Het is bijna weer tijd voor het grootste festival van België: Rock Werchter. Voor deze 12 bands laten wij onze vrienden zonder aarzelen op de camping achter.
1. Dehd
Authentieke indiebandjes zijn nog altijd redelijk zeldzaam op de Slope, het vierde en kleinste Werchterpodium. Maar met het trio Dehd – all the way from Chicago – scoort het festival een voltreffer, want hun recentste albums Blue Skies en Poetry zijn bij het allerbeste wat er sinds de pandemie in de categorie charmante rammelrock op onze radar verschenen is. De bandleden spelen in hun thuisstad in veel verschillende groepjes, maar in deze bedrieglijk simpele songs hoor je hun hartslag het hardst.
Dehd speelt donderdag om 18:25 op de Slope.
2. PJ Harvey
De ontembare Engelse singer-songwriter PJ Harvey heeft vermoedelijk het meest indrukwekkende repertoire van alle artiesten die dit jaar de Werchter-line-up sieren. In de jaren 90 maakte ze furore met rockplaten die zo opwindend en vrijpostig waren als de Middeleeuwse sheela na gig waaraan ze halverwege haar debuut Dry een song opdroeg. Haar fascinatie voor het mythologische verleden is gebleven, maar de afgelopen decennia streefde ze ernaar om voor elk album van gedaante te wisselen, en zelfs telkens anders te gaan zingen. Dat leverde onder meer het meesterwerk Let England Shake op, over een dramatisch afgelopen militaire campagne tijdens de Eerste Wereldoorlog, en vorig jaar het indrukwekkende I Inside the Old Year Dying, geïnspireerd door een collectie gedichten die ze al in 2022 had uitgebracht. Haar uitverkochte show in Paradiso putte bijna uitsluitend uit die laatste plaat, maar op Primavera trakteerde ze op een verrukkelijke selectie uit haar volledige oeuvre.
PJ Harvey speelt donderdag om 20:00 in de Barn.
3. Jane’s Addiction
Jane’s Addiction schreef in 1991 festivalgeschiedenis: hun toenmalige afscheidstour lag aan de basis van wat later het invloedrijke Lollapalooza zou worden. Zou het daarom zijn dat ze van de Schuer zo’n mooi plekje in de Barn hebben gekregen? Op basis van hun huidige populariteit of wat ze na hun afscheid nog aan platen hebben uitgebracht, is dat vermoedelijk een beetje geflatteerd. Maar één keer luisteren naar de twee invloedrijke albums – Nothing’s Shocking en Ritual de lo Habitual – waarop ze in 1988 en 1990 hard rock, new wave en heavy metal aan elkaar klonken en je snapt dat dit een band is die elke rockfan toch minstens één keer gezien moet hebben.
Jane’s Addiction speelt donderdag om 22:15 in de Barn.
4. Yard Act
Eén van de allerleukste bands op de line-up werd op de valreep nog toegevoegd. In de wereldsong ‘We Make Hits‘ noemen de heren van Yard Act zichzelf ‘post-punks latest poster boys‘, met een vette knipoog uiteraard – het régent werkelijk vette knipogen op hun vaak hilarische, veelzijdige nieuw album Where’s My Utopia?, geproducet door Remi Kabaka Jr. van Gorillaz. Poster boys of niet, wij hopen vooral dat de band de twee onweerstaanbare jongedames die tijdens hun show in Paradiso voor backing vocals en uiterst bezienswaardige chaos zorgden ook meebrengen naar Rock Werchter.
Yard Act speelt vrijdag om 13:40 in Klub C.
5. The Beaches
In high school speelden The Beaches nog mierzoete poppunk, maar in de loop der jaren hebben ze zich steeds dieper ingegraven in de geschiedenis van het genre, via de post-punk uit de 80s naar de glamrock van de jaren 70. Waar ze zijn uitgekomen, kan je horen op hun uitstekende nieuwe plaat Blame My Ex, waarvan de geestige openingstrack viraal ging op TikTok. (‘I’m sorry in advance. I’m only gonna treat you bad. I’m probably gonna let you down. I’m probably gonna sleep around. (…) But don’t blame me, blame Brett. Blame my ex.‘) Die Brett, dat is de frontman van The Glorious Sons, die je met heel veel geluk in 2018 had kunnen zien in het bovenzaaltje van de Melkweg, de Club van de AB of de Charlatan in Gent. Het bandje van zijn ex daarentegen? Main Stage van Werchter dit jaar. Dat is allemaal jouw schuld, Brett.
The Beaches spelen vrijdag om 14:15 op de Main.
6. The Armed
Het vorige album van de immer contraire post-hardcoreband The Armed, met de rot-toch-op-titel Ultrapop, zal in al zijn onnavolgbare heksenketel van genres weinig (zeg maar geen) popliefhebbers bekeerd hebben. De enige manier om vervolgens opnieuw alle verwachtingen overhoop te halen was door voor de opvolger Perfect Saviors – waarop ze de hulp kregen van bandleden van Jane’s Addiction en voormalig Red Hot Chili Peppers-gitarist Josh Klinghoffer – alsnog een soort popsongs te boetseren uit de overblijfselen van hun eerdere brokkenparcours. Met succes, want de band mag dit jaar zelfs de Slope van Rock Werchter onveilig komen maken.
The Armed speelt vrijdag om 18:30 op de Slope.
7. Sum 41
Dit wordt dan toch niet de állerlaatste show van Sum 41 in de Benelux – ze hebben inmiddels aangekondigd dat er in het najaar nog een zaaltour komt die onder meer in Brussel en Den Bosch zal neerstrijken. Maar hun eerdere passage op Rock Werchter indachtig – ze stonden toen vanwege een agendaconflict al om 12u45 op het podium, maar trokken op dat onzalige uur al een overvolle wei – zouden we de kans echt niet laten liggen om deze mooi uitgerijpte poppunkers eindelijk eens bij zonsondergang het hoofdpodium te zien inpakken. Dat zullen ze bovendien niet doen met een zuivere nostalgieset vol oude hits: hun prima afscheidsplaat Heaven:x:Hell bevat maar liefst 20 nieuwe songs, die veel fans inmiddels ook luidkeels kunnen meezingen.
Sum 41 speelt vrijdag om 21:15 op de Main.
8. Jessie Ware
Jessie Ware begon haar muzikale carrière als achtergrondzangeres, onder meer bij Jack Peñate – ze zongen ook allebei backing vocals op Ceremonials van Florence + the Machine. Het jaar nadien nam ze zelf een album op, Devotion, dat erg goed onthaald werd, maar waarvan ze tegenwoordig nog maar zelden iets speelt.
Ze zag er destijds niet heel gelukkig uit op het podium, helemaal alleen in de spotlight met een band op de achtergrond, en haar ster begon al snel te tanen. Tot ze tijdens de pandemie What’s Your Pleasure? uitbracht, een sprankelende popparel die zo mogelijk nog aanstekelijker was dan Future Nostalgia van Dua Lipa, die later op de dag de main afsluit. Voor de bijbehorende tour besloot Ware de band te vervangen door dansers – de muziek staat nu op tape, maar ze heeft er zelf veel meer lol in.
Terwijl Lipa voor haar nieuwste plaat met Danny L Harle en Kevin Parker van Tame Impala aan de slag ging, dook producer Stuart Price (medeverantwoordelijk voor Lipa’s ‘Levitating’, ‘Hallucinate’ and ‘Love Again’) op in de studio waar Ware haar nieuwste That! Feels! Good! opnam – opnieuw een heerlijk album waarop ook Róisín Murphy te horen is. Die staat zaterdag óók op Werchter – fingers crossed dat ze even komt meezingen met de typische Price-kraker ‘Freak Me Now‘. Murphy’s eigen show is eveneens warm aanbevolen – haar performance op Primavera dit jaar was geniaal.
Jessie Ware speelt zaterdag om 16:05 in de Barn.
9. Janelle Monáe
De weelde aan vrouwelijke artiesten op zaterdag dit jaar is ongezien in de Werchter-geschiedenis. Behalve de drie die we hierboven al opnoemden, staan ook nog onder meer Noname, Arlo Parks, The Last Dinner Party, en – vooruit dan maar – Avril Lavigne op de affiche. Maar het meest kijken wij uit naar de show van R&B-vernieuwer Janelle Monáe, die tijdens haar vorige passage bewees dat ze een weergaloze performer is die schijnbaar moeiteloos de meest aanstekelijke dansmoves uit haar mouw schudt. Heel benieuwd hoe ze haar sensuele nieuwe plaat The Age of Pleasure, die drijft op de afrobeat- en reggaeritmes van Seun Kuti & Egypt 80, naar het podium zal vertalen.
Janelle Monáe speelt zaterdag om 18:05 in de Barn.
10. Sampha
Soulpoëet Sampha was al op allerlei prachtsongs in de achtergrond te horen voor hij zijn eigen debuut opnam – onder meer op vijf tracks van A Seat at the Table van Solange, ‘Valentine‘ van Jessie Ware en ‘Numbers‘ van FKA twigs. Net als Ware was hij aanvankelijk heel verlegen op het podium, al ging de tent uit zijn dak tijdens zijn show op Pukkelpop 2017. Met zijn zelfverzekerde, optimistische tweede plaat Lahai onder de arm legde hij eind vorig jaar in Carré heel wat minder schroom aan de dag, en konden er zo nu en dan zelfs enkele danspassen af. De Barn van Werchter is nog een stuk groter, natuurlijk, maar hij deed dit jaar ook Glastonbury, dus dat komt goed.
Sampha speelt zondag om 17:40 in de Barn.
11. Pretenders
De Londense band Pretenders, die balanceert op het snijvlak tussen punk en new wave, werd opgericht in de lente van 1978. Het jaar nadien speelden ze meerdere shows in België en Nederland, maar pas in 1987 stonden ze voor het eerst op het podium in Werchter. Dat had veel te maken met wat er in 1982 gebeurde: gitarist James Honeyman-Scott overleed toen aan een overdosis, en bassist Pete Farndon werd vanwege zijn drugsgebruik uit de band gezet – hij stierf een jaar later.
Frontvrouw Chrissie Hynde verwerkte deze traumatische gebeurtenissen in 1984 op het comebackalbum Learning to Crawl, met een quasi geheel nieuwe band – de song ‘Back on the Chain Gang’ (‘The powers that be, that force us to live like we do, bring me to my knees, when I see what they’ve done to you.‘) blijft een sleutelmoment in hun concerten. Er zouden nog vele personeelswissels volgen – het Pretenders-album Solo uit 2016 nam Hynde op met Dan Auerbach en enkele leden van the Arcs. Maar sinds 2020 is de oorspronkelijke drummer Martin Chambers weer aan boord, en ligt de band dankzij de prima platen Hate for Sale en Relentless weer helemaal op koers.
Vandaag klinken de Pretenders misschien niet meer zo grensverleggend als in hun begindagen. Maar vrouwelijke rocksterren als Hynde waren zeldzaam in de 80s, en haar muziek en attitude inspireerden onder meer een jonge PJ Harvey aanzetten om haar eigen ding te doen. Grijp dus je kans om deze rocklegende live te zien!
De Pretenders spelen zondag om 18:30 op de Main.
12. Foo Fighters
De Foo Fighters hebben enkele rare jaren achter de rug. Eerst brachten ze, in de staart van de pandemie, de feestplaat Medicine at Midnight uit, waarin ze zowaar flirtten met allerlei dansbare genres. Dat was nieuw, en het viel niet overal in goede aarde – wat zou het volgende zijn, een discoplaat? Het antwoord bleek ‘ja, natuurlijk’, meer nog: het volgende album Hail Satin was een Bee Gees-coveralbum – geen grap.
Nog voor ze daarmee in Europa konden touren, sloeg echter het noodlot toe: op 25 maart 2022 overleed drummer Taylor Hawkins in een hotelkamer in Bogotá, Colombia, aan een cocktail van drugs en medicijnen. Op de nieuwe plaat But Here We Are bleven alle frivoliteiten daarom achterwege, en greep de band terug naar zijn 90s-sound.
Goed nieuws voor de fans van het eerste uur, maar ook liefhebbers van Medicine hoeven niet te vrezen, want in de 2,5 uur lange set van de band past voor elk wat wils. Tenzij dan covers van de Bee Gees – die speelden ze in maart 2022 voor het laatst.
De Foo Fighters spelen zondag om 22:30 op de Main.
