Op de zaterdag van Concert at Sea 2024 staan Zeeuwse favorieten als Racoon en BLØF op het programma. Maar naast de Umoja en Zeeland stage is er meer te zien op de boulevard. Festileaks nam een kijkje op het strand en in de Ketel 1 Club; zijn dit waardige alternatieven voor de shows op de hoofdpodia?
Ketel 1 Club
’s Middags begint de dag bij een overdekte stage die ons op het eerste gezicht laat denken aan een boerderij. Even een dubbelcheck op de plattegrond; bevinden we ons echt in de Ketel 1 ‘Club’? We zijn aan het juiste adres, maar het feest moet overduidelijk nog losbarsten. Een van de dj’s kijkt wat vragend naar de knoppen op het mengpaneel, terwijl een enthousiaste medewerker – gehuld in Ketel 1 merchandise – ons naar een twee speltafels trekt. Of we mee willen doen met slingpuck om een waaier of bucket hat te winnen. Leuk idee, en dat dachten een hoop andere bezoekers ook, want uiteindelijk spotten we meer Ketel 1 hoedjes dan Concert At Sea hoofddeksels.
Het concept is aardig en het is noemenswaardig dat het merk iets meer uit de kast probeert te trekken dan slechts zijn naam op een stage te plakken, al blijft het een grote marketingstunt. Toch oogt de keet meer als een uit de hand gelopen studentenhuis. Overdag speelt men spelletjes en wordt alcoholische limonade genuttigd, ’s avonds weerspiegelt de glitterbal aan het plafond terwijl alle kroegklassiekers de revue passeren. Een van de bezoekers hangt verveeld uit een raampje aan de zijkant van de tent. “Ik geef het hier een zes. Het is prima, maar eigenlijk ben ik hier om te schuilen voor de regen.” Het antwoord op de vraag of we iets missen door niet binnen te staan? “Nee hoor.” Concert at Sea 2024 heeft het merk waarschijnlijk een aantal nieuwe fans opgeleverd, maar een waardig alternatief voor de shows op de hoofdpodia is het niet.
Lipton Club
Nog een club! Enigszins aarzelend vervolgen we de lange weg langs de zee richting de andere kant van het Concert at Sea terrein. Daar wacht een strandvlakte op de bezoekers die wel zin hebben in een feestje. Alles wat de Ketel 1 Club niet is, weet de Lipton Club wél waar te maken. De stage met meerdere verdiepingen is drukbezocht en de speaker wisselt een remix van Kelis’ ‘Milkshake’ af met meezinger ‘Unwritten’ van Natasha Beddingfield. ‘All Night Long (All Night)’ trekt een groepje mannen richting de club. “Wij stonden bij het toilet toen we dit nummer hoorden en dachten: ‘Is Lionel Richie ook hier?” Hen valt vooral het zomerse design op, waarbij de halve gele cirkels meteen laten denken aan de citroenen van Lipton.
De zon breekt door en ook net buiten de club wordt het feestje geopend. Geen zin om lang in de rij te staan voor een plek op het dakterras? Dan kun je relaxen in de hangmatten of in het zand chillen. Veel festivalgangers moeten echter hun voeten bewegen op de muziek en verzamelen zich rondom de stage. Ook bezoekers die even langslopen zingen mee, waarbij een enkeling het niet kan laten om zijn originele plan te wijzigen en zich richting de club te begeven (“Het is wel echt een leuk muziekje wat hier aan staat!”). De speciale Lipton cocktails vloeien hier rijkelijk en voor een moment vergeten we dat we ons op een festival begeven. Het had net zo goed een zomerse dag op een strandfeest in Bloemendaal of Scheveningen kunnen zijn. Een goede optie voor wie tussen de concerten door even ouderwets los wil gaan.
Verrassingsoptreden
Iets verderop is nog een strandhut uit het zand gestampt waar dagelijks optredens van een half uur te zien zijn. Een deel daarvan is al bekend, maar er staan ook een paar vraagtekens in de timetable. “Kom langs, zoek een mooi plekje en laat je verrassen!” luidt de begeleidende tekst. Om kwart over vijf wagen we ons aan de onwetendheid. Het strand zit (letterlijk) bomvol mensen, en nog voordat hij het podium betreedt, roept een bezoeker: “Typhoon!” De woordenkunstenaar staat later op de dag op het Umoja podium. ’s Middags is er ruimte voor een uniek verrassingsoptreden, waarbij hij slechts vergezeld wordt door een piano en saxofoon. De Nederlandse zanger is duidelijk onder de indruk van de opkomst. “Dit had een intiem strandoptreden moeten zijn!”
Er is zoveel volk naar de uithoek van het terrein gekomen dat zijn microfoongeluid de laatste rijen mensen niet bereikt. Daar hebben ze zelf ook een belangrijk aandeel in, want het publiek praat vakkundig door de show heen. Dat is eigenlijk altijd wel een vervelend fenomeen, maar vooral tijdens dit stille optreden waarin Typhoon de uitgeklede nummers afwisselt met gedichten en spoken word. Het is extra pijnlijk dat de tekst van ‘Van De Regen Naar De Zon’, over de mooie zaken maar ook de misstanden in dit land, slecht is te verstaan door het Nederlandse getetter.
Bij het laatste gedicht overhandigt Typhoon de microfoon aan een fan die ‘Onze diepste angst’ van Marianne Williamson herkent. Hij draait het spel om: deze bezoeker “praatte toch al de hele tijd erdoorheen”, dan kan ze ook prima de poëzie op het podium voordragen. En dat lukt haar nog goed ook. Een intiemere show had Typhoon wel verdiend, maar dit miniconcert op Concert at Sea 2024 bracht een rauw randje dat op de grote podia maar moeilijk te grijpen is.
Concert at Sea 2025
