelf te hebben. Om een beetje van ons leven te genieten en onze families en vrienden te zien in plaats van alleen toeren. Rondom de COVID-periode hebben we het allemaal wat rustiger aan gedaan. We hebben onze tijd genomen.”
Dit album kwam uit in 2022, twee jaar na het veranderen van de wereld. Toch heet het album The Dream, een soort uitnodiging om te gaan reizen. Hebben deze jaren invloed gehad op jullie muziek op dit album?
Gus: “Ik denk dat het ons meer de tijd gaf om te schrijven zonder verwachtingen van buitenaf. Iedereen was afgeleid en bedrijven waren aan het uitzoeken hoe ze moesten overleven. Instellingen moesten uitzoeken hoe ze door konden gaan met werken. En voor schrijvers of muzikanten was het een prachtige gelegenheid om te doen waar wij goed in zijn, namelijk thuisblijven en schrijven.”
“Die tijd heeft geholpen om het landschap van het album te vormen. Er staan een paar nummers op The Dream die waarschijnlijk niet geschreven zouden zijn als we deze tijd niet hadden. Ik denk aan drie á vier nummers als ‘Philadelphia’, ‘Powders’, ‘Get Better’ en ‘Walk a Mile’. Ze zijn geschreven tijdens de pandemie en hebben dit ook door kunnen zetten omdat echt de tijd hadden om deze nummers te schrijven.”
