Tien dingen die we voor altijd zullen onthouden van Rock Werchter 2023

Na vier overvolle festivaldagen clashen in ons hoofd ook de herinneringen. Maar deze tien dingen gaan wij zeker onthouden van Rock Werchter 2023.

1. De headliners

Op een festival zo groot als Rock Werchter is het natuurlijk belangrijk dat de hoofdacts alle 88.000 aanwezigen met een goed gevoel naar de tent of naar huis kunnen sturen. Dat kwam deze editie wel goed. Mumford & Sons had het donderdag wat lastiger, met stevige concurrentie in de tenten van Röyksopp en een geweldige Iggy Pop. Stromae werd gemist, maar de Britten konden ook op hun eigen hits teren. Red Hot Chili Peppers legde vrijdag de scepsis van herhaal-headliner naast zich neer met een vlammende show en bewees nog lang mee te kunnen. Muse zorgde met een combi van hun gigantische vaste productie en een zeer spontaan einde voor een unieke en memorabele show. Tenslotte liet Arctic Monkeys’ eigenzinnige frontman Alex Turner het veld zondagavond nog één keer massaal meezingen.

2. Barn baby barn

Hét onderwerp van gesprek en nieuws deze editie was de vernieuwde Barn. De kolossale pop-uparena met een capaciteit tot maar liefst 22.000, meerdere niveaus sta-tribune en zelfs eigen toiletten maakte indruk. In de pikdonkere afgesloten loods met groot videoscherm waande je je zo in de Ziggo Dome of het Sportpaleis. Knallen met Iggy Pop en Editors, dansen bij Charlotte De Witte en Fred again.., maar ook wegdromen bij Sigur Rós en Ben Howard: The Barn haalde het beste uit elke show.

Toch bleek ook de nieuwe capaciteit niet opgewassen tegen de hoeveelheid mensen die er soms bij wilden zijn. Bij meerdere shows was een grote menigte aangewezen op de extra schermen buiten. Het regende klachten en de organisatie voerde enkele kleine aanpassingen door. Maar uiteindelijk valt het festival weinig te verwijten: de rode kruizen zijn helaas onvermijdelijk. Inmiddels heeft ook festivalbaas Herman Schueremans zelf uitleg gegeven. En teaset hij een nóg grotere Barn voor 2024!

3. De vriendschapsband

Twee van de beste shows van het weekend kwamen van bands die allebei een speciale band hebben met Rock Werchter. Editors en Queens of the Stone Age speelden hier voor de zevende en achtste keer en kenden beide memorabele momenten bij vorige doorkomsten. Denk bijvoorbeeld aan de Rock Werchter 2010 versie van ‘No Sound But The Wind’ waarmee Editors een grote hit scoorde, en de hilarische ontmoeting van QOTSA-frontman Josh Homme met Spiderman in 2018. En warempel: allebei de momenten keerden weer terug op Rock Werchter 2023!

The Barn werd vrijdagavond compleet afgebroken door Editors met een knallende set waar ruim een uur gedanst kon worden. Dat lag onder andere aan de ruimte die nieuwe plaat EBM kreeg. De cover van Seal & Adamski’s ‘Killer’ deed het ook goed, maar bij afsluiter ‘Papillon’ ging de zaal echt uit z’n dak en stond ruim twintigduizend man te springen. Zondag bij zonsondergang werd op de Main Stage de wederzijdse liefde gevierd tussen Queens of the Stone Age en het Rock Werchter publiek. Na vijf jaar voelt het weerzien als een warm bad. Homme komt gedurende de show steeds meer los en zo ook zijn vertrouwde humor. Na een heerlijk collectief chill-moment bij ‘Make It Wit Chu’ gaat uiteindelijk weer alles kapot bij afsluiter ‘A Song for the Dead’.

4. Vrolijke vrijwilligers

Rock Werchter draait in belangrijke mate op vrijwilligers, die de togen en de EHBO bevolken en er overal op en rond het terrein, de campings en de route van de pendelbussen in de blakende zon dan wel de miezerende regen voor zorgen dat alles loopt zoals het hoort. Zonder deze mensen zou een festivalticket een veelvoud kosten, en het was ook dit jaar weer hartverwarmend om te zien met hoeveel toewijding ze ook ver van het feestgedruis hun vaak nogal monotone taken uitvoeren, in ruil voor een bekertje soep en een boterham met choco. Allemaal nen dikke merci!

5. Instrumentloze zondag

Opvallend op deze editie was dat er zondag nogal wat acts zonder instrumenten op het podium stonden. Billy Nomates (een Engelse term voor iemand zonder vrienden) stond helemaal alleen op de Slope terwijl er een tape liep met de instrumentale versies van haar nummers erop. Leuke songs, goede stem, prima moves, maar op zijn zachtst gezegd toch een beetje vreemd voor een rockact. Ook bij Lil Nas X, zondag op het hoofdpodium, waren geen instrumenten te bespeuren. Dat werd deels goedgemaakt door de show, maar dat hij nauwelijks live zong, ging ons toch een beetje te ver. Dat deed Rosalía even later wel, en haar muzikantenloze optreden was zodanig indrukwekkend dat ze één van de concerten van het weekend gaf. Het kan dus wel, zo’n show zonder band, maar die moet dan wel echt heel erg goed zijn.

6. Dat kon rapper

Rock Werchter viel dit jaar samen met het hiphopfestival Rolling Loud in Rotterdam, maar overlappen deden de line-ups nauwelijks. Lokale rapacts als Zwangere Guy, blackwave. en The Opposites kregen enkel het gezelschap van Lil Nas X en J.I.D. – die laatste was de enige die ook op Rolling Loud stond. Daarmee had het festival twee hele relevante acts te pakken, en het concert van J.I.D. in Klub C stelde niet teleur – hij was duidelijk ook zelf verguld met de publieksrespons. Dat Werchter de soms gevaarlijk opzwepende rapper Travis Scott niet heeft uitgenodigd begrijpen we wel, maar Kendrick Lamar en Denzel Curry hadden er eigenlijk toch gewoon moeten staan.

7. Rock around the clock

Wij zijn helemaal te vinden voor een grote diversiteit aan populaire genres op ‘Rock’ Werchter, maar het voelde daardoor ergens ook wel weer verfrissend om vrijdag nog eens de hele dag ouderwetse gitaarbands aan het werk te zien. Spoon was al heel vroeg op de dag uitstekend in de Barn (zonder rode kruizen bovendien, waar waren jullie?), en Squid deed er nadien nog een stevige postpunkschep bovenop. Met ook nog The Black Keys, Pup, Editors en Red Hot Chili Peppers op het programma leek dit een dag uit de tijd dat de Rock van Werchter nog in drukletters stond. We willen zeker niet terug naar alleen maar gitaren, maar zo’n dagje deed nog wel eens deugd.

8. Bloed, zweet en tranen

Het was gelukkig niet te warm dit weekend, en de tenten worden bovendien vrij effectief gekoeld op Werchter, maar toch zagen we weer heel wat artiesten zich in het zweet werken. Zelfs eeuwige puber Machine Gun Kelly, die eerlijk toegaf dat hij met het verkeerde been uit bed gestapt was (“I woke up this morning and I thought: okay, weird day“), deed zijn uiterste best om er toch wat van te maken, zelfs nadat hij met zijn wijnglas in zijn vingers had gesneden. Tranen waren er dan weer bij Paolo Nutini – een jongeman die tijdens een nummer dat duidelijk veel voor hem betekende op de schouders van een vriend werd gehesen, huilde daarbij zo hartstochtelijk dat de cameraregie besloot hem toch maar niet op het grote scherm te brengen. Maar Nutini had het gezien en deed zijn best om vanop het podium enige troost te bieden.

9. Banale beats

Op elektronisch vlak was Werchter dit jaar niet het scherpste mes in de schuif, met uitzondering van de onweerstaanbare Fever Ray, die vrijdag live, en donderdag met een ingeblikte vocal in de Trentemøller-remix van ‘What Else Is There?’ van Röyksopp de hele Klub C deed dansen. Dan zwijgen we nog van het gemakzuchtige gebonk en de eindeloos herkauwde hitjes die ons van aan de North West Walls en de feesttent op The Hive tegemoet waaiden. Dat de mensen daarop dansen is nogal wiedes, maar mag het misschien een klein beetje ambitieuzer? En moet die platte remix van ‘The Age of Love’ van u-weet-wel-wie, ondertussen ook alweer twee jaar oud, echt het hele weekend in élke DJ-set? Wij hadden die na de druk bijgewoonde passage van één van de medeplichtige producers in de Barn eigenlijk al een keer teveel gehoord.

10. Love is in the air

88.000 bezoekers op één en dezelfde grote weide, die allemaal steeds vermoeider en vuiler en zatter worden, in landen zonder festivalcultuur zou dat wel eens heel slecht kunnen aflopen. Er zijn vast hier en daar wel eens aanvaringen op het terrein, maar in onze beleving was Werchter ook dit jaar weer een warm bad, waar zowat iedereen vastbesloten leek om vooral tolerant en behulpzaam te zijn en er naar hartelust schouderklopjes en flauwe mopjes werden uitgewisseld tussen mensen die elkaar van haar noch pluim kenden. Het ideale medicijn voor al wie zich wel eens zorgen maakt over de aard van het menselijke beestje en waar het met onze maatschappij heengaat. Ook veel artiesten bleken dit weekend erg verguld met de warme ontvangst door het publiek, en Jacob Lusk, de fantastische zanger van Gabriels, droeg ons in een geïmproviseerde Sunday service op om aan minstens vijf mensen te zeggen dat we van hen hielden. Bij deze, beste Werchtergangers: wij zien jullie graag!