Advertisement

De ‘sad dads’ van The National: een kleine geschiedenis

Ze gaven een spectaculaire show in de Ziggo Dome en staan als headliner op Live is Live 2024. Ook is er een aardige kans dat de mannen op Best Kept Secret 2024 of Down The Rabbit Hole optreden, al helemaal nu Primavera Sound 2024 ze heeft aangekondigd. Wie zijn de sad dads van The National en wat is de achtergrond van de band?

Het verhaal van The National begint in 1991 in Cincinnati, Ohio, Verenigde Staten. Matt Berninger studeert grafisch ontwerp aan de universiteit, waar hij Scott Devendorf ontmoet. Geobsedeerd door artiesten als Guided by Voices en Pavement vormen ze samen met nog drie anderen de garagepunkband Nancy. Ze brengen een plaat uit (Ruther 3429) en treden twee keer op. Dan besluit een deel van de band, waaronder Matt en Scott, naar New York te verhuizen. Niet alle leden gaan mee, wat het einde betekent van Nancy.

Twee paar broers

Aangekomen in Brooklyn sluiten Aaron Dessner (gitaar en bas) en Scotts broer Bryan Devendorf (drums) zich aan bij Matt (zang en tekst) en Scott (gitaar en bas). In 1999 wordt The National officieel opgericht: een indierockband. De mannen nemen hun eerste album op, dat The National heet. Volgens muziekcritici levert de band hiermee een dozijn met americana doordrenkte pop- en countryparels af. De plaat wordt in 2001 uitgebracht onder Brassland Records. Deze platenmaatschappij is opgericht door Aaron en zijn tweelingbroer Bryce Dessner. Bryce voegt zich hierna als gitarist bij de band. Tot op de dag van vandaag bestaat The National uit Matt Berninger en de twee paar broers.

De band maakt aardig tempo met hun muziek. Twee jaar na The National brengen de mannen hun tweede album Sad Songs For Dirty Lovers uit. Aan dit album werkt Padma Newsome mee, zij verzorgt namelijk de strijkarrangementen. Sindsdien blijft ze bijdragen aan The National met strijkinstrumenten en keyboard. In 2004 ligt de EP Cherry Tree in de schappen en in 2005 verschijnt de plaat Alligator. Inmiddels hebben de mannen hun voltijdbanen opgezegd en storten ze zich volledig op hun muziek.

Doorbraak

De commerciële doorbraak van The National vindt plaats in 2007 met Boxer. Op dit album worden de gebruikelijke instrumenten uitgebreid met hout- en koperblazers. De reacties zijn lovend en de muziek wordt vergeleken met die van Interpol, Radiohead en Nick Cave & the Bad Seeds. Vooral in het Verenigd Koninkrijk, Finland en Nieuw-Zeeland scoort de plaat goed. Een instrumentale versie van het nummer ‘Fake Empire’ wordt zelfs gebruikt in de campagnevideo van toenmalige presidentskandidaat Barack Obama. Berninger en Co. gaan op tour en bezoeken hierbij ook Nederland en België. In de winter van 2007 staan ze in de Melkweg, een jaar later spelen ze onder meer op Lowlands en Rock Werchter.

In 2010 komt High Violet uit, waar namen als Sufjan Stevens, Justin Vernon (Bon Iver) en Richard Reed Perry (Arcade Fire) aan meewerken. Dit album betekent de grote doorbraak in de Benelux. Singles ‘Bloodbuzz Ohio’ en ‘Anyone’s Ghost’ belanden in de hitlijsten. Opvolger Trouble Will Find Me was net zo’n succes en werd genomineerd voor een Grammy voor ”Best Alternative Music Album”. Met album Sleep Well Beast sleepte de band de gouden grammofoon daadwerkelijk binnen.

Vrouwen en verrassingen

In 2019 verschijnt I Am Easy To Find. Op dit album hoor je niet alleen de diepe bariton van Matt, maar eigenlijk voornamelijk een indrukwekkende lijst vrouwelijke vocalisten, onder wie Sharon van Etten. Bij de plaat verschijnt ook een korte film, waarin de muziek van het album gebruikt wordt. Volgens The National kwam het idee voor het album nadat deze film was gemaakt.

Vier jaar later brengt de band niet één, maar twee platen in hetzelfde jaar uit. Naar First Two Pages of Frankenstein wordt duidelijk gehint met een minispeurtocht op (toen nog) Twitter. Slechts een paar maanden later – verrassing! – verschijnt uit het niets Laugh Track. Op de platen zijn onder meer Sufjan Stevens, Phoebe Bridgers en Taylor Swift te horen. Taylor werkte al eerder samen met The National: zo maakten ze samen het nummer ‘coney island’. Ook produceerde Aaron Dessner Taylors albums Folklore en Evermore en schreef de nummers samen met haar.

Sad dad indierock

Eind 2022 lanceert The National nieuwe merchandise: een trui met de woorden ”sad dads”. Waar komt deze term vandaan? De band heeft de reputatie vooral mannen van middelbare leeftijd – de dads – en hun zorgen – vandaar sad – aan te trekken. De teksten van de liedjes zijn vaak melancholisch en duister en gaan vooral over het leven: van depressies, liefdesverdriet en introversie tot jezelf vinden en opkrabbelen. De muziek klinkt soms echter een stuk opgewekter dan de teksten. Zo is ‘Tropic Morning News’ een uiterst dansbare track, al zijn de lyrics dat allerminst.

Hoe gaat het dan als deze sad dad indierock live gespeeld wordt? Nou, goed. Een uitpuilende Bravo op Lowlands, een klein publiek op het hoofdpodium van feestfestival Sziget of een door fans samengestelde show op Pukkelpop: in welke setting je The National ook neerzet, het wérkt. In 2019 slepen ze dan ook de titel van Festivalact van het Jaar binnen. Het blijft echter niet bij festivaloptredens. Tijdens hun grootste Benelux-show ooit laten ze de hele Ziggo Dome uit hun hand eten met een ontroerend en meeslepend concert, waarbij je af en toe een speld kan horen vallen in de zaal.

De laatste grote Europese festivaltour waarmee The National ook Nederland bezocht was in 2019. Laten we hopen dat we ze binnenkort weer in ons kikkerlandje mogen verwelkomen.