The Don komt na een tijdje ‘Down Under’ te hebben gezeten weer naar Europa! Vorige zomer bewees hij al dat hij de perfecte artiest is voor een legendarische festivalzomer. We vroegen hem daarom het hemd van het lijf over zijn festivalervaringen. Wat kunnen we deze zomer van de man met de snor verwachten?
Wie is Donny Benét
- Woont in Sydney
- Speelde in diverse bands en coverde Tom Jones in Las Vegas voordat hij in 2011 zijn eerste soloalbum uitbracht
- Verwierf bekendheid met nummers als ‘Konichiwa’ en ‘Santorini’
- Deze zomer is hij te zien op o.a. Down The Rabbit Hole en Rock Werchter
“Mijn beste festivalherinnering is aan mijn eerste show in Europa. Ik speelde vorig jaar op Pohoda in Slowakije op de eerste dag in de tent. Soms moet je als muzikant echt geluk hebben. Vlak voor mijn show begon het namelijk te regenen en kwamen er allemaal mensen schuilen voor de regen. Ik had niet verwacht zoveel mensen bij m’n show te hebben. De reacties waren erg positief en de sfeer zat er meteen goed in.”
“Blijkbaar was de festivalmanager er ook, want toen er de volgende dag een act uitviel op het hoofdpodium kwam hij mij vragen of ik daar wilde staan. Ik zei natuurlijk geen nee en toen stond ik opeens op een podium voor 6000 mensen te spelen. En dat was mijn tweede show in Europa, moet je nagaan.”
“Maar ook op Valkhof in Nijmegen had ik iets soortgelijks. Ik kwam die dag uit Frankrijk, de dag na het WK, dus niemand ging daar werken. Ik had 17 uur vertraging en mistte daardoor mijn settijd. Maar Robert (Meijerink, red.) ook promotor van Eurosonic, wilde per se dat ik speelde (hij had me ook gezien op Pohoda) en zorgde dat ik alsnog kon spelen. Toen ik aankwam stonden er 3000 mensen op me te wachten. Dat voelde heel speciaal.”
“In Australië heb je maar weinig festivals. Het is eigenlijk maar een klein land als je naar inwoners kijkt. Er zijn maar een stuk of tien grote festivals en de concurrentie is moordend. Het is erg moeilijk om daar geboekt te worden als je uit Australië komt. Alleen grote acts als Tame Impala en King Gizzard & The Lizard Wizard staan daar vaak. Daarom is het ook een hele ervaring om het in Europa wel te kunnen doen.”
“Nederland is een heel fijn land. Ik hou er echt van om daar te spelen. De mensen zijn er aardig en jullie hebben het vaak allemaal goed geregeld. En het is er zo mooi. Die vlaktes, daar hou ik echt van. Ik wil nog erg graag een keer op fietsvakantie in Nederland. Het is heel toevallig maar in een van mijn videoclips zit ook Nederlandse ondertiteling. Dat was niet expres maar het heeft wel geholpen haha.”
Slecht eten en goed bier of goed eten en slecht bier?
“Goed eten en slecht bier. Slecht bier is goed, dat houd je eerlijk. Daarnaast is het natuurlijk belangrijk om goed te eten.”
Club- of festivalshow?
“Een clubshow. Dat is namelijk veel intiemer. Je ziet de mensen veel beter en het wordt daardoor ook meer een uitdaging. Je moet er dan echt voor werken. Wat je daar neerzet is veel ‘eerlijker’.”
Hey Jude of Wonderwall?
“Hey Jude. Ik bedoel dat zijn The Beatles. Het is een echte klassieker. In Australië zingt iedereen mee met cheesy popsongs, maar daar kom ik dus niet vaak.”
“Als ik op tour ben heb ik eigenlijk nooit de tijd om naar andere artiesten te kijken. We hebben een Nederlandse tourmanager en jullie Nederlanders hebben een hele hoge work ethic. Dus meestal is het na het optreden naar het hotel omdat ik ’s ochtends weer vroeg weg moet naar de volgende show. Als ik een toffe act moet kiezen die ik heb gezien ga ik voor The Lemon Twigs, een paar jongens uit Brooklyn die een hele goede show neerzetten op een festival in Australië.”
“Dit jaar rijden we zelf rond in een busje, dus hebben we hopelijk wat meer tijd. Ik speelde vorig jaar support voor Mac DeMarco en hij staat ook op Rock Werchter en Pohoda. Ik hoop dat we de tijd hebben om hem nog te zien. Maar goed, Australië is ver weg dus we moeten onze tijd hier goed gebruiken.”
“We maken met de band wel eens grapjes dat we nog graag op Montreux Festival willen staan. We hebben allemaal een jazz achtergrond en dat is wel het hoogste dat je kan bereiken in die wereld. Je wordt dan ook opgehaald in dure auto’s, dus dat lijkt ons wel wat.”
“Dit jaar kijk ik vooral uit naar Pohoda, vooral omdat het vorig jaar zo’n groot succes was. Maar Down The Rabbit Hole en Rock Werchter staan ook wel hoog op mijn lijstje.”
“Je kan niet feesten als je op tour bent. Als je gaat feesten word je ziek. En als je ziek wordt, wordt iedereen ziek haha. Dat een tour een groot feest is voor de artiest is een mythe. Het is hard werken. Ik bewaar het voor thuis, of de laatste show. Al kon ik vorig jaar bij mijn laatste show van de tour – op Grasnapolsky in Scheemda – ook niet echt genieten omdat ik ziek was. Niet van het feesten hoor.”
“Ik krijg een hele drukke zomer (of voor mij eigenlijk winter) dit jaar. De band gaat mee, dus we springen met z’n vijven in een busje en touren. In Australië speel ik meestal met een band. Vanwege financiën kan ik die meestal niet meenemen als ik naar het buitenland ga, maar dit is een speciale gelegenheid.”
“Voor mij gaat dat erg druk worden. Ik speel dan namelijk de basgitaar en zing tegelijkertijd. Verder hebben we een gitarist, drummer, saxofonist en toetsenist. De show zal er veel dynamischer van worden. Hiervoor was ik gebonden aan van te voren opgenomen stukken die ik afspeelde. Nu kunnen we doen wat we willen. Verwacht maar veel saxofoonsolo’s en langere nummers.”
Down The Rabbit Hole 2019
