Bart Heemskerk is de huisfotograaf van Kensington en groeide samen met de band mee naar de grootste podiums. Tegenwoordig is hij niet meer weg te slaan van de festivalweides en legt hij elke artiest vast alsof het de grootste rocksterren zijn. Festileaks sprak met Heemskerk om het festivalleven door een lens te bespreken. Voor deze keer niet alleen in woord, maar ook in beeld, gekozen door de fotograaf zelf.
[one_half]
Ontgroening
[mks_dropcap style=”square” size=”52″ bg_color=”#ef4644″ txt_color=”#ffffff”]P[/mks_dropcap]inkpop 2001 was mijn eerste festival, dat jaar ging ik één dag samen met mijn vader. Vooral de jaren daarna kan ik me goed herinneren, dat ik als recalcitrante puber bier dronk en bandjes keek. De echte weekendbeleving kwam in 2003, toen deden we alles wat je als puber wilt doen: we werden dronken en ontmoetten genoeg gezellig gezelschap om het weekend mee door te brengen. Voor mijn gevoel was dat de eerste echte festivalbeleving. De sfeer, de mensen, alles klopte.”
[/one_half]
[one_half_last]
Klein maar fijn
“De show in de Heineken Music Hall van Kensington was heel tof maar ook heel bijzonder, in het buitenland speelden ze in het clubcircuit en de Heineken Music Hall was het hoogtepunt van die tour. Het was de grootste show die ze tot dan toe deden, maar de Ziggo Dome was al uitverkocht. Er was veel euforie van ‘we gaan dit doen’, maar aan de andere kant wisten we dat we over een paar maanden voor 17.000 man stonden. Op Sziget maakte het optreden van Kensington veel indruk, het enthousiasme spatte er vanaf. Al die mensen in de tent zongen elk woord, zin voor zin mee. Echt bizar, want je staat in een tent in Hongarije en iedereen kent al die liedjes.”
[/one_half_last]
[one_half]
Bij Muse klopt alles
“Een speciale foto voor mij is er een van Muse waarbij Matthew Bellamy mij net niet aankijkt maar naar de band. Ik heb die show in de Amsterdam ArenA gezien, toen konden de vlammen niet uit de pijpen komen vanwege het dak. Daar was ik als bezoeker en niet als fotograaf, zo’n voetbalstadion is leuk maar voor de foto doet het niet zoveel. Toen ben ik naar Werchter Boutique gereden, daar heb ik wel foto’s gemaakt. Het is een hele spannende foto geworden om naar te kijken. Er staat een immens groot podium, voor een ondergaande zon met een beetje een blauwpaarse lucht. Het is een foto waar veel mensen een emotie bij hebben, dat vind ik belangrijk.”
[/one_half]
[one_half_last]
Champagne showers
“Backstage is voor veel mensen iets spannends, omdat ze denken aan de jaren ’70 en ’80 toen veel bands bekend werden door drugsgebruik en de prostituees. De realiteit is dat artiesten backstage vooral denken: ‘eindelijk rust’. Daar kunnen ze even relaxen en zich verheugen op een goede gig. Natuurlijk gaan de flessen champagne wel eens door de lucht, maar het is vooral de euforie richting een leuke show. Ik maak genoeg mee backstage, maar het is niet aan mij om dat de wereld in te brengen: what happens backstage, stays backstage.”
[/one_half_last]
[one_half]
Betoverende verschijning
“Ik heb Dua Lipa op Eurosonic gezien, ze is echt een leuke verschijning. Ze heeft iets betoverends en maakt aanstekelijke muziek. Ze staat op Lowlands en ik denk dat ze daar succesvol kan zijn, de muziek is heel hitgevoelig. Naast de bekende acts in het clubcircuit op Eurosonic, zoals John Coffey en De Staat, is Dua Lipa mij absoluut het meest bijgebleven.”
[/one_half]
[one_half_last]
Bart tipt Melt!
“Je moet echt een keer op Melt! geweest zijn. Ik was er in 2006, 2007 en 2008. Het is in Duitsland op een het terrein van een grote steenkolenmijn. Het was indie gecombineerd met elektronische muziek. Je ging naar de Editors maar ook naar Boys Noize en Gesaffelstein. Tegenwoordig zelfs Kylie Minogue. Het is zo’n lekkere combinatie van acts, met een te gek terrein aan een strandje en overal dronken Duitsers en Engels. Echt prachtig.”
[/one_half_last]
