Van 9 tot 12 november mogen we éindelijk weer naar Le Guess Who?, het ideale festival om nieuwe muziek te ontdekken en de grenzen van je eigen smaak te verleggen. Er spelen ook dit jaar meer dan honderd artiesten uit de meest uiteenlopende genres. Heb je de timetable al uitgeplozen, maar weet je nog niet meteen waarheen? Festileaks helpt je op weg met deze 20 onmisbare platen.
Met de Spotify-link hiernaast kan je tijdens het lezen meteen meeluisteren!)
1. ESG – Come Away with (1983)
De meest legendarische band op de poster dit jaar heet ESG, en bestond oorspronkelijk uit de vier zussen Scroggins die 40 jaar geleden de allerhipste clubs in de Bronx op stelten zetten met hun uitgeklede punkfunk. Ze werden sindsdien eindeloos gesampled door hiphop- en danceproducers allerhande, en hoewel ze volgens James Murphy van LCD Soundsystem ‘onmogelijk te kopiëren’ waren heeft zijn band dat duidelijk en herhaaldelijk geprobeerd. Hun show op Le Guess Who? 2023 zou meteen de allerlaatse op Europese bodem zijn – niet te missen dus!
2. Rhys Chatham – Die Donnergötter (1987)
De ouderdomsdeken op deze editie van Le Guess Who? is de 71-jarige New Yorkse componist Rhys Chatham. Hij werd opgeleid in de minimalistische traditie, maar het waren de dondergoden van de punkbeweging die hem uiteindelijk zijn geheel eigen klankenpalet deden ontdekken. Zelf speelt hij gitaar en verschillende blaasinstrumenten, op deze plaat met tal van andere muzikanten, maar op Le Guess Who? doet hij het helemaal alleen. Onder de indruk? Check dan zeker ook zijn adembenemende compositie Two Gongs uit 1971.
3. African Head Charge – In Pursuit of Shashamane Land (1993)
Ook African Head Charge bestaat al sinds begin jaren 80, en wordt nog steeds aangevoerd door percussionist Bonjo Iyabinghi Noah. Die werd geboren in Jamaica en beleefde zijn doorbraak in Londen, maar woont inmiddels al jaren in Ghana – de titel van de prima nieuwe plaat van zijn band, A Trip to Bolgatanga, verraadt waar precies. Vooraleer je daarheen trekt, zouden we je echter een omweg langs Shashamane Land in Ethiopië aanbevelen, in de vorm van deze bedwelmende plaat die zinderende dub vermengt met eigenwijze electronica.
4. Stereolab – Emperor Tomato Ketchup (1996)
Stereolab is een heerlijk speelse Britse band met een Franse zangeres die zich duidelijk liet inspireren door Duitse krautrock, maar in de loop de jaren een volstrekt unieke, onmiddellijk herkenbare klank ontwikkelde. Een uiterst geschikte band dus om zelf een deel van het Le Guess Who?-programma te cureren, en zoals je verder kan lezen hebben ze dat dit jaar met verve gedaan. Hun allerbeste plaat, Emperor Tomato Ketchup, werd vernoemd naar een bizarre Japanse avant-gardefilm vol wreed geweld, maar klinkt gelukkig eerder prettig gestoord.
5. Antipop Consortium – Fluorescent Black (2009)
Er staan opvallend veel avontuurlijke hiphoppers op deze editie van Le Guess Who?, en dan werd op de valreep ook nog dit onnavolgbare trio aan de line-up toegevoegd. Antipop Consortium piekte in 2009 met de fantasierijke plaat Fluorescent Black‘ (waarop ze ergens tussen OutKast, A Tribe Called Quest en MF Doom eindigden) en verdween vervolgens van het toneel. Maar voor dit festival stoffen ze blijkbaar graag nog eens hun microfoons af. Wie op Rewire was dit jaar, heeft rapper High Priest daar mogelijk bij Sélébéyoné bezig gezien.
6. Wolf Eyes – No Answer: Lower Floors (2013)
De Amerikaanse band Wolf Eyes was eind jaren 90 al één van de vooraanstaande dragers van het gerafelde vaandel van de noiserock. Maar tien jaar geleden goten ze die status in gewapend beton met dit weerbarstige meesterwerkje. Hoogtepunt is de 12 minuten lange nachtmerrie genaamd ‘Confessions of the Informer’, waarin John Olson tekeer gaat op zelfgemaakte blaasinstrumenten. Hoewel de band sindsdien kromp tot een duo (Olson en oprichter Nate Young) klinkt hun nieuwste worp Dreams in Splattered Lines even oorverdovend.
7. Bombino – Azel (2016)
Eén van de door door Stereolab uitgenodigde artiesten is de Nigerese stergitarist Omara Moctar, beter bekend als Bombino. Op plaat klinkt zijn zongeblakerde woestijnblues eerder bezwerend dan opzwepend. Maar wie één van zijn stomende concerten heeft meegemaakt, weet dat er tijdens zijn livesets uitzinnig gedanst wordt (check zijn Live in Amsterdam, opgenomen in 2019). Bombino werd in 2013 bekend met de door Dan Auerbach van The Black Keys met Americana aangelengde plaat Nomad, maar deed nadien gelukkig weer gewoon zijn eigen ding.
8. Domenico Lancellotti – The Good Is a Big God (2018)
De invloedrijke Braziliaanse pianist João Donato, oorspronkelijk ook aangekondigd voor deze editie, is deze zomer helaas overleden. Gelukkig staat de nieuwe generatie klaar: Domenico Lancellotti speelde gitaar en percussie bij grootheden als Caetano Veloso, Gal Costa, Gilberto Gil en Marisa Monte, maar bleek ook zelf een begenadigd songschrijver. Hij klinkt op zijn prachtige album The Good Is a Big God en de meer elektronisch getinte nieuwe plaat Sramba volstrekt eigentijds, maar kan zelden weerstaan aan een streepje samba.
9. MIKE – tears of joy (2019)
Rapper MIKE uit New York smeert zijn mixtapes in met gesmolten soulsamples en strooit daar vervolgens zijn verbrokkelende vocalen overheen – een sound die duidelijk ook zijn bekendere kompaan Earl Sweatshirt inspireerde. tears of joy, gemaakt na het overlijden van zijn moeder, is het voorlopige, hartverscheurende hoogtepunt van zijn nu al omvangrijke catalogus. MIKE’s muziek klinkt niet meteen als een recept voor een leuke liveshow, maar op Primavera Sound was hij vorig jaar zo ontwapenend enthousiast dat hij het publiek probleemloos meekreeg.
10. Irreversible Entanglements – Who Sent You? (2020)
Op vraag van Stereolab is ook Irreversible Entanglements weer van de partij – frontvrouw Moor Mother was zelf curator in 2018. Who Sent You? is een prachtig voorbeeld van de kolkende mix van verontwaardigde poëzie en woedende free jazz die de band ook live serveert, al spelen ze vaak vooral nieuw of geïmproviseerd materiaal. Tijdens de door de pandemie verstoorde Le Guess Who?-editie van 2021 zetten ze na het verplichte sluitingsuur stiekem nog geheel akoestisch het steegje naast TivoliVredenburg op stelten.
11. Sherelle – Fabric Presents (2021)
Deze mixplaat van de jonge Londense DJ Sherelle, boordevol razende old school jungle en heftige footwork, deed tijdens de pandemie het zweet uitbreken bij zowat iedereen die de dansvloer miste. Sindsdien is ze aan een onafgebroken zegetocht bezig langs clubs en festivals, die dit jaar ter gelegenheid van Le Guess Who? ook in club WAS neerstrijkt. We zijn benieuwd of ze in die setting een even verfijnde set zal spelen als vorig jaar in De Helling, of weer net zo diep in de bak met afgeprijsde retroplaten zal duiken als deze zomer op Pukkelpop.
12. Nala Sinephro – Space 1.8 (2021)
Ook de van oorsprong Belgisch-Caraïbische Londense Nala Sinephro werd dit jaar uitgenodigd om een deel van de line-up samen te stellen, en duikelde daarbij heel wat acts op waarvan je mogelijk nog nooit gehoord had. Haar debuutplaat uit 2021, verschenen bij het befaamde Warp-label, waarop ze in acht genummerde tracks (die verder gewoon allemaal ‘Space’ heten) haar eigen spirituele jazzuniversum ontvouwt, telt nochtans enkele bekende gasten. In de vierde track kunnen fans bijvoorbeeld de saxofoon van Nubya Garcia herkennen.
13. Rachika Nayar – Heaven Come Crashing (2022)
De Amerikaanse Rachika Nayar maakt elektronische muziek die vooral bestaat uit de vervormde klanken van haar gitaar. Niet om op te dansen, maar om je in gedachten te laten meevoeren door de vele kringelende laagjes die ze gaandeweg over elkaar heen laat schuiven. Tot de hemel plots op je hoofd valt, tijdens de met stevige junglebreaks uitgedoste titeltrack, waarop ook zangeres Maria BC te horen is. Nayar’s set in het Bimhuis tijdens Dekmantel deze zomer was ronduit meeslepend. Ideaal om tijdens Le Guess Who? even de batterijen op te laden.
14. Tom Skinner – Voices of Bishara (2022)
Ook Tom Skinner staat op de gastenlijst van Stereolab, en heb je vast al beziggehoord zelfs als de naam je niets zegt: hij zat aan de drums bij Sons of Kemet en The Smile en speelde mee op tal van andere prachtplaten. Deze wervelende jazzplaat vol slim knip-en-plakwerk is echter helemaal van hemzelf, al wil dat niet zeggen dat hij ze in zijn dooie ééntje inspeelde – zo zijn Nubya Garcia (alweer zij) en Shabaka Hutchings te horen op saxofoon. Die worden dit jaar geen van beide op Le Guess Who? verwacht, maar Londen is niet ver, dus je weet maar nooit.
15. The Good Ones – Rwanda… You See Ghosts, I See Sky (2022)
Voor de vierde keer presenteert Le Guess Who? dit jaar ook een ‘Hidden Musics’-programma waarin wordt ingezoomd op artiesten uit verre landen die zelden in Europa te zien zijn. Het meest kijken wij uit naar het Rwandese trio The Good Ones – geen hippe act uit Kigali, maar pure, ongepolijste folk uit het platteland, gezongen in de lokale taal Kinyarwanda. Uit de songtitels blijkt dat de gruwelijke genocide uit 1994 nog regelmatig door hun gedachten spookt, maar hun doorvoelde muziek biedt troost, hoop en inspiratie.
16. Faten Kanaan – Afterpoem (2023)
De meest verrassende curator dit jaar is de van oorsprong Egyptische producer Heba Kadry, die mee de hand had in honderden albums van uiteenlopende artiesten, van Japanese Breakfast tot Lightning Bolt. Voor Le Guess Who? nodigde ze mede-Brooklynite Faten Kanaan uit, van wie ze de afgelopen jaren eigenhandig de bloedmooie albums A Mythology of Circles en Afterpoem bijkleurde. Die maakt elektronische muziek zonder sequencers, maar met loopjes die ze zelf live inspeelt, met een in al zijn breekbaarheid bijzonder krachtig resultaat.
17. FACS – Still Life in Decay (2023)
Het uiterst productieve trio Jonathan Van Herik, Noah Leger en Brian Case herdoopte hun gruizige rockband Disappears tot FACS toen het vierde groepslid in 2015 een lange pauze inlaste. Van Herik gaf zijn gitaar in 2018 door aan Case, die zich op bas liet vervangen door de geweldige Alianna Kalaba. Die is nog in al haar gonzende glorie te horen op de onweerstaanbaar zwartgallige plaat Still Life in Decay, maar werd sindsdien enigszins helaas weer ingeruild voor Van Herik. Als ze beloven hun nieuwe songs te spelen, zullen wij niettemin op de eerste rij staan.
18. The Necks – Travel (2023)
In de basis is het Australische trio The Necks gewoon een jazztrio met een pianist, een bassist en een drummer (al speelt die eerste ook keys en die laatste ook gitaar). Maar zo klinken ze eigenlijk niet, of zelden: ze hebben een heel eigen geluid en weten al bijna 35 jaar zowat alle genreclichés handig te omzeilen. Sommige van hun platen hebben ze gewoon in één enkele track helemaal volgespeeld, op deze plaat krijgen we maar liefst vier nieuwe stukken te horen, geïnspireerd door de groepsimprovisaties waarmee ze hun oefensessies openen.
19. Colleen – Le Jour et la Nuit du Réel (2023)
Kommer en kwel zijn ons deel, want uit de inmiddels verschenen timetable blijkt zwart op wit dat het concert van The Necks zal overlappen met dat van de Franse Colleen, die we ook heel graag zouden zien. Zij tovert al jaren ontroerende mooie analoge klanken uit een synthesizer en enkele effectpedalen. Vroeger kregen we ook soms haar frêle stem te horen, maar op haar nieuwste plaat zijn enkel muzikale mijmeringen te horen. De titel verwijst naar het gekke gevoel dat er bij het krieken van de dag of het vallen van de nacht iets aan de werkelijkheid verandert.
20. Slauson Malone 1 – Excelsior (2023)
De geestverruimende Amerikaanse rapper Slauson Malone 1 werkte eerder mee aan de albums van Le Guess Who?-alumni als L’Rain en Pink Siifu . Ditmaal staat hij in het middelpunt van de belangstelling, als performer en als curator van zijn eigen programma. Wie zijn indrukwekkend ongrijpbare debuutplaat heeft gehoord, zal niet langer verbaasd zijn dat er behalve rappers ook jazz- en folkmuzikanten, gitaar en harp, voorhistorische synthesizers en opzwepende DJ’s te horen zullen zijn. Een ideale kans om hem beter te leren kennen.
Wil je één van deze platen graag kopen? Klik dan op de albumcover!
Le Guess Who? 2023
