Awakenings streek afgelopen weekend voor het eerst neer rond het meer van de evenementenlocatie van de Beekse Bergen. Het technofestival verwelkomde meer dan 100.000 bezoekers en toverde het bekende festivalterrein om tot een reusachtig ravereservaat met heel veel kleine feestjes – en een paar hele grote.
Het is toch een bijzonder fenomeen. Terwijl I Love Techno en Ten Days Off in België ter ziele gingen en grote technonamen op Tomorrowland nauwelijks nog aan bod komen, stoomde Awakenings gewoon door. Harder dan ooit, zelfs: het festival bestaat dit jaar 25 jaar en vierde dat met een uit de kluiten gewassen driedaags zomerfestival met camping in Hilvarenbeek. Het werd daarmee ook in één klap qua bezoekersaantal het grootste technofestival ter wereld.
Gelukkig was het terrein dusdanig knap ingedeeld dat het zelden voelde alsof er tienduizenden mensen rondliepen. Tijdens de sets van headliners als Reinier Zonneveld voelde het erg druk aan (via schermen werd toen zelfs opgeroepen dat het veld vol was), maar elders bleef het vanwege de vele keuzemogelijkheden (maar liefst elf stages verspreid over het terrein) en het opbod aan grote namen vaak best rustig.
Dat gold zeker overdag, want veel campinggangers hadden de hele nacht doorgefeest. Maar ook in de late uren was het zelden echt dringen. Zo leek de tent tijdens de afsluitende set van de grote Jeff Mills zondagavond niet eens halfvol. Voor wie gekomen was om de ledematen van zijn lijf te dansen was dat niet per se een probleem – hele volle tenten zijn niet altijd prettig. Het maakte wel dat de momenten van collectieve euforie, waarbij duizenden mensen op hetzelfde moment uit hun dak gaan, relatief zeldzaam waren. Maar dat is op een festival als Best Kept Secret ook zo.
Grote rave, kleine feestjes
Je kreeg er op deze enorme rave weliswaar een ander soort gezelligheid voor in de plaats: kleinschalige feestjes met grote artiesten zijn eigenlijk best een grote luxe. En de sfeer was er steevast uitstekend – niet de hele tijd uitgelaten zoals tijdens nachtelijke indoorraves, maar vrolijk en zonnig zoals op een typisch zomerfestival.
Dat gevoel zou de organisatie nog kunnen uitdiepen, bedachten we, door verder te diversifiëren tussen de verschillende podia (die nu vanop afstand vaak hetzelfde klonken) en daarbij – opnieuw zoals Best Kept Secret – nog wat meer ruimte te geven aan nieuwe stijlen en artiesten die de buitengrenzen van het genre opzoeken.
Daarmee bedoelen we niet per se de psytrance en hardcore die nu hier en daar te horen waren (al is daar vast ook een publiek voor), maar de wat modernere mutaties van dit weerbarstige muziekgenre dat zo stilaan werelderfgoed is geworden.
MC Veenboer
Ons persoonlijke hoogtepunt was de line-up van de ‘W stage’, een openluchtpodium waar zondag achtereenvolgens KiNK, Ricardo Villalobos, Richie Hawtin en Amelie Lens mochten aantreden, goed voor een avontuurlijke, gevarieerde selectie.
Terwijl KiNK en Richie zoals gewoonlijk druk in de weer waren om het verloop van hun set te micromanagen en de breaks extra in de verf te zetten, nam Villalobos ruim de tijd om kennissen te omhelzen, drankjes te schenken en kushandjes te werpen.
In hoeverre hij daarbij nog kans zag om de tracks ter plekke uit te kiezen was een raadsel. Maar hij zorgde niettemin voor één van de beste sets die we dit weekend gehoord hebben, met behalve de typische schuchtere samples en wazige vocalen ook allerlei exotische instrumenten – en af en toe zelfs een lijntje acid.
Ondanks de regenvlagen op zondagmiddag bleek dat de ideale opwarming voor de stevigere sets van Hawtin en Amelie Lens, die door festivalbaas Rocco Veenboer live van commentaar voorzien werden. Die had zich best uit de slag kunnen trekken als kermisexploitant, zo bleek, maar gelukkig voor ons organiseerde hij veel liever dit enorme tuinfeest.
De man had dan ook wat te vieren, en de wereldberoemde DJ’s die al vijfentwintig jaar bij hem over de vloer komen lieten het zich met een grijns welgevallen. Veel artiesten genoten duidelijk met volle teugen van het festival, net als hun diverse publiek. Dit was dan ook een heel geslaagd experiment, en hopelijk niet het laatste.
Gefeliciteerd Awakenings, en hopelijk tot volgend jaar! (Of tot op ADE, natuurlijk)