Het festivallandschap in Zuid-Amerika is de afgelopen jaren steeds verder uitgebreid, inclusief de voor ons bekende namen. Primavera, Lollapalooza en Tomorrowland organiseren ook daar jaarlijks hun edities. Vaak met aansprekende affiches. Nu is het niet vanzelfsprekend even een ticket naar de andere kant van de wereld te boeken, maar als je er dan toch bent, is het dan geen welkome toevoeging aan je reisplanning? Die proef neem ik dit weekend op de som op Primavera Sound São Paulo, Brazilië.
Het is winter in Nederland, maar het laatste festivalbandje van het jaar – of het eerste van het nieuwe seizoen – zit om de pols. Dat bleek nog niet zo eenvoudig hier in Brazilië. Voor het kopen van een ticket heb je een Braziliaans ID-nummer en een lokaal verblijfadres nodig. Met enige creativiteit en samenwerking lukte het uiteindelijk toch, en daarom wandel ik vandaag vrolijk door de toegangspoorten van Primavera Sound São Paulo. En daar heb ik na een periode van hiken en backpacken door het continent veel zin in.
Dat het festival – in tegenstelling tot zijn grote Europese broer – niet op een internationaal publiek is ingesteld wordt snel duidelijk. Communicatie en bewegwijzering is er alleen in het Portugees (niet mijn meest vloeiende taal) en Engels wordt nauwelijks gesproken. Het vragen naar de weg of het bestellen van een drankje wordt steeds beantwoord met een vriendelijk ‘hé gringo!’. Ik ben hier duidelijk een vreemde eend in de bijt, maar voel me ondanks dat erg welkom.
Rondjes op het circuit
Thuisbasis voor deze tweede editie van Primavera Sound São Paulo is het Formule-1 circuit van Interlagos. Ik ben na Max Verstappen vermoedelijk de tweede Nederlander in drie weken tijd die er furore mag maken. Net als in Barcelona feesten we hier voornamelijk op asfalt, maar dan net even wat tandjes warmer. Aan het begin van de middag is het werkelijk zo heet – de teller tikt 35 graden aan – dat het lijkt alsof de auto’s hier minuten geleden nog hun laatste rondjes hebben gereden. Maar goed, wat verwacht je in het tropische São Paulo.
Het circuit voelt ondanks zijn grootsheid allesbehalve kil. In de verte kijk je uit over de skyline van de stad, de omgeving is groen en heuvelachtig en de veelvuldig aanwezige merken hebben enigszins een decoratieve functie. De 60.000 bezoekers verdelen zich over vier podia die binnen een tijdsbestek van ongeveer 10 minuten te belopen zijn. Sowieso: een dikke logistieke pluim voor dit festival. Wachten is dit weekend niet aan de orde, dankzij de vele barren en toiletten (ook voor de dames!). Shout out naar het sanitair, inclusief urinoirs en een plankje voor je drankje. Je handen was je aan de wasbak terwijl je in de spiegel ziet dat alles nog op zijn plek zit. Een flinke meevaller, want de Primavera-ellende uit Barcelona (2022) en Madrid (2023) zit nog vers in het geheugen gegrift. Al snel voelt deze plek daarom als een heerlijke thuisbasis voor dit festival.
De shows
Dit weekend zijn Slowdive, Pet Shop Boys, The Killers, Roisin Murphy, Beck en The Cure gemarkeerd op mijn blokkenschema. Een setje namen waar menig Europees festival doorgaans eenvoudig mee uitverkoopt, maar ook namen die we nog weinig terugzien op de posters voor 2024.
Mijn opwarmronde wordt verzorgd door Slowdive. De band die dit jaar een geprezen, toegankelijk nieuw album uitbracht en volgend jaar een belangrijke spot op Best Kept Secret heeft gescoord, valt vandaag vooral terug op de oude rammelsongs. ‘Kisses’ en ‘Sugar for the Pill’ zorgen voor de melodieuze balans, maar het blijft vooral de échte shoegaze wat de klok slaat, tot genoegen van de eerste rijen. Dat zangeres Rachel haar stem is verloren en daarom niet zingt, verandert weinig aan de kracht van het optreden.
Ondertussen merk ik dat het hele terrein zich opmaakt voor de show van Marisa Monte. Voor mij een grote onbekende, maar voor de locals de grote legende. Oud en jong weet haar tracks van de eerste tot de laatste seconde mee te zingen en je voelt dat de Portugese woorden écht binnenkomen. Voor mij blijft het gissen naar de betekenis, maar dat dit in muziek soms niet uitmaakt, bewees Wes al met Alane in 1997. Daarmee kroont Marisa Monte zich tot mijn verrassing van het weekend.
Pet Shop Boys is in de ogen van ondergetekende de grote afwezige op festivals in Nederland in 2024. Zij kozen voor een show in de AFAS Live. Dat we hiermee een legendarische sfeermaker mislopen is vandaag bewezen. Gehuld in een Hannibal Lector meets Inspector Gadget pak slingert leadzanger Neil Francis Tennant de anderhalf uur durende hitmachine aan met edits speciaal voor de festivalweides. De show zorgt voor de nodige Euphoria en zet daarmee Brandon Flowers op pole position voor zijn afsluitende headlineshow.
The Killers is getuige de vele bandshirts vandaag de duidelijke publieksfavoriet en de band voldoet meer dan aan de verwachtingen. Brandon en band zijn in topvorm en weet het publiek met ‘Mr. Brightside’ en ‘Spaceman’ direct tijdens de eerste twee tracks in te pakken. Dat doet hij op Bruciaanse wijze met een overtuiging alsof het zijn laatste show ooit is. De aderen spatten nog net niet uit zijn zwetende voorhoofd en de band legt de hele weide met een karrevracht aan hits met gemak over de knie. Afsluiter ‘When You Were Young’ stuurt Brazilië voldaan huiswaarts.
Op dag twee wordt gerockt en geglitterd. De shirts van The Killers zijn vervangen door die van The Cure. Roisin Murphy en The Blessed Madonna zetten bij anderen aan tot bonte uitdossingen. Dat geldt voor Róisín Murphy zelf ook. De zangeres verzorgt een puike modeshow met focus op tracks van haar laatste succesalbum in samenwerking met DJ Koze. Ze laat de beste albumtrack ‘Free Will’ vandaag achterwege, maar voert wel nieuwe uitvoeringen van Moloko classics ‘The Time is Now’ en ‘Sing it Back’ op, tot groot genoegen van het voornamelijk mannelijk danspubliek. Gaat dat zien in de Gashouder, maar trek je netpanty’s aan.
De avond vordert en zo goed als het gehele terrein lijkt zich op te maken voor de grootste show van het weekend. The Cure heeft een slot van ruim 2,5 uur en weet deze te vullen met een gebalanceerde en unieke setlist zoals we dat van Robert Smith kennen. Al vroeg weet ‘Pictures of You’ te ontroeren, wordt er veelvuldig gehuild en geknuffeld door het publiek dat voelt dat de dankbaarheid van de band oprecht is. Met nog een kwartier op de klok worden eindbommen ‘Friday I’m in Love’, ‘Close to Me’, ‘Why Can’t I Be You’ en ‘Boys Don’t Cry’ afgevuurd. En dat laat de weide ook vandaag weer voldaan en geroerd achter.
Verdict
Welnu, goed georganiseerde festivals met kwalitatieve shows hebben we in Europa in overvloed. Waarom is Primavera Sound São Paulo – of een van de andere Zuid Amerikaanse festivals – dan toch iets voor op je bucketlist?
Verre reizen draaien voor een belangrijk gedeelte om het leren kennen van andere culturen en gebruiken. Het openstellen voor de inzichten een ander, is iets wat thuis steeds minder een vanzelfsprekendheid is. De state of mind die je tijdens reizen bereikt, is het perfecte startpunt om te verbinden met gelijkgestemden aan de andere kant van de wereld.
Voor het puike programma dat je wordt voorgeschoteld, betaal je ongeveer de helft van het bedrag dat je in Europa aftikt. Dat geldt ook voor het eten en drinken. Daarvoor krijg je de full festival experience, die beduidend minder massaal voelt dan de grote jongens in Europa. Over het weer hoef je je doorgaans geen zorgen te maken, mits je genoeg smeert. En de sfeer; die is net even een tandje uitbundiger dan je gewend bent.
Maar dat kan ook zomaar aan mijn eigen gemoedstoestand liggen, want deze is dankzij mijn ervaringen op dit geweldige continent opperbest. Dit weekend heeft mijn reis weer net even wat onvergetelijker gemaakt. En dat gun ik jou tijdens je volgende reis ook. Doe ze de groeten daar, gringo. Je bent er ontzettend welkom.
