Balthazar is de indie-belofte van België. Vorig jaar bracht de band hun derde langspeler Thin Walls uit, waarmee ze sindsdien langs de zalen en festivalweides trekken. Festileaks sprak met frontman Maarten Devoldere, die denkt dat België dit jaar nog wel eens wereldkampioen kan worden op het EK voetbal. Gelukkig is het een stuk beter gesteld met zijn muziekkennis en met liefde spreekt hij dan ook over bijzondere festivals, nieuwe acts en onuitgebrachte liedjes.
[one_half]
Ontgroening
[mks_dropcap style=”square” size=”52″ bg_color=”#ef4644″ txt_color=”#ffffff”]H[/mks_dropcap]et eerste festival was Dranouter 1999, dat is in de streek West-Vlaanderen. Het is een folk festival, maar dat is niet de reden dat ik er heen ben geweest. Het was gewoon dichtbij. Ik heb daar Nick Cave gezien toen hij zijn tournee deed met alleen zijn piano. Het was wel typisch zo’n festival waar we de muziek links lieten liggen. Ik was 16 en natuurlijk was ik drie dagen helemaal zat, het was echt alsof ik die dagen rock n’ roll beleefde.”
[/one_half]
[one_half_last]
Speciale herinnering
“Een van onze mafste festivalervaringen met Balthazar was in Zuid-Afrika. Het was een festival midden in de jungle op een berg. We sliepen in hutjes en werden wakker van de aapjes die op het dak sprongen. Het was onze eerst tour ooit die we deden in Zuid-Afrika, doordat het festival samenwerkte met Pukkelpop konden we er spelen. Toen we opkwamen stonden mensen onze naam te roepen, dat was heel surreëel aan de andere kant van de wereld.”
[/one_half_last]
[one_half]
Favoriete festival
“Ik heb hele goede herinneringen aan Where The Wild The Wild Things Are 2013. We speelden toen op vrijdagavond in de tent. Twee vrienden van mij waren op bezoek en de bedoeling was dat we daarna weer naar huis zouden gaan. Na de show zijn we een beetje gaan rondlopen en gaan feesten, we hebben ons zo goed vermaakt dat we maandag pas thuis waren. Er waren een paar sympathieke Nederlandse meisjes bij wie we een paar dagen in de bungalow hebben geslapen. Het is fantastisch dat in al die bungalows feestjes zijn. Ik heb er zelfs een song over geschreven, een soort ode aan die meisjes. Het heet ‘Chlorine’ maar het heeft nooit een plaat gehaald.”
[/one_half]
[one_half_last]
[/one_half_last]
[one_half]
Backstage life
“Backstage zijn heeft iets vies, op Rock Werchter is het een kunstmatig dorp en dat voelt allemaal een beetje prefab. In een oude stad als Rome is het vetter om in een club te komen en daar dan backstage te zitten. We hebben ook op Glastonbury gespeeld, daar is het ongelofelijk. Op Glastonbury is het ook kunstmatig maar zo zot aangekleed, met zoveel liefde. Het is echt een hippiedorp waar iedereen ligt te blowen in een wigwam.”
[/one_half]
[one_half_last]
Socializen met Bruce Springsteen
“De grote artiesten kan je niet echt mee babbelen. De gasten van Muse komen van het podium af en stappen in een taxi richting het hotel. We speelden een keer op Werchter Classic en toen was Bruce Springsteen de headliner. Hij liep wel gewoon rond backstage en was heel sociaal tegen iedereen. Ondanks dat hij zo sociaal en sympathiek was straalde hij wel autoriteit uit, het was wel duidelijk dat hij The Boss was. Ik heb hem niet gesproken, dat durfde ik niet.”
[/one_half_last]
[one_half]
Balthazar tipt
“Ik heb net King Gizzard & The Lizard Wizard ontdekt. Ik zat YouTube-filmpjes te kijken van liveoptredens en was echt onder de indruk. Het zijn jazzmuzikanten met de juiste aandacht voor sfeer, duidelijk sound geeks. Meestal ben ik wel aangetrokken tot het verhaal van een nummer, het hoeft niet eens echt een verhaal te zijn, als de zanger mij maar kan doen geloven dat het een verhaal is. Lou Reed kan je heel goed het gevoel geven dat overal iets achter zit. Ik denk niet dat ik dat zelf kan maar ik hoop dat wel ooit te leren. Het is denk ik ook leeftijd.”
[/one_half]
[one_half_last]
[/one_half_last]
[one_half]
Bucketlist
[mks_dropcap style=”square” size=”52″ bg_color=”#ef4644″ txt_color=”#ffffff”]W[/mks_dropcap]e willen graag een festival doen in Zuid-Amerika, misschien iets als Rock in Rio. We hebben nog nooit een festival gespeeld in Zuid-Amerika en een stad als Mexico-Stad lijkt ons heel bruisend en cultureel. Ik denk dat ze Balthazar wel waarderen, overal ter wereld is wel een publiek voor indiepop.”
[/one_half]
[one_half_last]
Festivaloptreden
“Rock en Seine was een goed optreden. We stonden daar ’s middags, terwijl we niet echt een band voor in het licht zijn. Toen hadden we echt zoiets van ‘pfoe, we hebben het wel waargemaakt.’ Onze muziek is heel filmisch en dat komt in het donker beter tot zijn recht. De Fransen zijn goed voor ons, onze tweede plaat Rats was super populair in Frankrijk.”
[/one_half_last]
