Aan het einde van een week vol verontrustend nieuws over de zomerfestivals was Gent Jazz maandag een verademing. COVID-proof en toch gezellig, dat we dat nog mogen meemaken!
In de tuin van de voormalige abdij van De Bijloke verrees zoals elk jaar een grote tent, waarin de bezoekers op veilige afstand in een bubbel van maximum vier aan hun eigen tafeltje kunnen zitten. Op het podium veel Belgische beloften en publiekslievelingen, maar maandag was anders.
Vanavond was het festival er namelijk in geslaagd om twee Caraïbische jazzpianisten te strikken – alsof God even de Rode Zee voor ons deed opengaan, omschreef zangeres Aymée Nuviola het zelf.
De weergoden lieten het helaas afweten, maar de muzikanten, die akoestisch speelden en dicht bij elkaar op het podium bleven, deden er alles aan om de tent tot jazzclub te transformeren.
Monty Alexander – Altijd een beetje barpianist gebleven
Eerst aan de beurt was de 77-jarige Jamaicaanse pianist Monty Alexander, die al in de jaren ’50 overstak naar Miami en daar in de nachtclub van Sinatra-kompaan Jilly Rizzo terechtkwam.
Op zijn gezegende leeftijd bleek Monty allesbehalve een schuifelende zeventiger. Na een korte introductie spróng hij naar zijn pianokruk om er meteen ‘Impressions’ en ‘So What?’ door te jagen.
Die laatste standard klonk minstens even vinnig als op zijn gelijknamige plaat uit 1980 – en het kan hem nog steeds niet schelen als hij daarvoor hier en daar een paar noten moet overslaan.
Af en toe hield Monty gelukkig ook even halt, zodat zijn gesmeerde ritmesectie – Paul Berner op bas en Jason Brown aan de drums – enkele maten lang kon laten horen wat ze zelf in hun mars hadden.
Door meteen na de opener al ‘Summertime’ uit de opera ‘Porgy & Bess’ in te zetten verried Monty dat er diep in zijn binnenste nog steeds een barpianist verborgen zit, zij het één met veel talent.
‘Concierto de Aranjuez’ klonk nadien als een onuitgesproken eerbetoon aan de onlangs overleden pianist Chick Corea, die ook erg hield van dit door Miles Davis in de jazz geïntroduceerde stuk.
Wie daardoor begon te vrezen dat dit een concert vol clichés zou worden werd verrast door ‘King Tubby Meets the Rockers Uptown’, waarop Monty rechtopstaand melodica speelde. Toen bleek dat eerder traditionele jazztrio zowaar ook een hoogst geloofwaardige dubgroove in de vingers te hebben.
Jammer genoeg klonk ‘No Woman No Cry’ aanzienlijk fletser. Van dat grijsgedraaide nummer speelde Monty te vaak gewoon de zang na. Nochtans heeft hij op plaat zelf bewezen dat er veel interessantere Marley-songs zijn om een jazzy draai aan te geven.
Gelukkig maakte hij het goed met enkele eigen composities en – nadat hij al jodelend de bisronde had aangekondigd – ‘Isn’t She Lovely?’, één van zijn favoriete Stevie Wonder-songs.
De volledige setlist van Monty Alexander:
Impressions (John Coltrane) / So What (Miles Davis)
Summer Time (George Gershwin)
King Tubby Meets the Rockers Uptown (Augustus Pablo)
Concierto de Aranjuez (Joaquín Rodrigo)
Fungii Mama (Blue Mitchell)
Renewal (Monty Alexander)
No Woman, No Cry (Bob Marley)
You Can See (Monty Alexander)
We’ve Only Just Begun (The Carpenters)
Things Ain’t What They Used to Be (Duke Ellington)
Never Let Me Go (Jay Livingston & Ray Evans)
Isn’t She Lovely? (Stevie Wonder)
Gonzalo Rubalcaba & Aymée Nuviola – Wrijving veroorzaakt vonken
De Cubaanse panist Gonzalo Rubalcaba begon het concert in zijn ééntje, met een prachtige, ingetogen versie van het nummer ‘Sandino’ uit zijn plaat ‘The Blessing’. Dat werd geschreven door de betreurde bassist Charlie Haden, die hem ooit als jonge pianist op sleeptouw nam.
Toen zangeres Aymée Nuviola mee het podium opkwam, trakteerde ze meteen op een klassieker. ‘Besame Mucho’ is al zo vaak gecoverd dat het alleen in de meest vaardige handen niet oubollig klinkt. Dat deed het vanavond gelukkig niet, met dank aan de krioelende vingers en zwenkende ellebogen van Rubalcaba, en de zorgeloze, zelfverzekerde zang van la Nuviola.
Na anderhalf jaar waarin hij nauwelijks kon optreden voelde het weer als de eerste keer, zei Rubalcaba – al hadden ze alvast op North Sea Jazz Downtown dit weekend toch minstens één keer kunnen oefenen. Daar was er echter een blazerssectie bij, en dat maakt toch een verschil.
De pianist en de zangeres kennen elkaar al van toen ze kind waren, maar gingen vervolgens een andere muzikale richting uit. Ze wisten elkaar in deze vrijere setting niet altijd moeiteloos te vinden, maar ook dat was mooi om te horen en zien. Zo gebeurt er nog eens wat op het podium.
Het meeste indruk maakte het duo met het salsanummer ‘Ratón’. Op Nuviola’s plaat ‘First Class to Havana’ klinkt dat heel gewoontjes, maar vanavond werd het arrangement door Rubalcaba uitgekleed tot één onweerstaanbare pianoriff waar een rapper vast ook wel raad mee had geweten.
Met haar eigen ongedwongen performance maakte Nuviola de soms nogal hoekige abstracties die Rubalcaba – die ze de hele avond ‘the maestro’ noemde – uit zijn piano toverde telkens mooi rond.
Ze combineerde een frons met een grijns wanneer hij naar haar smaak wat te veel donderwolken deed opdoemen in aanvankelijk eerder zonnige songs, en gebruikte soms haar stem als instrument om tegengas te geven.
Door de persoonlijke waardering en de muzikale wrijving ontstonden er vonken op het podium die uiteindelijk ook naar de zaal oversloegen. Hier en daar werd er aan het einde zelfs – zij het schuchter en geheel volgens de voorschriften – een beetje gedanst.
Het is en blijft een festival met de handrem op, uiteraard, maar Gent Jazz verdient volgens ons veel lof omdat ze dit jaar toch tien dagen paraat zijn. Je kan er nog tot zondag 18 juli elke avond heen. Zeker de laatste avond, met Tigran Hamasyan en Marc Ribot’s Ceramic Dog, is warm aanbevolen.
De volledige setlist van Gonzalo Rubalcaba & Aymée Nuviola:
Sandino (piano solo) (Charlie Haden)
My love and I (piano solo) (David Raksin)
Besame Mucho (Consúelo Velázquez)
Mi Mejor Canción (José Antonio Méndez)
Ratón (Cheo Feliciano)
El Ciego (Armando Manzanero)
Bemba Colorá (Jose Claro Fumero)
Nada Es Para Ti (Aymée Nuviola)
Lágrimas Negras (Miguel Matamoros)
El Manisero (Moisés Simón)
Gent Jazz 2021
Gent Jazz serveert elk jaar in juli een uitgekiende selectie artiesten uit de jazz en aanverwante genres in het sfeervolle decor van De Bijloke. Het festival gaat dit jaar gelukkig wel door, maar voor een veel kleiner publiek dan gewoonlijk. Je zorgt dus best dat je er op tijd bij bent!
- Locatie: Gent, België
- Datum: 9 tot 18 juli 2021
- Tickets: zijn te koop via de officiële website.
