Het is tijd om je stem uit te brengen voor de Festivalacts Top 100. Welke artiesten hebben een onuitwisbare indruk op jou achtergelaten dit festivalseizoen? Wij stelden deze vraag ook aan Jeroen Woe, fervent festivalganger en bekend van programma’s zoals De Kwis en Even Tot Hier. In dit artikel neemt hij ons mee door zijn festivalzomer.
Ik heb nog steeds het gevoel dat het Lowlands-bandje om m’n arm zit, al heb ik het nu twee weken geleden losgetrokken. Maar de maanden eindigen toch echt alweer op “-ber”, de laatste jaloersmakende Into The Great Wide Open-posts zakken alweer weg in m’n tijdlijn, dus de tijd van terugblikken is nu toch echt aangebroken.
FOMO
Ik had hier net zo goed een top 100 van FOMO-momenten kunnen maken, want de festivaller mist toch altijd nog meer dan hij ziet. Oh, wat had ik graag linksvoor gestaan bij Young Fathers op Best Kept Secret, hun Heavy Heavy is misschien wel m’n plaat van het jaar. Oh wat ik Queens of the Stone Age graag horen openen met ‘No One Knows’, graag gesprongen bij The Prodigy en gezwijmeld bij The 1975. Maar van m’n agenda mocht ik dit jaar alleen maar naar Down the Rabbit Hole en Lowlands, en daar viel gelukkig ook meer dan genoeg te genieten!
Down The Rabbit Hole 2023 uitblinkers
Op de vrijdag van Down The Rabbit Hole was het Confidence Man dat alle Rabbits in één klap in de juiste groef speelde. Door hun uur vol onweerstaanbare beats met een heerlijke, tussen camp en kitsch laverende show, was iedereen er op vrijdagmiddag meteen helemaal klaar voor. Op zaterdag lieten de indierockers van Spoon zien waarom ze al bijna 30 jaar tot de absolute top behoren, en ook op zondag waren het oudgedienden die zorgden voor een hoogtepunt: wat was Phoenix lekker op dreef zeg! Al 25 jaar bezig maar nog nooit stond deze fantastische Franse discorock-act voor zo’n grote Nederlandse crowd. Nou, dat smaakte absoluut naar meer!
Lowlands toppers
Op de Lowlands-vrijdag was het Jessie Ware die onze kater van het Florence-nieuws met het grootste gemak wegspeelde. Wat een vrouw, wat een dansers, wat een songs, wat een show! En dan denk je: daar gaat niemand meer overheen… maar precies twee dagen later sta je met wijd open mond te luisteren naar het onwaarschijnlijke stemgeluid van RAYE. Door rugklachten geplaagd deed zij haar hele show zittend in een grote fauteuil, maar dat maakte het eigenlijk alleen nog maar bijzonderder.
Acts die in de Lima staan belanden haast nooit in publieks-eindlijstjes, daar is de tent simpelweg te klein voor. Terwijl daar toch heel veel magische momenten plaatsvinden, lieten ook de mannen van Beatenberg weer zien. Melancholische zomerpop uit Zuid Afrika van de bovenste plank.
Headliners en de echte winnaar!
Laat ik beginnen met punten uitdelen aan wat mij betreft de twee enige échte headliners van dit seizoen: Paolo Nutini en Billie Eilish. Met puntgave shows tilden zij ons op en stuurden ze de menigte de nacht in met een gevoel van gelukzalige saamhorigheid. Zeg nou eerlijk, daar kan toch geen technobeat tegenop?
Maar het allermooiste optreden van deze festivalzomer is wat mij betreft voor het Noord Nederlands Orkest. Hoe meer dan 100 muzikanten verbijsterd vanaf het podium van de Alpha zagen dat 40.000 festivallers helemaal uit hun stekker gingen op de muziek van Beethoven, ik krijg weer kippenvel als ik daaraan terug denk. En ok, misschien is het NNO niet echt een festivalact. Maar eigenlijk toch ook weer wel, want zo’n prachtig, haast poëtisch moment van ontroering en extase, dan kan toch echt alleen maar bestaan op een plek als Lowlands.
