Je festival verplaatsen naar een bijna onbereikbare oude fabriek in Oost-Groningen, afsluiten met een orkest en een line-up vol underground acts. Je moet het maar durven. Maar op Grasnapolsky 2023 leidt dat risico nemen tot iets bijzonders. Het Groningse festival pakt je in met de durf en wil om een prachtig festival neer te zetten. Als bezoeker kun je niet anders dan volledig met ze mee doen.
Grasnapolsky – Gras, voor vrienden – viert dit jaar zijn 10e bestaan. Het is een jubileumjaar getekend door nostalgie en liefde voor het festival. Bezoekers lijken allemaal te weten hoe bijzonder dit festival is. Als nieuweling voelt dat soms wat intimiderend. Is dit een soort incrowd waar je jezelf in moet vechten? Maar Grasnapolsky betovert snel. En voor je het weet voel je je ook zelf onderdeel van het sprookje.
Oogstrelende setting
De locatie is daar een belangrijk onderdeel van. Het lijkt op het eerste oog een totaal ongeschikte plek voor een festival: een oude fabriek in het Oost-Groningse Scheemda. Het is nogal in een uithoek van het land en dat voelt zeker voor zo’n niche festival als een behoorlijk risico.
Maar juist dat risico versterkt het gevoel dat je hier op een bijzondere plek bent, weg van de massa. De oude fabriek zelf is daarbij een decor als geen ander. De mainstage staat in de grote hal met stenen muren en een prachtige akoestiek. En wie door het doolhof van de fabriek loopt vindt de machinekamer – die slechts 60 jaar geleden nog in werking was – met licht- en kunstinstallaties die deze oogstrelende setting nog meer kracht bijzetten.
Vanaf het terrein worden daarnaast expedities in de omgeving georganiseerd. Op Grasnapolsky 2023 zijn dat onder andere fietstochten langs burchten, optredens in nabij gelegen kerken en proeverijen die producten uit de regio uitlichten. Door die sterke connectie met de omgeving wordt de festivallocatie ineens niet meer vreemd, maar juist de grote troef van dit festival.
Onverwacht het best
Diezelfde strategie van verrassingen komt ook terug in de boekingen. Veel acts klinken bij het ‘voorluisteren’ niet direct aanlokkelijk: te hard, te chaotisch, te all over the place. Of juist te zacht en te ‘klein’ voor een galmende zaal vol Nederlands (lees: pratend) publiek. Maar live komt het grootste deel goed tot hun recht.
Zoals Elektropoëzie, die het op de zaterdagmiddag aandurft om het nog wat schuwe publiek compleet uit hun comfortzone te trekken met, jawel, poëzie op elektro. Of de totale extase bij Lander & Adriaan later op die avond, die met drums, synths, 90s dancehits en heerlijke chaos de hele zaal aan het raven krijgen. Op de zondag krijgen zowel Morpheus als één van de eerste acts, en Thomas Azier onder begeleiding van het Noordpool Orkest, als laatste, iedereen muisstil en totaal betoverd.
Onbekend is bemind
De verrassingen zijn, kortom, wat dit festival zo bijzonder maakt. Je wil ontdekken, verdwalen en weer gevonden. Het werkt gek genoeg ook omgekeerd: ‘bekendere’ boekingen, waarvan je verwacht dat het een gegarandeerd hoogtepunt gaat worden, voelen ineens als vreemde eend in de bijt. Rondom headliner The Haunted Youth zit zo veel hype dat het dringen is bij de mainstage, en dat voelt raar op ontdekfestival Gras. In drukke massa’s staan bewaren we liever voor op Rock Werchter, waar de heren later dit jaar ook staan.
Niet dat dat het festival echt verweten kan worden. Het zijn immers publiekstrekkers om een reden. En dat Grasnapolsky het moeilijk heeft schuiven ze niet onder stoelen of banken. Op de WC vind je QR-codes voor tikkies om het festival te steunen en ook op de website is de mogelijkheid om te doneren prominent aanwezig. Voor wie niet op het festival aanwezig is of is geweest, voelt dat misschien wat desperate. Maar wie het meemaakt ziet dat het enkel de gunfactor verhoogt. Want het festival voelt als een vriend, een sympathieke maat die je graag steunt in moeilijke tijden. Een festival dat zo’n unieke ervaring neerzet, wil je bovendien gewoon zien voortbestaan.
Grasnapolsky 2023
