Bij Festileaks hebben we dit jaar al een hoop mooie interviews mogen houden. Van festivaldirecteuren tot festival artiesten. We verzamelden voor jou de leukste quotes om je post festival dip te verzachten en nog even terug te denken aan dit fantastische festivalseizoen.
Eric van Eerdenburg (Lowlands): “Bij Down The Rabbit Hole hebben we de eikenprocessierupsen vakkundig om zeep geholpen met een hele grote stofzuiger.”
“Bij Lowlands is het vaak de tijd van de wespen; dan hebben we daar weer mee te maken. Dan lopen er weer andere mannen met andere pakjes en middelen over het terrein. Er wordt nu gebouwd en er is gekeken of er veel nesten zitten. Ik heb er nog niks over gehoord, dus het zal wel meevallen.”
Jack-Lawrence van White Lies: “Onze tourmanager was hiervoor een punk-drummer en een soort van legende volgens mij; iedereen kende hem.”
”Onze tourmanager was hiervoor een punk-drummer en een soort van legende volgens mij; iedereen kende hem. Ik kan me nog herinneren dat er een keer een man hem van achter besprong en op zijn rug klom. Wij stonden er bij van;”Fucking hell, what’s going on?‘. Wij draaiden ons om en toen bleek het opeens Dave Grohl te zijn. Blijkbaar hadden Dave Grohl en hij jaren lang samen getourd toen ze jonger waren. Wij hadden geen idee dat dit zo was, en toen hebben we Dave Grohl ontmoet! Echt een top gozer.”
Maarten van Balthazar: “In Zuid-Afrika zijn we weleens letterlijk van het podium gerold”.
”Het meest gênante wat ik ooit op een festival meegemaakt heb, was tijdens een show van Balthazar. We speelden toen met een aantal andere Belgische bands op het Oppikoppi festival in Zuid-Afrika. Tijdens onze show zakte het podium aan een kant in elkaar. Dat moet er voor de festivalgangers vrij belachelijk uitgezien hebben. Hoe wij als het ware van het podium afrolden.”
Frank Carter: “What the fuck doet iemand in een rolstoel in een moshpit?! Pretty fucking mental!“
“Vorig jaar speelden we een ‘secret set’ en het leek me wel grappig om een moshpit buiten de tent te starten, iedereen rondom de tent te laten rennen en dan weer als een soort van ‘wall of death’ terug de tent in te laten komen. Maar er ontstond vuur in de tent dus er was één en al paniek. Iedereen was rond aan het rennen buiten de tent, in paniek of om gewoon te moshen, Het was prachtig om naar te kijken. Een grote circle-pit. Ik zag ook nog een gast in een rolstoel losgaan in die pit. What the fuckdoet iemand in een rolstoel in een moshpit?! Pretty fucking mental!“
SYML: “Het beste aan backstage is dat je artiesten vanaf de zijkant van het podium kan bekijken. “
“Het beste aan backstage is dat je artiesten vanaf de zijkant van het podium kan bekijken. Vorig jaar was ik op Best Kept Secret en heb ik Vince Staples vanaf de zijkant kunnen bewonderen. Ik was helemaal in mijn eentje. Het was helemaal rokerig en mistig; episch! Ik keek er echt naar als een kind, zo enthousiast was ik.”
Bart van Indian Askin: “Waarschijnlijk dat ik stond te pinballen met de zanger van The Eagles of Death Metal. “
“Waarschijnlijk dat ik stond te pinballen met de zanger van The Eagles of Death Metal. Die begon me uit te leggen dat het een hele bijzondere, zeldzame machine was. Hij vertelde hoe vet hij het vond dat die in de Lowlands backstage stond. Het was heel random, maar ook vet.”
Andrew van Bear’s Den: “Ik heb Paul McCartney zien optreden op Lollapalooza in Amerika en hij speelde ‘Hey Jude’. Dat is denk ik de beste festival sing-along die ik ooit gehoord heb.”
“Ik heb Paul McCartney zien optreden op Lollapalooza in Amerika en hij speelde ‘Hey Jude’. Dat is denk ik de beste festival sing-along die ik ooit gehoord heb. Om hem te zien optreden was best overweldigend, vond ik. Je kan hem niet eens vergelijken met andere bands of artiesten; hij staat op een ander niveau. ‘Hey Jude’ was ongelofelijk en Paul McCartney was geweldig!”
Jens van SONS: “Als je van die mannen voorbij ziet komen, dan kijk je toch raar op. Zeker als jonge, beginnende band. Ik liet er een keer spontaan m’n patatje van vallen.”
”We hebben op de Lokerse Feesten gespeeld vorig jaar en dat was een van de eerste keren dat we zo’n grote organisatie meemaakten. Met ook een hele lekkere catering waar je het hele menu zelf mag kiezen. Daar kom je dan ook heel veel bekende artiesten tegen. Dan komt Jack White bijvoorbeeld voorbij lopen. Als je van die mannen voorbij ziet komen, dan kijk je toch raar op. Zeker als jonge, beginnende band. Ik liet er een keer spontaan m’n patatje van vallen. Dat je met SONS naast een artiest staat die al jaren op hoog niveau meedraait. Dat doet toch wel iets met je. Dat is iets waar je als jongen al heel je leven over droomt.”