Bospop 2023 heeft het zwaar. Niet alleen waren de dagen niet uitverkocht, ook is inmiddels bekend dat de laatste dag uit voorzorg is afgelast wegens verwacht noodweer. De zaterdag kon gelukkig gewoon doorgaan zoals deze bedoeld was. Headliner Porcupine Tree liet hun progrock over de weide schallen. Hoe valt dat in de smaak bij de Bospopppers?
Bospop staat bekend om de gezelligheid en het meezingen. Het affiche is zo samengesteld dat de bezoekers hits op zich afgevuurd krijgen. Dat lijkt niet te rijmen met een headliner zonder hits. Progrock staat bekend om lange gitaarsolo’s en complexe muzikale partijen. In het verleden heeft Bospop vaak bands geprogrammeerd in dit genre. Wat te denken van Dream Theater en Steven Wilson die al meerdere keren bovenaan de poster stonden. Die laatste kun je trouwens kennen als zanger en gitarist van, jawel, Porcupine Tree.
De aanloop
Om de dag op te bouwen is er meer progrock geboekt op de zaterdag. Ray Wilson speelt om 20:00 in de tent een zeer toegankelijke set vol Genesis klassiekers. De prog fanaten kunnen al voorzichtig los, maar de tent was ongeveer driekwart gevuld. Om 22:15 speelt Riverside ook in de tent. Die is iets voller, maar ondanks dat er rekening wordt gehouden met de overlappende fan-schare raakt de tent de laatste minuten toch leger. De Poolse band zet trouwens een zeer sterke show neer met hun singalong-prog, waarmee ze eerder Prognosis al inpakten.
Topmuzikanten
Porcupine Tree komt inderdaad zoals afgesproken vijf minuten later op het podium. Ze schudden meteen de hele weide wakker met het stevige ‘Blackest Eyes’. De oplettende fan merkt het meteen: er staan maar vier van de vijf leden op het podium. Steven Wilson verklaart dat vaste mee-toerende bassist Nate Navarro helaas naar huis moest door familie omstandigheden. Gelukkig hebben ze een onzichtbare bassist mee, waarna het basloopje van ‘Harridan’ uit de speakers schalt.
Het is al snel duidelijk dat de muzikale kwaliteit op de eerste plaats komt. Tijdens het tweede nummer worden gitaren gewisseld om het perfecte geluid te krijgen. Mede oprichter Richard Barbieri trekt je subtiel de muziek in op de toetsen. Dragende kracht achter het geluid is drummer Gavin Harrison, die precies het juiste volume weet te vinden om de donkere zware muziek voort te stuwen. Aangevuld op tour met de jongere gitarist Randy McStine staat de band garant voor muzikale topkwaliteit.
Spelplezier
De kwaliteit van de muziek is gewaarborgd, hoe zit het met de sfeer? In de band is die zeker aanwezig. Gitaarsolo’s worden samen uitgevoerd, de leden kijken strak het publiek in om contact te zoeken en er wordt gelachen op het podium. Steven Wilson richt zich een paar keer tot het publiek met grapjes. Zoals bij elk Porcupine Tree optreden, wordt er om ‘Free Bird’ gevraagd. “Misschien spelen we hem ooit, dat zou je pas gek maken“, is het antwoord van de zanger. Er wordt teruggeblikt naar de vorige Bospop passage in 2005. Daar hebben de Britten geen herinnering aan, maar ze weten wel dat ze het album ‘Deadwing’ aan het promoten waren. Dan kunnen ze er nu ook wel een nummer van doen, delen ze ons mee voordat ‘Open Car’ wordt ingezet.
Achter op het podium vertoont het grote scherm begeleidende clips die erg aan de albumhoezen doen denken. Het trippy gevoel dat het oproept past precies bij de muziek. Hier komt ook veel van het nieuwe album ‘CLOSURE/CONTINUATION‘ voorbij. Net zoals bij hun comeback tour van vorig jaar, ligt hier de nadruk op.
Het gebrek aan hits
“Wij zijn geen Nile Rodgers & Chic” horen we vanaf het podium. Het nummer dat het dichtst bij een hit komt en het meest meezingbare refrein heeft, is ‘The Sound Of Muzak’. Hiermee probeert Porcupine Tree de mensen bij het optreden te betrekken. Dit lukt mondjesmaat. Vooraan kennen de mensen de nummers en zingen ze met ogen dicht mee, achteraan houdt men de lippen op elkaar. Het terrein is in deze fase halverwege het concert al flink leeg gelopen. Er is veel ruimte tussen de eerste rijen en de techniek. Daarachter wordt het steeds leger en leger.
De band trekt zich hier niks van aan en begint met het langste nummer van de avond, ‘Anesthetize’. Het publiek voor het podium reageert er enthousiast op. Het epos van achttien minuten wordt vakkundig gespeeld. Het publiek wisselt een gebalde vuist af met het hoofd achterover gooien. De avond wordt afgesloten met dat andere iets bekendere nummer ‘Trains’. Een goede zet, want dit nummer wordt van alles het beste meegezongen van de avond.
Het publiek
De meningen van de toeschouwers zullen uiteenlopen. Voor sommigen steekt dit optreden met kop en schouders boven de rest uit, anderen zijn vrij snel afgehaakt. Dat het terrein veel leger was dan bij Chic of Live en dat tijdens dit optreden de langste rij van de avond bij de silent disco was, spreekt boekdelen. Zonde, want Porcupine Tree geeft alles en speelt op zeer hoog niveau.
Zo blijkt progrock op een festival toch een beetje een mismatch. Bospop 2023 is een meezingfeest gebleken en het gebrek aan hits breekt de headliner een beetje op. Afgelopen najaar kwam de band in de Ziggo Dome beter tot hun recht. Deze conclusie is met pijn in het hart, want het optreden dat de prog-grootheden gaven was buitengewoon goed.
Bospop 2023
