Advertisement

Verslag: De eerste editie van Rolling Loud Europe was één grote shitshow

Bezoekers bedelen om water bij de VIP-area.

Rolling Loud wilde het groots aanpakken dit jaar: niet meerdere edities in verschillende landen in Europa (vorig jaar was er nog één in Rotterdam), maar één groot Europees event. Vlakbij Wenen, in het Oostenrijkse dorpje Ebreichsdorf. Op papier een walhalla voor 50.000 hiphop-liefhebbers, maar het werd een ongekend drama waarbij de organisatie continu steken liet vallen.

Bezoekers van de eerste editie van Rolling Loud hebben een lang weekend gehad in Oostenrijk. Op vrijwel alle vlakken liet de organisatie festivalgangers in de steek. Bezoekers moesten urenlang op bussen wachten, het watertekort en stofteveel maakte het geen gemakkelijke festivalervaring. Wat ging er allemaal mis tijdens Rolling Loud Europe 2024?

Nauwelijks drinkwater

In Ebreichsdorf is het de eerste twee dagen warm. Flink warm: de temperaturen liggen overdag boven de 28 graden. Door de droogte is het terrein ook enorm stoffig. Af en toe lijkt het zelfs bewolkt, maar dat blijken dan stof uit de moshpits te zijn. Voor de meer dan 50.000 bezoekers van Rolling Loud Europe zijn er slechts vier waterpunten op het terrein te vinden. Gemiddeld staat de festivalgangers daar zo’n 45 minuten voor in de rij. Een van deze mensen merkt op: “There are more merch stores than waterpoints”.

Meerdere mensen vallen tijdens de vrijdag flauw door het vele wachten in de zon zonder water. De situatie wordt zo erg dat mensen op vrijdag massaal met hun bekers over het hek van de VIP-area staan te bedelen, omdat daar wel gewoon water gehaald kan worden (zie hoofdfoto bovenin). De dagen daarna verdubbelt de organisatie de waterpunten en deelt het ook water uit aan de mensen die in het publiek staan. Toch blijven er mensen op social media ontevreden, volgens hen moeten ze nu 7 euro betalen voor een beker water.

Beveiliging die geen Engels of Duits spreekt

Op de FAQ van het festival staat dat wanneer je je onveilig voelt je makkelijk bij een van de vele stewards terecht kan. Een schijnbeveiliging: veel van de werknemers die langs de hekken staan voor crowd control spreken geen Engels of Duits. Het lijkt alsof ze een geel hesje hebben gekregen en de opdracht om bij het hek te blijven staan. De frustratie groeit met de dag. Bewakers, stewards en werknemers weten niet waar de shuttlebussen gaan of waar de parkeerplaats is, elke vraag wordt beantwoord met “no english”. Ook in het publiek zorgt dit voor onveilige situaties, door de hitte vallen er meerdere mensen flauw en de stewards die langs de hekken staan weten op dag 1 duidelijk nog niet hoe ze professioneel met zo’n situatie om moeten gaan.

Rampzalige vervoerssituatie

Ebreichdorf ligt op zo’n half uur van Wenen. Het festival communiceerde vooraf dat er vier opties zijn om te arriveren: per bus, trein, taxi of met de auto. Maar op vrijdag ontstaat er chaos op het treinstation naar Ebreichsdorf. De organisatie meldt dat alle openbare treinen “uitverkocht” zijn. Het blijkt dat de samenwerking met de Duitse vervoerder last-minute is afgeblazen waardoor er een transportmiddel naar het festival toe uitvalt. Als je met de taxi naar het terrein wilt komen, word je 45 minuten lopen van het festival afgezet, verder mogen ze niet. Ook de parkeerplaatsen hebben beperkte openingstijden waardoor festivalgangers uren moeten lopen om bij hun auto te komen. De Oostenrijkse krant Kleine Zeitung sprak met een festivalbezoeker die samen met een groep “15 kilometer naar de parkeerplaats moest lopen, urenlang in het pikkedonker door een bos.”

En dus blijven eigenlijk alleen de bussen over. Maar het busvervoer van en naar het festival verloopt enorm stroef, festivalgangers moeten lang wachten tot de bussen aankomen en worden dan grof de bussen in geduwd. Ebreichsdorf, waar het Rancino Magna terrein ligt is een klein dorpje, de wegen zijn niet voorbereid op de 50.000 bezoekers van Rolling Loud Europe. Vooral de laatste twee dagen van het weekend verloopt dit dusdanig moeizaam dat sommige mensen uren zijn gestrand in de regen. Het leidt tot chaotische taferelen, waarbij mensen massaal over hekken springen en de organisatie wederom machteloos toekijkt.

Timetable is een potje

In de 48 uur voordat het festival begint zijn er maar liefst vijf grote artiesten die van de line-up verdwijnen. Van Chief Keef en Flo Milli wordt aangekondigd dat ze niet ter plaatse zullen zijn in Ebreichsdorf, maar ook Sexyy Red, Sheck Wes en City Morgue verdwijnen ineens stilletjes van de timetable. Twee vervangers worden er wel nog geregeld: Aitch strijkt neer op de Snipes stage en Trippie Redd valt in op de Loud stage. Maar alsnog zijn er meerdere grote gaten op de timetable, mede ook doordat vrijwel iedereen (veel) te laat is voor z’n set.

De kroon wordt daarbij gespannen door headliner Travis Scott op de laatste avond. Hij komt 1 uur en 15 minuten te laat. Veel festivalgangers wilden na zijn show ook nog Lil Tecca zien. Wanneer Travis na 40 minuten stopt werpen vele bezoekers daarom een blik op de Snipes stage. Maar daar komt niemand opdagen. Dan begint de grote eindsprint naar de bussen om redelijk op tijd weg te kunnen komen van het terrein. Wanneer de meeste mensen al lang en breed in de rij voor de bus staan krijgen ze een berichtje via de Rolling Loud app: het optreden van Lil Tecca is verplaatst en gaat over 5 minuten beginnen. De teleurstelling is hoor- en voelbaar.

En dan nog dit

Het watertekort en het stof, het gebrek aan gekwalificeerd personeel, de rampzalige vervoerssituatie en de totaal ontspoorde timetable waren de grootste problemen. Maar daar bovenop kwam nog dat er te weinig toiletten en foodtrucks waren, het telefoonnetwerk dusdanig overbelast was dat je nauwelijks je vrienden kon vinden en het cashless systeem regelmatig er uit lag. Het werd uiteindelijk ook werknemers van het festival te veel, die haast overspannen er met de pet naar gooiden op de laatste dag, regels veranderden of aan hun laars lapten.

Bittere nasmaak

Het is zonde van een eerste editie Rolling Loud Europe. De headliners gaven stuk voor stuk een overtuigende show en ook de Duitse acts wisten het Europese publiek te laten dansen totdat de stofwolken de hemel bereikte. Het was een uiterst geslaagde editie geweest als alles daaromheen gemakkelijker verliep. Maar de organisatie heeft daar heel wat laten liggen, de houtje-touwtje oplossingen die per dag erbij kwamen waren niet genoeg. Wat ook niet helpt is dat het festival er online met geen enkel woord over rept, terwijl de commentsecties volstromen met negatieve commentaren. Het geeft de eerste editie van Rolling Loud Europe een bijzonder bittere nasmaak.